15 Ιαν 2012

...μικρό σπουργίτι... ένα παλιό ποίημα, σαν τωρινό! Καλή Εβδομάδα!

(...Στους Φίλους που με πόνεσαν αναίτια...)

Τίποτε στη ζωή δεν είναι εύκολο!

κι η ζωή; Τόσο πολύτιμη, σχεδόν γλυκειά...

Ήταν, ... οκτώ του Ιούνη २००५, μαρτυράει η σφραγισμένη η ημερομηνία στο φάκελο, στο οποίο ακούμπησα τις γρήγορες σκέψεις μου πριν ...εξατμιστούν...

Συμπτωματικά το είδα σήμερα! Τίποτε άλλο δεν θυμάμαι...

καμμία άλλη λεπτομέρεια που να δηλώνει του τότε

τη θλίψη της στιγμής και

τη μικρή αναταραχή του μυαλού...

Μόνο το πληγωμένο πουλάκι στο κήπο μου,
κι η ταπεινή έμπνευσή μου...


Φτερούγες...

Σκόρπιζες, Θε μου, απλόχερα στων τυχερών το σπίτι

κι άφηνες μόνο ψίχουλα

να ψάχνω σα σπουργίτι...

Κι όσο φτερούγες άπλωνα κι όσο ψηλά κοιτούσα

ήταν ο φόρτος πιο βαρύς

απ΄ότι προσδοκούσα...


Στο πήγαιν'-έλα της ζωής, συνάντησα στη ρούγα

κουτσό σπουργίτι να πετά

με τη μισή φτερούγα...

Τόπιασα και το σήκωσα με περισσή φροντίδα,

τα μάτια΄πάνω σήκωσα

με νιόβγαλτη ελπίδα,

κι είπα; Θεέ, αφού αϊτός δεν πρόκειται να γίνω,

είθε με τις φτερούγες μου απείραχτες να μείνω!


ΚΑΛΗ ΣΑς ΕΒΔΟΜΑΔΑ!

Υιώτα







21 σχόλια:

kariatida62 είπε...

Και είπα Θεέ αφού αιτός δεν πρόκειται να γίνω, είθε με τις φτερούγες μου απείραχτες να μείνω!

Και μόνο για αυτούς εδώ τους στίχους, πρέπει ν'αφήσω για λίγο την όψη της Καρυάτιδας. Ελπίζω να μη απογοητεύσω.
http://kariatida62.blogspot.com/2011/03/ll-italia-no-due-verona.html (στις δύο πολύ μικρές φωτό) Κάνε κλικ επάνω τους για μεγέθυνση!
Το F/B δεν το άνοιξες?

kariatida62 είπε...

Ψάξε και στα μηνύματα του facebook.
Σου έχω στείλει 3 μέχρι στιγμής.
Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται και δεν τα βλέπεις!

χρυσάνθη είπε...

ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΜΟΥ ΓΙΩΤΑ,
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΜΟΥ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΤΥΧΗ ΤΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗΣ ΨΥΧΟΥΛΑΣ ΣΟΥ!!!ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΥΑΤΙΔΑ !ΟΙ ΔΥΟ ΤΕΛΕΙΤΑΙΕΣ ΑΡΑΔΕΣ ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΟ ΝΟΗΜΑ ΚΛΕΙΝΟΥΝ!!!!
ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΖΕΣΤΑ ΦΙΛΙΑ ΑΠΟ ΕΛΛΑΔΑ

Ελπίδα Νόημα είπε...

Γιώτα μου, δεν ξέρω πια λαβωματιά, πονάει πιο πολύ...
Σίγουρα πονάνε (κι είναι πληθυντικός), εκείνες που προέρχονται από πρόσωπα που αγαπάμε, είτε είναι συγγενείς, είτε φίλοι.
Δεν πειράζει, Γιώτα μου! Ένα, δέκα παραπάνω σημάδια στο τοπίο της ψυχής μας! Μαθημένα τα βουνά από τα χιόνια, γιατί, θέλοντας και μη, μεγαλώνοντας, γινόμαστε βουνά.
Συλλεκτική αυτή η ανάρτηση. Άκρως Καλλιτεχνική, πέρα απ' την ουσία των νοημάτων.
Τι να πω; Υποκλίνομαι πάντα στα γραφόμενά σου! Εδώ πιο πολύ, γι' αυτό το "λαβωμένο" πια σπουργίτι...
Για το γραμμένο με αίμα ποίημα, συμπάσχω...και χαίρομαι που εσύ βρήκες τις λέξεις, όπως πάντα, για να περιγράψεις τα απερίγραπτα.
Όλο μ' άρεσε, πολύ! Όχι όμως και η αφορμή της πληγής, για να ξηγιόμαστε...
Πριν μπω στα σχόλια, φόρτωσα αυτό:
Κι όσο φτερούγες άπλωνα κι όσο ψηλά κοιτούσα

