20 Απρ 2011

"...Πρόσκληση, Ν. Υόρκη... καμέλια και παγώνι..."

Φίλες και Φίλοι, Αγαπημένοι μου,
Σαν το πάθος που μειώνεται όταν περάσει η πρώτη ευχαρίστηση επιτυχημένης αποστολής,

σαν την πύρινη καμέλια που χάνει τη φλόγα της,

σαν το παγώνι που ανοίγει τα φτερά του,

σε στιγμιαία, προσωρινή ευτυχία

και μετά

η σκληρή πραγματικότητα της ζωής την μετατρέπει

στην προηγούμενη υφέρπουσα κατάσταση της ανησυχίας

για το Αύριο...,

σαν την κραυγή του παγωνιού που κοιτάζει προς τα κάτω και βλέπει τα "άσχημα" πόδια του...

κάπως έτσι μεταβάλλεται εκείνη η ευφορία... στο Πόετρυ Φόρουμ, Νέα Υόρκη...

Ευτυχώς, η κοντινή μας ευτυχία είναι προσιτή και την απολαμβάνουμε!

Να, λοιπόν το ποίημα που έγραψα την τρίτη μέρα για το μωρό ΜΑΣ! (φυσικά, με τα απαραίτητα γλυκά σχόλια και με φωτογραφίες, όπως με φωτογραφίες και βιβλία πλαισίωσα και τα επόμενα ποιήματα... απαραίτητο το Πάθος, κι η περηφάνεια για την καταγωγή μου!!!)


ΚΑΠΟΤΕ
Κάποτε, θα θυμάσαι ότι ήμουν εκεί, όταν έβαζες σε νότες τους άχρωμους ήχους σου. Κοντά σου, όταν αγγίζοντας σε, κατέγραφα τον πρωταρχικό σου χορό στη καρδιά και στη μνήμη μου. Όταν, προσεκτικά γύριζες θέση, ψαχουλεύοντας τους υδάτινους τοίχους που σε προστάτευαν, λες και ήσουν δελφίνι πρωτογέννητο, ακόμη δεμένος με τον λώρο που σε τάιζε προσμονή κι αγάπη, ήμουν εκεί।


Ανίδεος, σ’ ένα κόσμο σκληρό, γεμάτο οδυνηρές αντιθέσεις, τρέμαμε μήπως αισθανθείς το φόβο μας και τρομάξεις… Για σένα, όλα έπρεπε να είναι αρμονικά, λαμπερά, καλο-χτισμένα! Για μας, ήταν το βαρύ τίμημα της ανώδυνης ενημέρωσης, της προσεχτικής μεταβίβασης τραγικών γεγονότων … Για σένα, κεραυνοί δεν υπήρχαν, οι βροχές ήταν ευλογημένες, οι δε, σεισμοί; Ήταν πολύ μακριά για να αισθανθείς την ανυπολόγιστη καταστροφή που επέφεραν…
Κάποτε, θα θυμάσαι ότι το χέρι μου, πάνω από την γαστέρα που σε κρατούσε, είχε το ειδικό βάρος της στοργής και το βελούδινο άγγιγμα της αγάπης।


Κάποτε, όπου εσύ κι εγώ, είμαστε ένα!


===================================================================


Στη ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ
Η Αθήνα, σου έδωσε την φλόγα της
κι εσύ, γοητεία την έκανες, κι έρωτα.

Η Ελλάδα, σου χάρισε τους μύθους της
κι εσύ, λαμπερό στεφάνι τους φόρεσες.
Με την φωνή σου, όπου ιέρεια θύμιζε
σε χορικό αρχαίο, ζωντάνευες
τα μαρμαρόκτιστα θέατρα.

Με το πάθος σου, τα κλεμμένα μας μάρμαρα,
ζωή απέκτησαν και πόθο!
Το γνήσιο δάκρυ σου,
διαμάντι που κύλησε στην καρδιά του κόσμου.

Ο Παρθενώνας, λαχτάρησε στο δικό σου όραμα.

Οι Θεοί, το τραπέζι ξανάστρωσαν,
πανέτοιμο για της μεγάλης επιστροφής την ώρα.

Δυναμικός ο αγώνας σου.
Η έλλειψή σου, κεραυνός τρανταχτός,
σ’ ανθισμένα όνειρα.
Η παρουσία σου, φωτεινή αστραπή στην Ιστορία.
Στο μέγα πάθος σου, ένα μόνο ξέχασες:

Η ψεύτικη Μακεδονία ήταν επικίνδυνα κοντά,
κι εσύ, ψηλά κοιτάζοντας,
ασυλλόγιστα, την προσπέρασες!
και τώρα παράσιτο μένει σαν βέλος βουτηγμένο
στο κώνειο, καρφωμένο στον περήφανο νου και
την καρδιά, την ευαίσθητη!
Η επεξήγηση; Ξιφομαχία! Ειδικά όταν μέσα από το ακροατήριο ξεπετάχτηκαν για να διαφωνήσουν για το όνομα της "ΨΕΥΤΙΚΗς ΜΑΚΕΔΟΝΊΑς!" ΔΕΝ είχαν ιδέα για τα του ΤΙΤΟ, την αδιαφορία των πολιτικών μας που ακόμη πιστεύουν ότι πρέπει το θέμα να τακτοποιηθεί με την... λογική! κ.λ.π.


