20 Ιαν 2014

Ξύλινες στιγμές...

(σχέδιο Υιώτας. Κομμάτι ξύλου από τον ποταμό Σελινούντα. 01/16/14)

Ξύλινες Στιγμές
(απόσπασμα από την σύνθεση: Η Ελεγεία του Σελινούντα)

Αμέτρητες οι φορές
που η Σελήνη
καθρέφτισε τ' ολόφωτο πρόσωπό της
στα αρχαία νερά του Σελινούντα. Στολίζοντας
τη κόμη της με διαμάντια
από τα δάκρυα των Πλειάδων, τυλιγμένη
στο αόρατο πέπλο της νύχτας, οπλισμένη
με το αινιγματικό της χαμόγελο,
ροβόλησε ακόμη μια φορά 
τα ξεθωριασμένα μονοπάτια της μνήμης,
στον ορίζοντα της Αρχαίας Ελίκης.
Αρχαία και τα μυστικά τους.
Οι τελετουργίες, οι θυσίες, οι τερψιλαρύγγιες εορτές.
Μέχρι που τα χνώτα
ξερνούσαν αναθυμιάσεις κρεπάλης. Μέχρι που τα λόγια
είχαν χάσει την γλαφυρή έννοια.
Το ατένισμα στον ήλιο
είχε μετατραπεί σε αστίλβωτο όραμα.
Αμέτρητες οι φορές που οργίστηκε και η ίδια
όταν το πορφυρό στεφάνι των ανέμων έπνιξε
την αναπνοή της...
Αμέτρητες οι φορές που εκδικήθηκε τους ανθρώπους.
Μαζί τους και την ίδια τη Φύση.

Α! Αμετανόητοι, στολιζόμαστε, θορυβούντες
μέχρι το νέο ερχομό της Πανσελήνου. Μόνο που
δεν υπάρχει εγγύηση για τη δική μας επάνοδο.
-...-

(Υγ.:Δύσκολες ώρες, μετρημένες, για την ευρύτερη οικογένειά μας.
Θα σας "Βλέπω", μα όχι πολύ συχνά.
Φυσικά, θα τα  ...λέμε, η επικοινωνία είναι καλό γιατρικό.
ΥΓΕΙΑ! κι όσο γίνεται Αγάπη...)
Σας φιλώ,
Υιώτα

40 σχόλια:

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Καλό,πολύ καλό ,με εικόνες απαλές αλλά και αδρές,ξύλινες μεσα στην δραματικότητητά τους.Το Αρχαίο με το νέο,το φυσικό με την εννοιολογική μεταφορικότητα κυλάνε στο στίχο σου χώρια κι ενωμένα με την ισχύ του δυνατότερου που είναι η ποίηση της ξύλινης στιγμής που επιβάλει χωρίς να δεσμεύει,προσδίδοντας μιά ελευθερία που δεν την επιθυμείς
γιατ'είναι δυνατότερη από σενα για να την αντέξεις που δεν εχει ρείθρα αλλά διαχέεται καταλυτικά μέσα στο χρόνο για να πονάς ,για να θυμάσαι και πάλι να πονάς.Γιωτα
Εισαι ποιήτρια !!!!!!!!!

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Μετά το πτυχίο του Σπύρου, Γιώτα μου, μετά τον πόνο που παραμένει πόνος και μετά, δε νομίζω πως υπάρχει παραπάνω βραβείο!
Στο σχόλιο γράφτηκε η πιο αληθινή κριτική!
Κρατάτε γερά! Δύναμη χρειάζεται. Τίποτα δεν είναι δεδομένο για κανέναν. Πόσο μάλλον για κάποιον που υποφέρει. Ιερή σιγή, να βρει δύναμη να πετάξει, να λυτρωθεί.
Παγωμένες και ξύλινες, ναι, οι στιγμές, μα ο άνθρωπος γεννήθηκε για να περάσει κι αυτές.
Να κρατάς την επικοινωνία, όπως και το μολύβι, σε κάθε στιγμή που πνίγεσαι. Το δοκίμασα και το ξέρω.Βοηθάει.
Ζεστές, σιωπηρές, μα σφιχτές αγκαλιές σε όλους σας.