ήταν ο φόρτος πιο βαρύς

απ΄ότι προσδοκούσα...

Μπορώ να γυρίσω να πάρω και τα υπόλοιπα, αλλά είναι πολλές οι στάσεις.
Συμφωνώ απόλυτα και με την τελευταία στάση των κοριτσιών!
Κομματάκια το κάναμε το ποίημά σου, Γιώτα! Να μπορούσαμε να γλείψουμε και τις πληγές σου, να θρέψουν νωρίτερα, θα το κάναμε! Θέλουν όμως "αυτοθεραπεία", δυστυχώς!
Μην στεναχωριέσαι για τίποτα, Γιώτα μου!Κάποιοι αόρατοι Θεοί, μπερδεύουν τα νήματα και τα αισθήματα, μερικές φορές, αλλά, όταν κάποιων μένουν σταθερά, αναγκάζονται κι οι Θεοί να τα σεβαστούν και να τα διορθώσουν.
Φιλάκια σε σένα και στην οικογένεια, που πάντα θα με προκαλείς με τις γραφές σου να αντρέχω στα μπλογκ και γυρίζω σε άλλο σχόλιο να μιλήσω με την Κάρυ!

Ελπίδα Νόημα είπε...

Κάρυ μου, κοντά στην Γιώτα, ταξίδεψα κι εγώ στα πεταχτά στην Βερόνα!Υπέροχη και θερμά Συγχαρητήρια για την δουλειά σου στο μπλογκ! Απαιτεί όμως, ειδικευμένη ανάγνωση και χρόνο! Έψαξα για δυο μικρές φωτό, χάθηκα!Θα ξαναπάω άλλη στιγμή, γιατί δυο άντρες κουβαλούν ξύλα!
Α! Κάρυ, ήθελα να ενημερώσω πως εγώ δεν μπερδεύομαι με το Φεις της Γιώτας! Ήδη η ίδια τα έχει μπερδέψει, κινείται σε δύο, ας μην της ζητάμε περισσότερα απ' τα καλλιτεχνικά της ταλέντα και την αγχώνουμε ή την απογοητεύουμε!
Να' ναι καλά, να γράφει στα χαρτιά της, κι όποτε έχει την διάθεση και την καλοσύνη, ας μας κερνάει ότι μπορεί και όπως μπορεί! Εγώ σέβομαι τόσο την σελίδα της και την προσωπική γωνιά της που είναι σα να μην είχα ποτέ τα κλειδιά της... Μόνο αν η ίδια ζητήσει βοήθεια τρέχω, ίσα που να την ξεσκαλώσω, μόνο!
Γι' αυτό, ας μη την αγχώνουμε και μας φύγει, όπως ο Γιάννης Τσίγκρας, (αν τον ξέρεις)γιατί στην ουσία, εμείς χάνουμε πνευματικούς ανθρώπους τέτοιας βαρύτητας, μέσα στην μπλογκογειτονιά μας.
Φιλάκια! Ευχαριστώ που ήσουνα η αφορμη (ρωτώντας για το φεις) να ξεκαθαρίσω -ίσως- χλωμά τοπία, όσο με αφορούν, τουλάχιστον!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Γιώτα μου........
καταφέρνεις με την απέραντη ευαισθησία σου, να μας δείχνεις τα σημεία τα λαβωμένα, με τρόπο που επιβεβαιώνει την ψυχούλα σου..

είθε με τις φτερούγες απείραχτες να μείνεις......................
Εφτασαν τα φιλιά μου;

Αστοριανή είπε...