ΥΜΝΟΣ ΣΤΗ ΣΑΠΦΩ (από το Θεατρικό: Σαπφώ, η Λέσβια Ιέρεια της Αγάπης)
-Αέρινη, σαν τον βοριά που μόλις ξύπνησε,
αλαφρο-περπατώντας κατεβαίνει τα πέτρινα σκαλιά
η Σαπφώ, για τ’ ακριβό ακρογιάλι.
Την Λύρα έχει αγκαλιά, σαν στη καρδιά η αγάπη.
Έχει στολίσει τα μαλλιά με ανθισμένη πασχαλιά
κι οι βόστρυχοι χοροπηδούν στο χρυσαφί του ήλιου.
Έχει τα μάτια σκοτεινά με αποχρώσεις νύχτας
κι άσβεστο πάθος για το φως.
Όνειρα ταξιδεύουν γι’ άλλους κόσμους, άγνωστους,
μυστηριώδους τόλμης πέραν του μεταξένιου
ορίζοντα, στο βάθος του Αιγαίου.
Σαν μίσχος αγριόκρινου σε πάλλευκη εσθήτα,
εξαίσιο ύμνο, πύρινο, γράφει της Αφροδίτης.
Τον τραγουδά ευλαβικά στων αηδονιών τις τρίλιες.
Η αγαπημένη λύρα της, τους ήχους ζωντανεύει κι από ψηλά,
χαμόγελα γλυκά ο Αποσπερίτης!
(-Φωνή και λύρα, χάρμα αισθήσεων, σώμα Ένα!)
Με του βοριά το θρόισμα η πάγκαλη Αφροδίτη
χάδι ελαφρό απέθεσε στης Σάφως τ’ άξια χέρια.
Το πρόσωπό της άγγιξε, τα τρυφερά της χείλη,
κι αγκάλιασε την εκλεκτή, αηδονόλαλη γυναίκα,
μιας κι άλλη δεν ετόλμησε Ύμνο ευσεβή, πανώριο,
στον ιερό της το ναό με δέος ν’ απαγγείλει!

Το βράδυ εκείνο σάστισαν τα φτερωτά του δάσους.
Τα κυπαρίσσια έγειραν ν’ αφουγκραστούν.
Οι γλάροι, δίπλωσαν τις φτερούγες τους
κι αφέθηκαν στο κύμα να τους λικνίζει στοργικά…
Ω! Τι στιγμή μεγάλη! Αυτή η γυναίκα, η θνητή,
Σαπφώ, της Λέσβου η κόρη, Δεκάτη Μούσα έγινε!
Των γυναικών η Πρώτη!
( Εδώ κι αν έγινε το "σώσε"!!!!!!!! Ένα πανέμορφο νησί να "ντρέπεται" για το όνομά του, αφού το εκμεταλλεύτηκε ασύστολα τον τελευταίο αιώνα το ...τρίτο φύλο για να κατοχυρώσει νομικά συμβίωση κ.λ.π.! Άποψή μου, κόκκινο πανί...)


Ο ΚΟΣΜΟΚΑΛΟΓΕΡΟΣ της ΣΚΙΑΘΟΥ
(στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, 03/04/1851 το 01/03/1911)
Συχνά μας επισκέπτεται ο «Άγιος των Γραμμάτων», ο «Κοσμοκαλόγερος», μετάληψη σαν θέλουμε να λάβουμε στο Όρος της Αλήθειας। Κι είναι στις μέρες μας στρυφνός, μα οξυδερκής, ατόφιος, ανθρώπινος, πάντα πιστός, σωστό παπαδοπαίδι! Το χρήμα δεν τ’ αγάπησε, κοιλιόδουλος δεν ήταν। Η ζωή του; πάντα μέτρια, ντυμένη με σεμνότητα στα πλούτη του μυαλού του. Μοναδική ευφορία του, ένα τσιγάρο, ένα κρασί, κρυφή του αιμοδοσία. Στο νου του, βρύση αστείρευτη τα βάσανα ανθρώπων με λιγοστά υπάρχοντα. Ο Άγιος του «δώστε» κι ας μη λάβετε ποτέ… και να που τα γραπτά του, μιας εποχής όχι μακριά από αυτήν που ζούμε! Σ’ αυτές τις λίγες λέξεις, απλές, μ’ ευγνωμοσύνη, ένα θα πω: -Σ’ ευχαριστώ,! Ευχαριστώ σε που’γραψες στην άφθαρτη Αλήθεια!


