( φωτογραφία Υιώτας)
Ο φίλος μας, στα κυπαρίσσια!
Αναπάντεχο, ταυτόχρονα αναμενόμενο!
Ευθυτενής, σαν το υψηλό αειθαλές δέντρο, μυστηριώδης κι οξυδερκής,
άκαμπτος κι ισχυρογνώμων, τρυφερός
εκεί που έλειωνε η καρδιά του, θύμα κι αυτός της Κατοχής, όπως πολλοί της γενιάς του,
μαζί με τόσα άλλα που σχηματίζουν μια ζωντανή ύπαρξη...
(Τριαντάφυλλα σε γαλάζια ακτή. Υιώτας, 2015)
Αφιερώνω αυτόν τον "πίνακά μου" στην ξεχωριστή φιλία μας και στις κοινές εμπειρίες που ανακάλυψαν με τον Δημήτρη μου, όταν υπηρετούσαν στο " Ένδοξο Βασιλικό Ναυτικό"!
Καλό σου ταξίδι, φίλε Υποπλοίαρχε!
*********************************************
*********************************
*********************************
Τιμής Ένεκεν
αναδημοσιεύω την παρουσίαση του βιβλίου του, ένα χρόνο περίπου πριν, στην "Αστοριανή":
Ξεφλουδίζοντας τις λέξεις...
Το φυλλομέτρησα, διάβασα μερικά καυτά άρθρα του, μα γύρισα πάλι στο πρόλογο του συγγραφέα.
Στην πλέον τρυφερή του αφιέρωση:
Στον εγγονό του Ιωάννη-Αλέξανδρο:
Αγόρι μου,
το γέλιο σου τον ήλιο σκοτεινιάζει.
Τα μάτια σου είδε η ροδαυγή
και βαριαναστενάζει.
Και νάταν μόνο αυτή του η εξομολόγηση...( σελίδα 11)
" ...τα πρώτα δεκαοκτώ μου χρόνια τα άντεξα μέσα στον κυκεώνα της Αθήνας, στα βάραθρα της κακομοιριάς, της πείνας, του μίσους, των βασανιστηρίων, κάτω από την μπότα των Γερμανών. Τότε, οι άνθρωποι φύτευαν σφαίρες στην καρδιά, αντί λουλούδια στη γη. Μέσα σ' αυτή την ατμόσφαιρα συνετελέσθη η τήξις και η πήξις του μυαλού και του χαρακτήρα μου. Μπήκα σε πειρασμούς πολλούς, μα σύντομα η πλανεύτρα θάλασσα, με πήρε στην αγκαλιά της. Την γεύτηκα ολόκορμη σ' όλα τα μήκη και τα πλάτη, απ' τον Βερίγγειο πορθμό ως την Ανταρκτική. Καριέρα στο Ναυτικό, - σπουδές -έρευνες - ασκήσεις - ποντοπορείες - προαγωγές - περιπέτειες, και ξαφνικά ένιωσα πως γερνάω. Παντρεύτηκα την Ελένη, κόρη Καλύμνιου σφουγγαρά, δημιουργό της κόρης μας της Μαριέλενας.Τη σύζυγό μου όμως ζήλεψε ο Χάρος και κείνη τόσκασε μαζί του. Κι έμεινα μόνος για να θυμίζω φάρο σε κάβο, που του σβήσανε το φως. ..."
κι ακόμη: (σελίδα 7):
Είχα κάποτε ακούσει πως ο ευκολότερος τρόπος για ν΄αποκτήσεις μερικούς εχθρούς, είναι να λες συνεχώς την αλήθεια. Μ΄αυτό τον τρόπο κατάφερα κι εγώ... να με ξεφορτωθούν κάμποσοι φίλοι και φίλες.
(Είμαι) τύπος ελαφρά εριστικός, σατυρικός, συχνά σκώπτω άλλοτε εμμέτρως κι άλλοτε εν πεζώ, πάντοτε όμως ευθύγραμμος. Σε συμπαιγνίες, ποτέ δεν παίρνω μέρος. Γράφω απονήρευτα και αφιλοκερδώς για να μεταδίδω πάντοτε δωρεάν τα παράγωγα της ανεξάρτητης σκέψης μου.
Έτσι ελπίζω ότι, ανάβω κάποια φτωχά κεράκια, με λίγο έστω φως, στον άναστρο ουρανό μας.
Και δεν θα σβήσουν αυτά τα κεράκια πριν σβήσει το δικό μου.... .... "
...κι είναι το δεύτερο, κατά σειραν, βιβλίο του με άρθρα και ποίηση ...