Ναι, Κάρυ μου!
το... ανακάλυψα... στα δεξιά, το ζευγάρι με το μικρό στη μέση, £32!!!
Ευχαριστώ, να το ξέρεις!

Τώρα, με το τρελοφέιςμπουκ... το... φατσοβιβλίο -όπως το λες!!!
όταν δεν δεχόταν το ΅πασγουώρντ΅
άνοιξα (!) άλλο, και μεταξύ των δύο τα έχω θαλασσώσει!
Πάλι θα προσπαθήσω!

Το (δικό μας)μυστικό... είναι θαυμάσιο! ίδια Καρυάτιδα... σε ...γειτονικούς ανέμους!!!!
Φιλάκια, κούκλα μου!
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Κάρυ μου,
Θα ψάξω, με τις...φτερούγες μου ανοιχτές...
Φιλιά,
Υιώτα

ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ (Αντώνης Κρασάκης) είπε...

Αγαπημένη μας φίλη Υιώτα, το ποίημά σου είναι ένα από τα ωραιότερα και γεμάτα νόημα που έχουμε διαβάσει! Οι στίχοι αγγίζουν όλους μας, αφού όλο και κάποιοι στη ζωή μάς έχουν πληγώσει...
Όσο κι αν ήταν ο πόνος μεγάλος, ο χρόνος γιάτρεψε την πληγή μας... Και σήμερα, δεν μπορούμε να θυμηθούμε πια καμιά λεπτομέρεια... Όντως...
Θα κρατήσουμε στο μυαλό και την καρδιά μας τους τελευταίους στίχους:
"Θεέ, αφού αϊτός δεν πρόκειται να γίνω,
είθε με τις φτερούγες μου απείραχτες να μείνω!". Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει πάντα να θυμόμαστε... Στη ζωή μας, που είναι τόσο γλυκειά, πρέπει να βρίσκουμε σιγά-σιγά το κουράγιο να συνεχίζουμε, όσο κι αν κάποιες φορές η θλίψη μας από την άσχημη συμπεριφορά κάποιων μας πληγώνει...
Φιλιά από μια παγωμένη Αθήνα, Αντώνης-Πόπη

Αστοριανή είπε...

Χρυσανθένια μου,
αν είναι μια Κυρά-Ευαίσθητη
είναι εκείνη που τα χέρια της
φτιάχνουν μικρά θαύματα!
Εγώ στις δικές σου δημιουργίες, μένω άναυδη!
Κι εσύ να είσαι καλά,
και να κερνάς Αγάπη!
Σε φιλώ,
με την Αγάπη μου,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Κατερίνα μου,
ανήσυχη, δημιουργική παρουσία,
που κατάφερες με την Αγάπη, να με κάνεις όχι μόνο Φίλη, αλλά και Αδελφή σου!

...[( [( [(
(ένα πρόσωπο (!)
...κάποιο, κάπου, κάποτε... σε ονόμασε ...κολλητή μου!!!!!;;;!!!
κι υποτίθεται ότι είναι μορφωμένο άτομο, κοινωνικά κι εγκυκλοπαιδικά...(!!!) -όσο παίρνει,

διότι η πραγματική μόρφωση αρχίζει
από τη ΚΑΡΔΙΑ και ανεβαίνει στο νου)

ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΝΕΙΣ
ΟΤΙ εσένα,
Δ Ε Ν σ΄έχω ¨γνωρίσει¨ ακόμη...
Έχω γνωρίσει, όμως, την απεραντωσύνη των συναισθημάτων σου στα βιβλία σου -στα δημοσιευμένα και στα αδημοσίευτα-
έχω σφίξει τα δόντια, έχω συγκινηθεί μέχρι δακρύων (κι αυτή δεν είναι η συνηθισμένη έκφραση των ... σχολιαστών...)
κι
ακόμη, έχω πραγματικά γράψει με γνήσιες ευχαριστίες για την ΑΓΑΠΗ που έχεις δείξει σε δικά μου!

Αυτά,
για κάποιο πρόσωπο...(!) σε κάνουν ...κολλητή!!!
Κρίμα στη νοημοσύνη!

και... ο νοών νοείτω...