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Αμέτρητες οι φορές
που η Σελήνη
καθρέφτισε τ' ολόφωτο πρόσωπό της
στα αρχαία νερά του Σελινούντα. Στολίζοντας
τη κόμη της με διαμάντια
από τα δάκρυα των Πλειάδων, τυλιγμένη
στο αόρατο πέπλο της νύχτας, οπλισμένη
με το αινιγματικό της χαμόγελο,
ροβόλησε ακόμη μια φορά
τα ξεθωριασμένα μονοπάτια της μνήμης,
στον ορίζοντα της Αρχαίας Ελίκης.


Τι να πώ;
Σαν από αρχαίο χορικό..
υπέροχο!
Φιλί!

Ανώνυμος είπε...

BY SPYROS DARSINOS, F/B

Spiros wrote: "Γιώτα ,διάβασα στην ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ τις ΞΥΛΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ,εκανα σχόλιο,Ωραιο ποίημα !!! Δεν ειδα <,ΥΠΟΜΝΗΜΑ>> που αναφέρεις.Διάβασα για τον Σεμ Τσεκουα ,Παλιές ,γνωστες ιστορίες.Οπως ξερεις ,εγω και η Ελενη Παϊδουση ειμασταν οι πρώτοι που του εμπιστευτήκαμε δουλειές μας,Εγω πιό πολύ για να τον βοηθήσω να σταθεί όρθιος ,αλλά και μετα ημουν δίπλα του .Δεν μπόρεσε να κρατηθεί .Ισως γιατί η φέτα και οι σαρδέλες ειναι πιό νόστιμες από τα βιβλία ?[που λέει κι ο Γαβρίλης?] Ισως τσίμπαγε τις τιμες του ?? δεν ξέρω.Κακα τα ψέματα όμως Γιώτα Οι πιο πολλοί Ελληνες μεταναστες είρθαν στην αμερική για να κάνουν λεφτά δεν είρθαν γιά να διαβάσουν .Επικοινωνώ που και που μαζί του.Θαυμάζω και εκτιμώ το πάθος του και την αγάπη του για την Ελλάδα. Φιλιά κι από εμένα"

Αστοριανή είπε...

Σπύρο μου,
Ευχαριστώ
για την δυνατή αίσθηση
της ποιητικής υποδοχής σου.

Γνωρίζω την ατόφια έμπνευσή σου στη ποίηση, τη διαμαρτυρία του μυαλού σου στα κακώς κείμενα (ελλαδικά και παγκόσμια)μα και την απέραντη αγάπη της καρδιάς σου για τη Πατρίδα.
Θυμάμαι
που έγραφες κάπου (κάπως έτσι:)
"Τη πρώτη λέξη που έμαθα στην εγγονούλα μου ήταν
να φυτεύουμε μαργαρίτες στο κήπο που να σχηματίζουν την αγαπημένη λέξη: ΕΛΛΑΔΑ"

Χαίρομαι όχι για την "επιβραύεση"(!)
μα για την αγάπη στη ποίηση
που μας ενώνει.
Να είσαι καλά.
Φιλί από μια ακόμη αναμαλλιασμένη "παρθένα" Ν.Υ.
...και είπαν
θα περάσει το ένα...πόδι, το χιόνι!!!!!!!!
Ευχαριστώ και πάλι,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Κατερίνα μου γλυκειά!
Ευχαριστώ τόσο, όχι για την Αγάπη σου, που την έχω,
μα για τον ελάχιστο χρόνο σου,
που τον σέβομαι όσο τίποτα...
-...-
Ναι, ο Σπύρος είναι από τα "δικά μας χώματα, τα δικά μας νερά"...
Το... νερό, το ζείδωρο,
δικαιολογεί πολλά...
ακόμη και το
"...κανείς στον τόπο του δεν άγιασε...."
κι ο Σπύρος, ενάντια σε άλλους,
είναι ατόφιος! Λίγο νευρικός, μα ΑΤΟΦΙΟΣ!
-...-
ΌΣΟ για το συμπέθερο,
εξαντλήθηκε ό,τι το ιατρικώς δυνατό...
Ζωή
μέσα από τους "σωλήνες"
πλέον, δεν είναι αυτό που μπορεί κάποιος να αντέξει..
Βαριά και η φύση τριγύρω, δεν βοηθάει σε κάτι... 2 ώρες, για να πας, κι άλλες δύο και, για να γυρίσεις... !!!
Ακόμη αντέχουμε.