Κρατώ
ένα πρόσφατο άρθρο του στον Ε. Κήρυκα, ΝΥ, Δευτέρα 25 Νοεμβρίου, ε.ε., από τα πάμπολλα που έχει δημοσιεύσει, με τίτλο:
"Οι πρώτοι φθόγγοι", εννοώντας την Αγάπη, όπου μετά από μια ανάλυση εκ βαθέων καταλήγει:
"... Παντού και πάντα υπάρχει Αγάπη. Όμως, για να φανερωθεί, χρειάζεται χώμα για να βλαστήσει και νερό να ποτισθεί. Ο άνθρωπος την εγκατέληψε, και τώρα εκείνη μοιάζει με δέντρο δίχως ρίζες!
Μοιάζει με ιστιοφόρο χωρίς πανιά... Ε.Δ."
Αυτά τα λίγα για τον :"... (Είμαι) τύπος ελαφρά εριστικός, σατυρικός, συχνά σκώπτω άλλοτε εμμέτρως κι άλλοτε εν πεζώ, πάντοτε όμως ευθύγραμμος. " !!!!
Όμως, μια κάποια στιγμή, θα πρέπει να επανέλθω για τον Ευάγγελο Διακογιάννη.
Αυτή, ήταν μια παρουσίαση κι ένα ¨"Ευχαριστώ" για το Βιβλίο-δώρο,
ιδίως σε ώρες... κρυωμένες που με ταλαιπωρούν...
**********************************************************************
********************************************************
Μιλήσαμε την περασμένη Πέμπτη από την κλινική: ..... - νομίζω ότι την "σκαπουλάρισα, Υιώτα! ευχήσου να τα πούμε από κοντά..."
Ποτέ μου δεν διανοήθηκα ότι
η τρεμάμενη φωνή του ήταν το τρεμοσβήσιμο κεριού στην επερχόμενη θύελλα της ζωής...
Γενναία η απόφαση του να παίξει "ή του ύψους ή του βάθους" με την νέα τεχνολογία, για να κερδίσει την αξιοπρέπεια στην εναπομείνουσα διάρκεια της ζωής του... Το βέλος χτύπησε στην καρδιά, κι εκείνη φτερούγησε το πρωί της Τετάρτης του Φλεβάρη...
Ο μικρός μας φάρος στο παράθυρό σου, θα μας δένει, στα επίγεια...
Αντίο Φίλε μας.
Υιώτα και Δημήτρης
16 σχόλια:
1 σχόλιο:
Αστοριανή: 6 Φεβρουαρίου 2015 - 4:44 μ.μ.
...και χιόνια, πάγος και βροχή, Πολλή βροχή. Λειώνει τα χιόνια. Καταπίνει τον πάγο.Κρύα η έσω θύελλα. Δίχως ζέστα. Δίχως φλόγα...
Υιώτα Στρατή
"αστοριανή",
ΝΥ
Και τι ωραία που έγραφε!!!
Καλό του ταξίδι Υιώτα μου! (αλαργινό..)
Κουράγιο..
Ας είναι αιωνία του η μνήμη,
το είχα γνωρίσει προ δεκαετίας περίπου η Στέλλα ήταν η μεσάζων, μια βραδυά στο Κολωνάκι, (Κέντρον) εκδώσαμε κι ένα συλλογικό βιβλίο μαζί και με άλλους. ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ Οι Στάλες που γίνανε Βροχή...
Μετά ανοίξαμε πανιά ο κάθε ένας τράβηξε τον δικό του δρόμο,
Με λύπη μου έμαθα το τέλος του,
Εδώ δίνω έμφαση στο (Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα...)
Αν σκεφτάμστε έτσι η ζωή θα ήταν μέλι-γάλα...
Αιωνία του η μνήμη
Γαβριήλ
Έσβυσε μια φωνή της ομογενειακής λογοτεχνίας. Ηταν ένας που του άρεσε το σωστό,το αληθινό. Είμαστε γειτόνοι και τον έζησα πολύ καλά. Άξιζε πολλά. Όμως ζητούσε τα άπιαστα.
Ας είνα καλο το ταξίδι του.
kalimera
dear Yiota and Dimitri:
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
<>
<>
<>
<>
Ο ΜΕΓΑΣ ΦΙΛΟΣ, ο Δάσκαλος, ο ασυμβίβαστος διδάξας, μετεκόμισε εις Όλυμπον θέτοντας εαυτόν εις διάθεσην του Διός, του Απόλλωνος, του Ερμή ,της Αθηνάς και των άλλων Θεών και Ημιθέων.....