Χαίρομαι που πας και στης Κάρυ, παρ΄όλο τον ελάχιστο χρόνο σου -εγώ, σαν... κολλητή μου (άντε, σου κόλλησε!!!)το ξέρω καλά,
εκεί, η ασταμάτητη ενέργειά της θα σε εντυπωσιάσει...
Υγ.
Αγαπώ πολύ
τις αναρτήσεις της σε ότι αφορά την Ελλάδα μας!
την Μεγάλη Πατρίδα μας!

Κάτι που εύχομαι, άλλα τινά πρόσωπα, να μη μου προσάψουν κι άλλα κοσμητικά χαμηλής έκφρασης...

Φίλησέ μου τον συνονόματο και τα αγαπημένα σου παιδιά.

Οι φτερούγες μου,
έχουν δεχτεί πολλές μπόρες, ...ιντερνετικές και μη...
αλλά προς τι να θυμάμαι;
Σε φιλώ, Φίλη μου,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Αντιγόνη μου, ξεχωριστή, κι εσύ,
τα φιλιά και η αγάπη σου,
έφτασαν!
Εσύ κι αν με αναζωογονείς με τη ¨Πειραιώτικη΅ -ας μου επιτρέψεις- γραφή σου,
όπου ο Δημήτρης ζητάει να του τα διαβάζω!!!, πετάγεται και συμπληρώνει!!!!!!!!!!

Είμαι πιστεύω, τυχερή που σας έχω Φίλες!
ΟΛΕΣ ΣΑΣ, μαζί κι Εκείνες που δεν τα λέμε... κάθε βδομάδα... και μερικές άλλες που μας διαβάζουν, μα φοβούνται να τα ...γράφουν!!!

Θέλω να πιστεύω ότι η αυτοπεποίθηση στον εαυτό μας
είναι εκείνη που μας διακρίνει άσχετα αν είναι ...ιντερνετική η γνωριμία!
Στείλε μερικά φιλιά και στην Καλλίπολη, λέει ο...πρώην κάτοικος, Δημήτρης...
Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Πόπη και Αντώνη μας,

...ώρα για ύπνο, τα ηλιανθάκια σας θα σας βρουν ¨κουρασμένους¨ ...

3.20 απόγευμα εδώ, 10.20 !!! βράδυ εκεί!

Είναι φορές που μια ¨πληγή΅ αφήνει τα σημάδια της ζωηρότερα από άλλες...
Συγχωρώ το ...συγχισμένο άτομο... μα δεν ξεχνώ την εσκεμμένη δεικτικότητα.
...ιδίως, ως λέγεται:
την αγνωμοσύνη, την αχαριστία...

Κι επειδή η... σπονδυλική μου στήλη μ΄ενοχλεί όταν σκύβω...
περπατώ ευθυτενής,
κι όλο ελέγχω τα ...πόδια μου (...κάτι σαν το...παγώνι...)
-κάτι που μ΄έμαθε ο πατέρας μου!

Ζεστά φιλάκια στα σχολιαρόπουλά σου,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

-----ΥΓ.:

στην Κ Α Ρ Υ ----------

Γλυκειά μου, πήγα, σε βρήκα, είδα τα ιστολόγια σου-φίλους σου....

δεν κατάφερα να μπω στη σελίδα σου με τα σχόλια....

Η ΅Ελπίδα'Κατρίνα΅
δεν γίνεται αν βοηθήσει εδώ...
¨Οσο
για το Γιάννη Τσίγκρα, τον αξιόλογο Βολιώτη συγγραφέα,
κρίμα που ΔΕΝ θέλει να γράφει μαζί μας... κάποιοι τον απογοήτευσαν και είπε:
- ...μα αυτοί είναι οι... μορφωμένοι!!!!!!!
και ΔΕΝ ξανάγραψε!!

Σε φιλώ και πάλι,
Υιώτα

kariatida62 είπε...

Οχι δεν θέλω να αγχώσω καθόλου την Γιώτα μας...σιγά τώρα μη μας αγχώνουν και τα χαζο-φατσοβιβλία!
Απλά κάτι μου ζήτησε η Γιώτα Ελπίδα και ήθελα να της το δείξω... και σκέφτηκα το φατσοβιβλίο.
Δεν ξέρω τον Γιάννη Τσίγκρα δεν έτυχε ποτέ να τον διαβάσω! Τι κρίμα που ήταν και Βολιώτης!