(... κι εδώ, ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ, επεξήγησα λέξεις που συναντούνται και στην αγγλική... όπως κι αναφέρθηκα στην Αρχαία Ελίκη... στους δύο Νομπελίστες μας ... στα όνειρα των αθλητών και της νεολαίας (από το θεατρικό κατά τους Ολυμπιακούς του δύο χιλιάδες τέσσερα... σας προανέφερα για τα βιβλία που είχα μαζί μου...)


...κάθε "θαύμα", τρεις ημέρες... Πάλι καλά, που βοήθησε η θύελλα!


Θα μου πείτε: ΠΟΙΟΣ νοιάζετε! ο καθένας γυρίζει στο καβούκι του...!!!


Έτσι είναι! Έτσι γυρίζει ο τροχός... η ζωή ίδια είναι... με μικροαλλαγές!


Εμείς ΔΕΝ το ανεχόμαστε, αγανακτούμε, υποφέρουμε... λες και κάναμε συμβόλαιο ευμάρειας μαζί της, την στιγμή που γεννηθήκαμε!!!


Αν, Φίλες και Φίλοι μου, αυτά τα θεωρείτε "αμπελοφιλοσοφίες..." που έλεγε και ον πατέρας μου... τόσα δύναμαι, τόσα κάνω! Πάλι καλά! Μπορούσε να είχα γεννηθεί ..."μπούφος"!!!!!!!!!!!!!!!!!! με φαντάζεσθε;;;;;;;;;;;;;;;;


Αύριο, με Υγεία! Μεθαύριο, αναθεώρηση στις ενοχές μας...


Πολύ κοντά είναι η Ανάσταση! Άραγε, είμαστε έτοιμοι γι αυτήν την ΑΝΑΤΑΣΗ;


Με τις ευχές μας, σε όλους εσάς,


Πάντα με Αγάπη,


Υιώτα


18 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ευχές ευχές και ευχές!
πιο φιλικά δεν γίνεται..
τα φιλιά μου!

katrine είπε...

Αστοριανή μου εύχομαι καλή Ανάσταση, καλό Πάσχα εκεί μακριά και ν απω πως οι σκέψεις και η θέση των πραγμάτων που έχεις μας κάνουν υπερήφανους.
Τα φιλιά μου:))

Eleni Tsamadou είπε...

Υιώτα μου,
Χίλιες ευχές σε σένα και ολους τους αγαπημένους σου και πρώτα πρώτα στο γλυκό μωράκι. Να έχετε μια Λαμπρή Ανάσταση με υγεία και χαρά.
Με αγάπη
Ελλεν

Dennis Kontarinis είπε...

Αγαπητοί μου Υιώτα Δημήτρη.
Ακόμη μονόφθαλμος.
Να ευχηθώ για το μωρό σας. Να σας ζήσει. Να το χαίρεσθε και πάντα με υγεία
Καλό Πάσχα σε όλους σας.
Ντένης

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

Πασχαλινές δέξου ευχές, απο την καρδιά βγαλμένες, όλες οι μέρες της ζωής να΄ναι αναστημένες !! Καλή Ανάσταση στις ελπίδες, στις καρδιές μας και στη ζωή μας με υγεία, αγάπη κι ομόνοια!!

Justine's Blog είπε...

Το πιό ωραίο ποίημα εκείνο για το νεογέννητο εγγονό σας, που φαίνεται κούκλος.
Να τον χαίρεστε και να σας χαίρεται. Να του μάθετε τη ζωή μέσα απο ψιθύρους για να μην τρομάξει.
Καλή Ανάσταση

Αστοριανή είπε...

Στρατή μου,
αντεύχομαι! Φιλί κόκκινο στη κουκλίτσα σας,
ευχές σε όλους.
Εσείς, με τις 7 ώρες διαφορά... θα έχετε πρώτοι όλες τις γεύσεις!
Χαιρετισμούς,
Υιώτα και Δημήτρης

Αστοριανή είπε...

Κατρίν μου,
Ευχαριστώ για τις θερμές ευχές σου.Αντεύχομαι.
Όσο για τις "προσπάθειες" μου, γνωρίζω ότι άλλοι έχουν το ..πάνω χέρι... μα προσπαθώ! έτσι για να μη ξεχνάνε.
πάντα με την αγάπη μου,
ευχές αληθινές,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Χρόνια Πολλά, Ελένη μου,
είθε η Ανάσταση να είναι πραγματική!
Κι από Δημήτρη στον Κίμωνα,
ευχές στην οικογένεια,
Καλή Ανάταση!
Με την αγάπη μου,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Ντένη μου,

μου θύμησες τον...Κύκλοπα! Λες να υπέφερε κι εκείνος από το ίδιο σύνδρομο!;;;

Τις ευχές μας τις έχεις, Φίλε μας,μέσα από τη καρδιά μας, και το ξέρεις.
Το χρόνο πότε θα...ανακαλύψουμε!
Χαιρετισμούς πολλούς,
πάντα με αγα΄πη,
Υιώτα και Δημήτρης

Αστοριανή είπε...