Ο μικρούλης μας λέει:
-Άργησε πάλι η μαμά, μπορεί να είχε πολύ κόσμο να ...πληρώσει τα ψώνια...
μα η μαμά, ΠΑΝΤΑ επιστρέφει εδώ. Σε μένα" !!!!!

Άντε, εσύ, να μη τον "φας" άψητο...
Δέχομαι τις σιωπηλές αγκαλιές σας,
Κατερίνα μου. Χρειάζονται από νωρίς... και θα τις μοιραστώ με τα παιδιά...

Σε φιλώ,
πάντα με τη σκέψη μου, σε όλους σας,
Υιώτα +

Αστοριανή είπε...

Καλέ μου ΠΟΙΗΤΗ, Στράτο,

-που έχω περάσει ώρες και ώρες διαβάζοντας για να ξεκουράσω το νου στο μοναδικό, ιδιόρρυθμο "ξέσπασμα" αυτής της εσωτερικής δύναμης της ψυχής σου... !!!

Ευχαριστώ,
ψυχαδελφέ μου,
με συγκίνησες.

Να είσαι καλά, με όλες τις αγάπες σου,
και
λίγο κι από τη δική μας.
Υιώτα και Δημήτρης

Αστοριανή είπε...

ΣΠΥΡΟ,

Αντέγραψα
αυτά σου τα λόγια

ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ
να υπάρχουν σαν στοιχεία
για κείνους
που έχουν ΄'αλλη εντύπωση για την εδώ "πλούσια" πατρίδα, όπου τα δολλάρια
είναι σκορπισμένα στα πεζοδρόμια...

Λόγω του ότι πράγματι είναι"ακριβός"
ο ΣΑΜ
στις ...εκδόσεις...

και ότι δεν γίνεται να χαρίζεις... να χαρίζεις...
και πλείστες φορές να μη σου λένε κι ένα τυπικό "Ευχαριστώ"

για τη τρέλα μας,

-που στη δική μου περίπτωση,
προτιμούσα τη ΘΕΑΤΡΙΚΗ γραφή (και μη μου πεις ότι είναι ευκολότερη...)
για να έχω την επικοινωνία
συχνότερη
και να συμπεριλαμβάνω διαβάσματα
κι από τις δύο κόρες μου,
κατά τις παρουσιάσεις των έργων μου...
τα ξέρεις άλλωστε,...
αυτός είναι ο λόγος
που ΔΕΝ έδωσα ποτέ
να μου τυπώσει βιβλίο...

Αυτά, για να μένουν,
Σπύρο μου.

Σε Αχαιο-ασπάζομαι,
Υιώτα

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Χμ ...πολύ με ξέρεις συμπατριὠτισα
Και μου αρέσει αυτό που βλέπω μέσα απο τα ποιητικά σου μάτια.Μόνο που δεν φταίω εγώ Γιώτα μου που είμαι λίγο νευρικός.Απο μικρός θύμωνα που ανέβαινε στα βράχυα η οσμή των βάλτων. Κατερίνα σε ευχαριστώ για τα λόγια σου ,κι αφού συμφωνείς είναι και δικά σου

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Υιώτα,

ας αρχίσω με τον χιονιά που μας τυρανά, πολύ πάρα πολύ χιόνι, παγωνιά ξανάρθε αυτό το έρημο το πολικό ψύχος.

Μετά διάβασα το ποίημα σου
Πολύ ωραίο αλλά στάθηκα σε αυτό το τελευταίο που γράφεις
(Μόνο που
δεν υπάρχει εγγύηση για τη δική μας επάνοδο.

Και είναι αλήθεια!

χαιρετισμούς

Γαβριήλ
-...-

Paraskevi Lamprini M. είπε...

πολύ όμορφο το ποιημα... με παρέσυρες με την περιγραφή σου...
όμως... η παρένθεση... ε.. δύσκολα τα πράγματα!!...
Εύχομαι καλή μου... φιλη... και ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ... όσο γίνεται... (η ευχές... δεν πανε χαμένες!! )
μάκια γλυκά!

Paraskevi Lamprini M. είπε...

.....

Ελενα Λ. είπε...

Αστορινή μου υπέροχο είναι!
Μου έφτιαξε τόσες πολλές εικόνες!
Και τόσα πολλά συναισθήματα.
Υγεία εύχομαι και υπομονή!
Να πάνε όλα καλά και να δίνεται ο ένας δύναμη στον άλλον αυτό μας κάνει να τα ξεπερνάμε όλα!
Πολλά φιλιά!

Dennis Kontarinis είπε...

Καλησπέρα σου αγαπητή μου Υιώτα.
Το ποιήμα σου υπέροχο. Απόσπασμα αρχαίας τραγωδίας. Γεμάτο εικόνες.
Στ΄αλήθεια ένα δείγμα αρχαίας τραγικής ποίησης.
Εύχομαι να πάνε όλα καλά.
Θαμένος δυό μέρες στα χιόνια.

Σπύρος Δαρσινός είπε...

Γιώτα ,στο πιό πάνω σχόλιό μου είπα ,περιγραφικά ότι ο Γαβριήλ ειχε πει ότι η φέτα και οι ελιές είναι πιό νόστιμες από τα βιβλία.Κατι που το ειχε πει ο Ντένης σε ένα άρθρο του << το παράπονο ενός βιβλίου>> κι όχι ο Γαβριήλ.Οφειλα να επανορθώσω.

magda είπε...

Αγαπημένη μου Υιώτα
Λυπάμαι πολύ για το οικογενειακό σας πρόβλημα.
Εύχομαι η Παναγία να είναι κοντά του και να δίνει και σε σας το κουράγιο.
Ο κούκλος σας, τι όμορφα λογάκια λέει, να τρελαίνεσαι!!!
Και βέβαια τι να πω για τα ποιητικά σου λόγια, που σαν χείμαρρος βγαίνουν από την ψυχή σου και μας προσφέρουν εικόνες και μεγάλο πλούτο λέξεων!!!
Ευχαριστώ και τον κ.Δημήτρη, που "ταξιδεύει" μαζί μας!
Εύχομαι το καλύτερο για τον συμπέθερο σας, σας στέλνω ζεστές αγκαλιές και φιλιά, στο κρύο του χειμώνα.
Με αγάπη

Αστοριανή είπε...

Sπύρο μου,
το νερό. Η πείρα. Και η Αγάπη.
Άλλωστε, νευρικός είναι καιο Δημήτρης που μπορεί μερικά του να μη τα ...επικροτώ,
δεν παύω όμως να τον αγαπώ...

Χαιρετισμούς,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου, ευχαριστώ.

Τώρα κατάφερα να σου το γράψω!

Να είσαι καλά και να...ξεχιονίζεις.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Λαμπρίτσα μου,
έλα να ξεχιονίσουμε!!!

Αλλά, ξέρω! Εσείς μόνο στο ...Ναύπλιο πάτε!

Να είσαι καλά, φίλη μου,
χαιρετισμούς στη μαμά σου,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

...και τί ξέχασες;;;;

Φιλάκια,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Έλενά μου,
τόσο σ΄ευχαριστώ!

Μόνο που το πολικό Ψυχος μας έχει τρελάνει και
εχουμε εκνευριστεί!
Θα διαρκέσει -λένε- ακόμη καμια δεκαριά μέρες... οπότε ούτε έμπνευση ούτε γραφή...

Πήγα και στην αυλή σου, άφησα φιλί.

Πάντα με "υπομονή" κι αγάπη,
Υιώτα

Frezia είπε...

Ξεχωριστά τα ποιήματα αυτά που
έχουν για θέμα το Σελινούντα,
και την Αρχαία Ελίκη.
Μου αρέσουν πολύ,θα ήθελα να επισκευτώ τον τόπο αυτό γιατί
δεν έχω πάει ποτέ στην Πελοπόνησσο.
Εύχομαι να ξεπεραστεί γρήγορα το
όποιο πρόβλημα υπάρχει,και να συνεχίσεις να δημιουργείς με την πένα σου!
Σεφιλώ!

Αστοριανή είπε...

Ντένη μας,
Πάντα ευγενικός, πάντα ενθαρρυντικός, πάντα Φίλος.
Ευχαριστώ για τα συναισθήματα που σου προξένησε.