Υ.γ. Βέβαια δεν είμαι σίγουρη Γιώτα αν μπόρεσα να σε βοηθήσω να δεις αυτό που ήθελες...
Κατάλαβες πού ήταν? Το είδες? Δεν θέλω να μείνεις με την περιέργεια!

Ελπίδα Νόημα είπε...

Γιώτα μου, σε συνάντησα στο φεις,(πες το και πλαζζζζ!) κι ήρθα να πάρω την ανάρτηση, αλλά έτσι που εξελίσσεται με τα σχόλια, θα πάρω μόνο το ποίημα.
Διορθώνω (απ' την μπλογκ/νιά μας)στο προηγούμενό μου σχόλιο (άμα βιάζεσαι -κάνεις γκάφες)
και πάω στο "κολλητή".
Είναι το μόνο επίθετο που δεν έχει σχέση με μένα και το χαραχτήρα μου. Κολλητή, έτσι όπως το εννοούν ιδιαίτερα οι φίλοι, δεν υπήρξα ποτέ με κανέναν, ούτε με τον ίδιο τον εαυτό μου! Κολλητή θα πει να συμφωνείς και σε στραβά και σ' άδικα ή σε συμφέροντα προσωπικά ή μόνο μιας ομάδας φίλων! Εγώ, λόγω του ότι τα λέω στα ίσια, παντού και πάντα, είμαι μόνη,χωρίς κολλητούς και κολλητές, από μικρό παιδί! Συνήθως, εκτιμάω πολύ κόσμο και προσπαθώ να έχω κι εγώ την ανάλογη εκτίμησή τους. Υπάρχουν διαστήματα που οι επαφές με κάποιους γίνονται ιδιαίτερα στενές, για χ λόγους, μετά να χανόμαστε, μα η εκτίμηση φροντίζω, εγώ τουλάχιστον, να παραμένει! Όπου όχι, η ζωή συνεχίζεται για όλους. Η αμοιβαία εκτίμηση των ανθρώπων, με γεμίζει πιο πολύ, απ' αυτό το λεγόμενο "κολλητιλίκι". Του ότι μεταξύ μας παραμένει η εκτίμηση και είμαστε σε ποιο στενή προσωπική επαφή, παρόλη την απόσταση και τα εμπόδια, αυτό για μένα είναι κάτι πιο ιερό απ' αυτή την ισοπεδοτική λέξη της σήμερον ημέρας που ακούω καθημερινά από χαρούμενους "κολλημένους" και μετά από λίγο καιρό τους βλέπω ξεκόλλητους...
Λυπάμαι, Γιώτα μου, υπάρχει, δυστυχώς, δεν μπορώ να το αλλάξω,μα δεν είμαι σε φάση να πάρω άλλες πληγές! Έχω πολλές ήδη ανοιχτές και καλά θα κάνεις κι εσύ να μην συνεχίσεις κανένα θέμα! Υπάρχουν κακές στιγμές στη ζωή μας που όλα πια τα καταννοώ, μα τ' αποφεύγω. Έχουν γίνει τόσες παρεξηγήσεις πια με το ίντερνετ που ενώ έχω 24ωρη κάλυψη, τ' ανοίγω στα πεταχτά, ότι δω και φεύγω. Είναι φορές που προτιμώ να κοιτάζω το ταβάνι, παρά να κάνω γύρα και κυρίως να σχολιάσω. Μια λέξη μόνο φτάνει για ν' ανάψει φωτιές ή σχολιάζοντας μόνο σε δυο ή τρεις απ' τους δεκατρείς (ας πούμε φίλους) να θυμώσουν οι άλλοι! Έλεος, πια! Αυτή η υπόθεση κουράζει!