Χρόνια Πολλά, Καλή Ανάσταση,
" Τζέι-Κέι" μας!
Χαριτωμένο το ποιηματάκι, γελαστό συναίσθημα... να είσαι καλά, Φίλε μας, κι ό,τι επιθυμείτε...
Χάρηκα που τα λέμε...
μ' εκτίμηση και αγάπη,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Ιουστίνη μου, αγαπημένη,
Καλή Ανάσταση, μάτια μου!
...εκείνοι οι ψίθυροι, τα ανεπαίσθητα φιλάκια,
το πεντατρύφερο δερματάκι του μωρού... πραγματική ευτυχία!...
Είθε, ότι το καλύτερο, σε όλους!
Τα παιδιά το δικαιούνται.

Φίλησέ μας τον ανδρούλη σου και το δικό σου κούκλο,
Πάντα με την αγάπη μας,
Υιώτα-Δημήτρης

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

Η Καλύτερη φωτογραφία με τους τρεις σας, δηλαδή με το μωρό,
Μετά έχεις γράψει τόσα πολλά ώστε που να αρχίσει κάποιος, και που να τελειώνει, έτσι σας ευχόμαστε καλή Ανάσταση και Χριστός Ανέστη με υγεία και χαρα.

Είδα και το ποιήμα σου για την Μακεδονία,

Λοιπόν έτσι για να έχουμε κάτι να λέμε στην Ρεσεψιόν σε ένα γνωστό οίκο αισθητηκής, με τη λέξη οίκο εννοώ (μαγαζί Κοσμετολογίας) ήταν μια ξανθιά στρομπουλή και λέει είμαι Μακεδόνισα και μιλάω μακεδονικά.
Δεν ξέρω για κάποι λόγο το σύστημα μουσικής του "Pandora" έβαλε μια σειρά από Ελληνικά τραγούδια.
Πετάχτηκε πάνω γούρλωσαν τα μάτια της και λέει ποιος μιλάει Ελληνικά;
I Hate Greeks...

Happy Easter

Gabriel

Aθηνά Π.Κ. είπε...

Ευχές για Καλή Ανάσταση και να περάσετε όμορφες μέρες με υγεία, αγάπη και χαρά μαζί με την οικογένειά σας!!
Όλα τα γραπτά σας εξαιρετικά ενδιαφέροντα αλλά το "Κάποτε" ξεχείλιζε από αγάπη και τρυφερότητα , και ότι βγάζει πολύ συναίσθημα πάντα με γοητεύει και το ξεχωρίζω !!
Σαμιώτικους χαιρετισμούς

Frezia είπε...

XΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ...
Μόλις γύρισα από εκκλησία,άνοιξα τον
υπολογιστή για μια φιλική παρουσία.
Ασυναίσθητα πάτησα το πλήκτρο, στη
δική σου ανάρτηση, και γέμισε ο χώρος
από την παρουσία σου,θαύμα θα έλεγα!
Να είστε καλά,με υγεία να γιορτάσετε το Πάσχα,με παρέα τον ανεκτίμητο θησαυρό σας, το γλυκό μωράκι !!!

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μας,
Χρόνια Πολλά!

Μόλις σήμερα μπήκα στα "σχόλια"...
Χάρηκα το ανεκδοτάκι !!!

Όσο για την "...μακριά παρασκευή..." των αναρτήσεων,
μπερδευτήκαμε δυο...

Απλά, μόνο τα ποιήματα θάπρεπε να διαβάσεις.
Πάλι καλά,
που μου έδειξες ΠΩΣ να διορθώνω...
Κάτι είναι κι αυτό!

Σε φιλούμε,
ευχές σε όλους σας,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Αθηνά μου, από την περίφημη Σάμο!

Ευχαριστώ!
Πάντα ότι "βγαίνει" από την τρυφεράδα για το γεογέννητο -όποιο και να είναι, όποιου και να είναι- έχει δική του γεύση.

Χρόνια Πολλά σε όλους,
Υιώτα
αστοριανή ΝΥ

Αστοριανή είπε...

Φρέζια μου,
χαρά μου που με θεωρείς φίλη σου.

Αμοιβαία τα συναισθήματα.
Κι οι ευχές, το ίδιο καλόδεκτες.
Ευχαιστώ,
κι αντεύχομαι.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα