Με ένα αστεράκι-φούλι στην καρδιά ανέρχεται...
Δεν ήταν η ώρα του να δραπετεύσει! κι άλλωστε δεν υπήρχε καλλίτερη γωνιά, ανάμεσα στα βιβλία και τις γλάστρες, με γλυκιά συντροφιά τα άλλα δυο του αδελφάκια!
κι όταν άρχιζε το τραγούδι, τα αδέλφια του σιωπούσαν μέχρι που σιγά σιγά άρχισαν κι εκείνα να σιγοντάρουν...
Όνομα δεν είχε! Μόνο άσπρη ουρίτσα, απλά για να ξεχωρίζει η πρωτιά! Ούτε και τα άλλα δύο έχουν όνομα, και θα είναι πολύ δύσκολο τώρα να τα ξεχωρίζω αφού μοιάζουν περισσότερο με σπουργίτια παρά με καναρίνια.
(Θυμάμαι ότι κάπου έχω μια μικρή ιστορία για δυο κατακίτρινα καναρίνια, τότε που ήμουν στο άλλο μας σπίτι, στην Αστόρια. Τραγουδούσαν και ξεσήκωναν τη γειτονιά.
Έζησαν δέκα χρόνια... μέχρι που έγινα κι ο γιατρός τους...
Μα αυτή είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία.)
Αυτός, ο ...ασπρονούρης μας, ήταν καλοφαγάς, ενεργητικός..., περιηγητής
για ένα εικοσιτετράωρο... αφού άνοιξε την αριστερή πορτούλα τους -που σκάλωσε κι έμεινε ανοιχτή- και περιηγήθηκε από κάδρα μέχρι φυτά...
Τον έπιασα με μια απόχη, χτυποκάρδισε για λίγο, δεν μου τραγουδούσε για δυο-τρεις μέρες... μέχρι που ξεθύμωσε.
Στην αρχή του Ιουνίου, όταν έβγαλα πίσω το γαλάζιο τους σπίτι, να το φρεσκάρω... πάλι δεν μου μιλούσε!
Κάποια στιγμή, μάλιστα, γοργοφτερούγησε, κι έπεσε λιπόθυμος πλάι στο κουπάκι με το νερό!!!
Τον άρπαξα, βούτηξα το κεφαλάκι του στο νερό, τινάχτηκε, μετά έβαλα την μυτούλα του... και συνήλθε.
Χθες, όπως τους άλλαξα, παρατήρησα ότι ήταν σαν ...φουσκωμένος διάνος... Κάτι δεν μου πήγαινε καλά, κι "... έψελνα στον Δημήτρη που μας έχει τρελάνει με τις ανεμιστήρες και το αιρκοντίσιον... ότι αυτός είναι η αιτία να μου κρυώσουν τα πουκλάκια..."
το παρακολουθούσα... το στομάχι του δεν ήταν φυσιολογικό...,
μετά, ασχολήθηκα με άλλα πράγματα...
Σήμερα το πρωί, ξαπλωμένος ανάσκελα, ζεστούλης ακόμη... μα ο μικρούλης μας ένοικος είχε πετάξει!
Δεν θα συνεχίσω, Φίλες και Φίλοι μου.
Τον τίμησα όπως με αγάπησε...
κι επαναλαμβάνω: Ευτυχώς που έχω τα άλλα δύο ... τα αβάπτιστα! Θα τους δέσω μια διαφορετική κλωστή, για να τους ξεχωρίζω...
Την καληνύχτα μου, γι΄απόψε,
μαζί με την αγάπη μου.
Υιώτα
18 σχόλια:
γμτ
ότι φεύγει είναι πόνος...
... κρίμα το ζωντανό!!!
χαιρετίσματα από Π. Άστρος!!!
μακια!!!
αγαπητή μου Υιώτα,
όπου υπάρχει ζωή υπάρχει και τέλος, όμως πολύ ποιητικά μας εξιστορείς ότι (μα ο μικρούλης μας ένοικος είχε πετάξει!)
Λες να είναι απακόλουθα της Αυγουστιάτικης ζέστης;
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Πόσο "μέσα" με έβαλες!
Είναι η μαγεία της γραφής σου!
Λυπάμαι για τον ένοικο αλλά ευτυχώς έχεις τα άλλα δυο!
Στον Δημήτρη χαιρετισμούς από το λιμάνι.
Υιώτα μου αγαπημένη μια αγκαλιά!
Εχασα δύο,και πράγματι το
είδα σαν μεγάλη απώλεια!
Ας είναι καλά ο απέναντη γείτονας,
θα μου χαρίσει άλλο,ο
ίδιος έχει οκτώ,και χαιρόμαστε το κελάϊδεμα τους.
Καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!
Με πολύ αγάπη...
"Τον τίμησα όπως με αγάπησε..."
Αυτό τα λέει ΟΛΑ, Γιώτα μου!
ΟΤΙ αγαπήσαμε και μας αγάπησε ΟΜΩΣ, ξέρουμε πως μένει ΠΑΝΤΑ ΑΘΑΝΑΤΟ και ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΤΟ!
ΘΑ ΖΕΙ για ΠΑΝΤΑ σε μια ζεστή γωνιά της καρδιάς μας!
Να ζήσεις να το θυμάσαι, Γιώτα μου που αύριο γιορτάζεις, μαζί με τον εγγονό που σου πήρε τα μυαλά!
ΠΟΛΥΧΡΟΝΟΙ και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ!
Υγ. Περισσότερα τηλεφωνικώς! Ναι;
Δεν είναι απόδειξη αγάπης και εκτίμησης η παρουσία μας στο ίντερνετ, να το θυμάσαι, γιατί θα λείψω. Εντάξει;
Φιλιά πολλά σε ΟΛΟΥΣ!
...το δυσκολότερο είναι να μη μπορείς να πεις για μια άλλη συνέχεια, πολύ πιο οδυνηρή,
που σε αφορά άμεσα, μα δεν είναι και αποκλειστικά δική σου...
...και να σκεφτεί κανείς ότι δεν είμαι προληπτική!!!
Ας είναι...
Η ζωή,; η Φύση; ο Μεγαλοδύναμος;
όλα μαζί;
ΝΑ ΕΙΣΑΙ καλά,
ακρατ,
πάντα με υπομονή κι αγάπη,
Υιώτα
Λαμπρινή μου Φίλη,
εύχομαι να περνάς καλά στο Π. Αστρος,
εμείς θα τα πουμε πιο κλειστά.
Σας φιλώ,
Υιώτα
Γαβρίλη μου,
τα λέμε και στο δικό σου...
Κάπως δύσκολες μέρες, απροσδόκητες περιπτώσεις,
Υγεία,
Φίλε μας...
Χαιρετισμούς κι από το Δημ'ητρη σε όλους σας,
Υιώτα
Αντιγόνη μου γλυκιά,
μια κάποια ώρα
θα τα πούμε από κοντά...
είναι εκείνα που γράφονται
κι εκείνα που λέγονται,
ή κάπως έτσι...
Πάντα με την αγάπη μου,
Φιλιά στα κορίτσια,
Υιώτα
Μοσχοβολιστή Φίλη μου,
Φρέζια!
μοιάζει μικρός πόνος,
είναι
σε σύγκριση
με άλλους...
το κακό είναι ότι συνδιάστηκε με κάτι άλλα που δεν μου επιτρέπεται να αναφερθώ εδώ,...
Α; είναι, όπως λένε. Ότι γράφει δεν ξεγράφει...
Σε φιλώ, πάντα με αγάπη,
Υιώτα
Α! Κατερίνα μου!
Καταλαβαίνω πώς σε αγγίζει!
Θα πουν, βέβαια,
μια τόσο δα ζωούλα... και κάνεις έτσι;;;
Δεν είναι αυτό, Φίλη μου.
Είναι κάποιες συγκυρίες που σε πνίγουν
και το μόνο που μπορώ να πω εδώ, είναι ότι χαράζονται στο νου βαθειά...
Η καρδιά;
Άστην αυτήν... αντέχει περισσότερο απ΄ότι πιστεύουμε.
Να είσαι καλά εκεί που πήγες, στα πατρικά σου ίχνη,
και να ξεκουραστείς.
Θα τα πούμε,
πάντα με αγάπη,
Υιώτα
Συλλυπητήρια από καρδιάς,
σε νοιώθω...
Δεν άντεξα να το βλέπω με την κοιλίτσα έτσι ανάσκελα, ζεστό ακόμα όπως λες...
Καλώς σε βρήκα!
Ολάνθιστη
και μοσχομυριστή η ροζ Δάφνη στην εξώπορτα! (Φυσικά, τον Νοέμβρη, θα μπει εντός και ... επί τα αυτά, μαζί με την λευκή...)
Ευχαριστώ πολύ,ευαίσθητη
Δάφνη μου!
Ελπίζω, να τα ...λέμε!
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
πέρασα να σας πώ χρόνια πολλά!
very touching.
a kiss
BLOG:
Κέρινα ποιήματα
........ένα κερί δεν χάνει τίποτα απο την λάμψη του άν μεταδώσει το φώς του σε ένα άλλο.....κι εχω πάρει πολλές φορές φώς απο τα δικά σας κεράκια, καιρός λιγο απο αυτό να ανταποδώσω......!!!
Ευχαριστώ,
τόσο για τις Ευχές
όσο και για την τιμή που
με επισκευτήκατε!
Να τα λέμε.
Χάρηκα πολύ,
Υιώτα
Dear blogger,
beautiful Piedade,
Thank so much!
That was one of three (!!!) sad events
that followed these two weeks!!!
So, just be healthy and happy
as much as you can.
Love,
Yiota
Δημοσίευση σχολίου