Στο έχω ξαναπεί! Αν δεν ήσουνα εσύ, που ξέρω ότι μπορεί να χρειαστείς την βοήθειά μου και να δω κάτι παραπάνω από σένα, απ' ότι μπορούμε να πούμε στα πεταχτά στο τηλέφωνο, μα την αλήθεια, θα είχα εξαφανιστεί απ' τα μπλογκ, όσον αφορά τα σχόλια! Άσε το φεις! Είναι άλλο κεφάλαιο! Πέρα απ την ενημέρωση έχει και επιλογή άμεσης επαφής!Εδώ περιμένεις σαν τον ζητιάνο!
Μη μου στεναχωριέσαι για τίποτα! Δεν έμαθες πως η ζωή μας έχει πολλές μπόρες και απογοητεύσεις; Τα παθήματα, μαθήματα. Δίνεις ευκαιρίες, εξηγήσεις, λύνονται παρεξηγήσεις, μια, δυο, πέντε, δέκα, μα οι πολλές επαναλήψεις φθείρουν όλους μας. Όχι, άλλο! Νομίζω πως είμαστε αρκετά μεγάλοι πια και είμαστε υποχρεωμένοι να δίνουμε μόνο χαρά στους γύρω μας, γιατί, τίποτα δεν θα πάρουμε μαζί μας! Ακόμα και οι κολλητοί, ξεκολλάνε, μα αν ένας άνθρωπος αξίζει για τον χαραχτήρα του, το έργο του κ.λ.π. τότε τον κλαίνε όλοι!
Ούτε ξέρω τι έγραψα, γιατί είχα διακοπές ενδιάμεσα. Κοίταξα λίγο και συμπλήρωσα, μπάχαλο τα έκανα, μα δεν τα ξανακοιτάω. Πάω να δω τι άλλο με ρωτάς.
Α! Στην Κάρυ πήγα απ' την πάσα της το μεσημέρι, στα πεταχτά, πάλι! Θα μπορούσα να ξημεροβραδιαστώ στο μπλογκ της, στις φώτο, στις περιγραφές της, κι όχι μόνο στο δικό της, αλλά όλης της παρέας σου! (κάποια στιγμή είχα δει της Χρυσάνθης!Τρελάθηκα! Το παιδικό, κι αυτό όαση!κ.λ.π.)Τι να πρωτοκοιτάξει κανείς; Έχω ανοίξει τόσα μέτωπα ήδη, ούτε καν τα μέιλ μου δεν προλαβαίνω να κοιτάξω! Άσε την διάθεση και μια εγκλοβισμένη τάση που είχα κι εγώ να απομονώνομαι.
Δεν προλαβαίνουμε να ζήσουμε την ζωή μας, πια, Γιώτα μου!Δεν έχει νόημα αυτό το κυνηγητό! Ας χαλαρώσουμε, για να μην γίνονται και άδικες παρεξηγήσεις! θα περάσει!Κάποτε θα καταλάβει πως ειδικά με μένα, έχει κάνει μέγα λάθος!Δεν ήρθα στη ζωή σου να πάρω τη θέση κανενός φίλου σου ή φίλης σου!Αντιθέτως, χαίρομαι και εκτιμάω τις σχέσεις που κρατούν στον χρόνο με αποδείξεις κι όχι για τα τυπικά.
Για να δω! Θα ΄ρθει, τόσο μεγάλο! Τι μου κάνεις!