Να είστε καλά, Ντένη μου,
Χαιρετισμούς,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Σπύρο μου, το πρόσεξα.
Μα δεν θέλησα να δώσω συνέχεια...
Θυμάμαι
που είχε πάει βιβλία του σε ένα από τα καλύτερα παντοπωλεία... νομίζω το Τιτάν
κι αφού όλοι διαφημίζουν διάφορα...
ο φίλος τους ο Ντένης
ζήτησε να τα βάλουν σε μια γωνιά που θα βλέπονται...

(για το βιβλιοφάγο !!! κοινό της Αστόρια, μάτια μου)
μήπως κανένας
"τολμήσει" να αγοράσει...
έστω για να δείξει "μορφωμένος, ότι...ξέρει και διαβάζει, καλέ!!!)
και
...τα υπόλοιπα, όπως τα ανέφερες στο "σχόλιό σου"!!!

Γι΄αυτό
τους αγαπώ όλους!!! 40 χρόνια τους γνωρίζω "μέσα-έξω" !!! ΟΛΟΥΣ!

Α! και παρα....λόγησα, Φίλε μου.

Φιλιά στη Σοφία σου,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Μάγδα μου αγαπημένη,
Ευχαριστώ που με σκέπτεσαι!
Χαίρομαι που αγαπάς τη γραφή μου,
μα περισσότερο
που η καρδιά σου βάζει λίγο μέλι
και σε διάφορες άλλες δυσκολες ώρες...

Είναι ευλογία
να έχεις φίλους που σε τονώνουν,
Μάγδα μου.
Η ζωή είναι γεμάτη απρόοπτα...
μέχρι που σκέπτεσαι:
Τελικά,
τί χαιρόμαστε;
Μόνο τις μικρές ευτυχίες, Μάγδα μου. Μέρα νύχτα, να ευχαριστούμε τον ΕΝΑ, τον Μοναδικό, γι' αυτό και μόνο...
Φιλάκια στη μικρουλίτσα σας,
Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Frezia μου
γλυκιά,

Ευχαριστώ πολύ, καλή μου.

Ο τόπος μας είναι πιο παραλιακός, άρα θαυμάσιος!!! μόνο που
θα πρέπει
να επικοινωνήσεις με την αρχαιολόγο
κυρία Κατσωνοπούλου, πρώτα.
Έχω χάσει τηλ. και διεύθυνση...
από τότε που είχε έλθει στη Νέα Υόρκη...

μα αν επικοινωνήσεις με τη Δημαρχία Αιγίου και
τους εξηγήσεις γιατί τη θέλεις,
(κάποτε είχε βάλει για... ;;;, πολιτικά, που δεν κατέχω...)
πιστεύω να σου τα δώσουν.

Σε πεθύμησα, μα που και που,
σε βλέπω στο Φ/Μπουκ...

Φιλάκια,
Υιώτα

Σπυρος Δαρσινός είπε...

Περιμένω καινούριο ποιήμα σου.Μη μας αφήνεις με την μπουκιά στο στόμα.Δεν ξέρεις ό,τι τρώγοντας ανοίγει η όρεξη ? Γιά σενα ειναι εύκολο,δεν έχεις παρά να λευτερώσεις τα μπόλια που έχεις σκεπάσει στο φλοιό του χρόνου γι΄ανθίσεις και καρποφορίες άλλων εποχών.

Αστοριανή είπε...

Σπύρο μου,
Ευχαριστώ, καλέ μου.
Καλό μήνα.

Θα προσπαθήσω να μην αργήσω...

Μα,
θυμάσαι τί λέγαμε για τον αδελφό σου;;;
Σήμερα, 1.15
είχαμε την παρόμοια εμπειρία
και τον χαμό!
Όλοι μας,
μα περισσότερο η άμεση οικογένεια
έχουν πελαγώσει...
Υγεία
και προσεχτική διαβίωση,αυτά είναι το παν.
Μια μαχαιριά ακόμη... που δεν δικαιολογείται....

Σ΄αφήνω, για τώρα, 12.16 πρωί...
Φιλιά στη Σοφία σου,
να είστε καλά όλοι.
Υιώτα

χρυσάνθη είπε...