Ελπίδα Νόημα είπε...

Ήρθε! Και να σκεφθείς είχε βγει και το καλώδιο!

Ελπίδα Νόημα είπε...

Διάβασα το ογκώδες σχόλιό μου και φεύγω, πριν γράψω κι άλλα!Κούρασα!
Το ότι σε ένιωσα σαν αδελφή και για ποιους λόγους, δύσκολο να το εξηγήσω εδώ. Σ' ευχαριστώ μόνο που ήρθες στη ζωή μου, σε πραγματικά δύσκολες για μένα εποχές, μ' ένα σου καλό λόγο, σε φάσεις που πνιγόμουνα!... Αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω, ούτε να το ξεχρεώσω (με τα τεχνικά του μπλογκ!)και δεν επιτρέπω, ούτε σε εχθρό μου να το λέει "κολλητιλίκι"!Πόσο μάλλον, φίλο! Εγώ βγάζω στον αέρα, δεν κολώνω, όλα τα μηνύματά μου, (τα δικά μου) εδώ και έξι χρόνια! Δέχομαι και έλεγχο! Άλλοι μπορούν να το κάνουν αυτό; Τόσο ήσυχη έχω την συνείδησή μου! Ας ανατρέξει κάθε φίλος στα δικά του που έλαβε από μένα, να δει που υπήρξα κολλητή και άδικη και με ποιόν!
Έχω ένα κακό. Δείχνω αυτό που πράγματι είμαι, κι αυτό ενοχλεί.
Χαλάστηκα, Γιώτα μου, γιατί ξυπνάνε λαβωματιές βαθιές και βγαίνω τελείως, χωρίς ποίημα απόψε.
Συνέχισε, σε παρακαλώ, να μ' αγαπάς σαν αδελφή κι εσύ κι η οικογένειά σου, γιατί το έχω ανάγκη. Καλύπτετε κενά πραγματικά των πρώην ξενητεμένων μου αδελφιών, που δυστυχώς δεν ήξεραν γράμματα για να επικοινωνούμε...
Άστο!
Νομίζω, είναι η τελευταία φορά που σχολιάζω φανερά. Ότι έχω να πω, θα στο λέω στα ,μέιλ, ακόμα κι αν αφορούν αναρτήσεις.
Θέλω τα απομνημονεύματά μου συγκεντρωμένα πια και όχι σκόρπια σαν κι εμένα, διαμελισμένη σε χίλια κομμάτια, για να εξηγήσω, τι;
Υπήρχε λόγος να χαλάσουμε αυτό το ποιητικό αριστούργημα;
Καν' το, πλιζ, μια ξεχωρσιτή ανάρτηση μόνο του, για να μην κάνω πάσα το "Τιμής Ένεκεν" και πούνε για άλλη μια φορά ότι αυτοπροβάλλομαι! Χίλιους φερεντζέδες να βάλω, δύσκολο να κρυφτώ, εκτός αν αδιαφορίσω για ότι καλό υπάρχει γύρω μου, πράγμα που δεν το μπορώ!
Φιλιά, σε όλους!

Ελπίδα Νόημα είπε...

Κάρυ μου, δεν το είχα δει το δικό σου σχόλιο! Αθέτησα λόγο και ξαναμπήκα για να σου το πω!
Δεν το πιστεύω ότι πετάχτηκα για λίγο και έχω μείνει τόση ώρα εδώ! Σε μία σελίδα! Άραγε, πόσες ζωές να χρειαζόμαστε για να δούμε όλες τις σελίδες και τα σχόλια, των φίλων μας, μόνο;
Κάποια πιο χαλαρή στιγμή, Κάρυ μου, λέμε περισσότερα! Όκευ; Μη με παρεξηγήσεις!
Κατερίνα με λένε, το Ελπίδα είναι μια μάσκα που την παίρνω όταν την χρειάζομαι, για να με τονώσει και να με εξαφανίσει, όσο γίνεται, συνάμα! Φιλιά και κράτα αρχεία για το μέλλον! Θα' ρθουν και καλύτεροι χειμώνες, ελπίζω, στις ζωές όλων μας! Έφυγα! Καπνός!

Ελπίδα Νόημα είπε...

ΚΧΧΧΧΧΧ!
Ο Γιάννης δεν είπε, τίποτα, Γιώτα μου! Απλά, δεν του άρεσε αυτό το τυπικό που απαιτούν τα σχόλια και ξεφεύγουν της ουσίας του κάθε θέματος.
"Γραφιάς", πραγματικός, δεν καταλάβαινε τα τεχνολογικά, αποχώρησε απ' τον χώρο, ευτυχώς, νωρίς, για κείνον!Γλύτωσε πολλές φθορές!
Ο Παπαδιαμάντης του Βόλου, Κάρυ μου! Θα τον μάθεις στο μέλλον, έτσι κι αλλιώς, γιατί τα έργα του, συν ότι γράφει τώρα, είναι αριστουργήματα!
Αυτό το μήνυμα το χρώασταγα στον Γιάννη! Δεν πιάνεται! Άντε! Ας είναι αυτό το τελευταίο! Ας είναι τέτοιες οι προδοσίες του λόγου μου!

Αστοριανή είπε...

Φίλες μου αγαπημένες,

Ευχαριστώ για ΟΛΑ!

Γι΄αυτό
μας ...κάνω τη χάρη ν΄αλλάξω πορεία.
Πάμε, λοιπόν!
Θέατρο!!!!!!

Φιλάκια,
Υιώτα