Αγαπημένη μου μακρινή μου φίλη Υιώτα,δεν ξέρω πως προσπέρασα την ανάρτησή σου.Είχα καιρό να σε δω και είχα την έννοια σου.Και εκεί που ετοιμαζόμουν να σου στείλω μέιλ βρήκα την ανάρτηση.Μπήκα με χαρά να μάθω νέα σου.Το υπέροχο ,λες και βγαλμένο από αρχαία τραγωδία ,αλληγορικό ποίημα ενέτεινε την ανησυχία μου.Το απόσπασμα "δεν υπάρχει εγγύηση για την δική μας επάνοδο" , ένας κόμπος στο λαιμό.Το Υ.Γ με κοκκάλωσε.Διάβασα με προσοχή όλα τα σχόλια για να καταλάβω!!!
Αγαπημένη μου σας εύχομαι δύναμη.Το παιχνίδι της ζωής τα έχει όλα!
Την αγάπη μου και μια ζεστή αγκαλιά και απεριόριστη εκτίμηση.

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Κατάλαβα...
Κουράγια και πάλι κουράγια!

Σπυρος Δαρσινός είπε...

λυπάμαι για τον χαμό του συγγενικού σου προσώπου.Ειχα διαβάσει σχετικά σε προηγούμενες αναρτήσεις.
Παρε τον χρόνο σου για το ποίημα.Αλλωστε ,η ποίηση δεν γίνεται κατά παραγγελία.Υπάρχουν οι γόνιμες και οι στείρες μέρες ,όπως και σε κάθε σύληψη.
Καλά είμαι,κι αυτό θα λέω ,μέχρι αποδείξεως του εναντίον.
Να είσαικαλά συμπατριώτισα

Paraskevi Lamprini M. είπε...

.... τι να ξεχάσω;... αστο... δεν ήταν τίποτε....
Γιώτα μου... καλή μου.... ο Θεός να τον αναπαύσει τον άνθρωπο...!!...

Κατερίνα δε 'στάπα; είπε...

Κι όμως, στις 4 Φλεβάρη, δεν είχα καταλάβει καλά!
Καλό Ταξίδι στον παππού! Να ζήσετε να τον θυμόσαστε όλοι σας!
Είναι δύσκολα πολύ, όλα, τον πρώτο καιρό, μετά γλυκαίνει ο πόνος...
Συγγνώμη που δε μπορούσα να σου μιλήσω χθες!
Βρείτε τις ισορροπίες σας ξανά, κάπως αλλιώς τώρα, κι έχουμε χρόνο να τα πούμε εμείς! Εντάξει;

Μαριάνθη είπε...

ΓΙΩΤΑ ΜΟΥ ΣΥΓΝΩΜΗ ΑΝ ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΜΕΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΦΩ ΔΥΟ ΛΟΓΙΑ ΣΥΜΠΑΘΕΙΑΣ. ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΝΑ ΘΥΜΑΣΤΕ... ΕΤΣΙ ΔΕ ΧΑΝΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ...
ΣΕ ΦΙΛΩ.

Αστοριανή είπε...

Χρυσανθένια μου,
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΦΙΛΗ!
Είναι αυτές οι ώρες που δεν μπορείς να δικαιολογήσεις ΤΙΠΟΤΑ!

Πάντα με την αγάπη μου,
Ζωή σε όλους!
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Κατερίνα μου,
Θα σου μιλήσω, γλυκιά μου.
Φιλιά,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Σπύρο μου!!!
Χιλιάδες εικόνες,
αλλες τόσες λέξεις,
καμία
δεν αντέχεται!
¨ΗΤΑΝ τόσο άδικη η ιστορία του...
Σ΄ευχαριστώ Φίλε μου.
Έχεις κι εσύ τραύματα, ας μη γράψω άλλο.
Χαιρετισμούς και Υγεία,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Λαμπρινή μου.

ευχαριστώ.
...και που με ξανάρχισε η Γρίππη!!!

Τί άλλο να πω!

Υγεία και φιλιά,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Κατερινάκι μου,
εμείς καταφέραμε και τα είπαμε!


... και να σκεφτείς,
στην 1η του Φλεβάρη ήταν και του Ανδρέα τα γενέθλια...!!!
Άστα!

Να είστε καλά, μάτια μου.
Χαιρετισμούς,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Μαριάνθη μου, αγαπημένη!
Ευχαριστώ,
θα τα πω και στης Όλγας μου.

Έχουν όλοι παλαβώσει! Άδικο, από όλες τις πλευρές...

Υγεία, καλή μου, Υγεία!

Ευχαριστούμε,
Υιώτα