ΠΟΣΟ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙΣ ΟΥΔΕΙΣ ΝΟΕΙ..............
this is posted on my FB profile today...
there are no words to describe his wisdom and brightness of a mind so different and so advanced .....
he was calling me on regular bases just to hear me telling him how much of a hero was to me ...
he loved to hear that his brother Kyriakos was the first writer who actually messed up my mind......xaxaxa ....as free my mind of so many things we grow and obey since we are born.....Vaggelis loved to hear how free i was from all syndromes religious or others and that i am just as free as ancient Greeks were and that was the reason for them to create such civilization and amazing things as sculptures poetry drama comedy philosophy and everything they gave to the world ....
he loved me and admire my thinking and i felt the same for him.....he is the first one to tell me about OMOGENEIA and all the BS in it.....i could talk hours about that ....i will miss him very much.....the quality talks with him are over for me....... i will have a special chapter in my next book about him ....... as i was telling him ....i wish i knew the Greek language as perfect as him......he was laughing ....he was telling me that i don't do so bad when he was reading my fantastic and long articles in the GR Press EFIMERIDA of NY. .... he was asking me ...how do you wright such long articles and stay in the story from the beginning to the end.....i said....i don't know...it just comes to me....he was so mad when i stopped writing and the TOIXOS was one ΧΕΦΤΙΛΑ as he said......he wanted to stop too . byt i told him no ..........
any way thanks for the input...
i will call you ...maybe we can have a cup a coffee before i go to Florida
KALHMERA.
Κώστας Κατέχης
Φίλοι μου,
Πολλή η Θλίψη.
Όλο και λιγοστέβουμε...
Η εκτίμηση και η παραδοχή, τιμά εμάς.
Να είμαστε καλά.
Υιώτα
Στρατή μου,
Έστω και αργοπορημένα... ήταν καλός φίλος σε μάς.
Ξέρω ότι μας εκτιμούσε πολύ.
Ευχαριστώ για την σκέψη σου.
Μακάρι και οι δικοί του να διαβάσουν και να δουν την εκτίμηση που του είχε ο ανεξίκακος κόσμος.
Χιονίζει πάλι, εδώ...
Φιλί καρδιακό,
σε όλους σας,
Υιώτα
Γαβρίλη μου,
σε τιμά να αφήσεις κι εδώ τα συναισθήματά σου.
Είναι πράγματι λυπηρό.
Όμως
η Ημερομηνία εκάστου... δεν μας είναι γνωστή.
Νομίζουμε ότι θα μείνουμε για πάντα! ...
Χαιρετισμούς,
καλό ξεχιόνισμα...
Υιώτα-Δημήτρης
Ντένη μου,
με τον ένα ή τον άλλο τρόπο... όλοι μας έχουμε δοκιμάσει
την μεγάλη Έλλειψη...
Ίσως εσύ, στο κοντινό παρελθόν, με τον λεβέντη σου, πιο πολύ...
Νιώθω αυτά που γράφεις. Ξέρω ότι ήσουν κλειστός φίλος του κι ότι μιλούσατε κι ερευνούσατε πολλά...
Στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς του, μετά από την χορήγηση ειδικών φαρμάκων... και τα "μέσα-έξω" στα νοσοκομεία...
με την ανασφάλεια που ένιωθε για την διαύγεια του μυαλού του και της εν γένει υγείας του...
με την τελική διαπίστωση ότι ο μάταιος κόσμος δεν αλλάζει,
μιλούσε πολύ συχνά με τον Δημήτρη
και μαζί μου...
Έγινε εκλεκτικός,
άφησε στο χαρτί
εκείνες τις φαρμακερές αλήθειες του...
και διάλεξε τον τρόπο που θεώρησε κατά την γνώμη του πιο σωστό για κείνον...
Ο Δημήτρης, συμπληρώνει: Είχε κάθε δικαίωμα να αποφασίσει...
Η Επιστήμη, που δεν σταματάει τις έρευνες για αυτό το είδος της λευχαιμίας...,
του πρότεινε νέα εναλλαγή...
δεν του έδωσε εκείνο που πίστεψε, κι εκείνος, έπαιξε κορώνα-γράμματα... τον υπόλοιπο χρόνο της ταλαιπωρίας του...
Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς, όντα
-πιστεύω- με ανοιχτότερο μυαλό...
δεν πρέπει να διακρίνουμε τις συχνά αντικειμενικές απόψεις του,
και να απομακρύνουμε την Μεγάλη Αλήθεια
ότι κανείς μας δεν είναι τέλειος!!!
Χάρηκα, για σένα, που κατέγραψες το σωστό... και για όλους εμάς που το διαβάσαμε.
Να είσαι καλά, Φίλε μας,
Υιώτα
" ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ
<>
Ο ΜΕΓΑΣ ΦΙΛΟΣ, ο Δάσκαλος, ο ασυμβίβαστος διδάξας, μετεκόμισε εις Όλυμπον θέτοντας εαυτόν εις διάθεσην του Διός, του Απόλλωνος, του Ερμή, της Αθηνάς και των άλλων Θεών και Ημιθέων.....
ΠΟΣΟ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙΣ ΟΥΔΕΙΣ ΝΟΕΙ.............." Κώστας Κατέχης"
Κώστα μου,
με το δικαίωμα της καρδιάς και της νόησης,...
σε ευχαριστώ που τίμησες την Ιστοσελίδα μου!
ΞΕΡΩ ότι σε αγαπούσε, και πίστευε στο μυαλό σου.
Το ότι έδωσε ό,τι δυνατόν είχε, το ότι σαν χειρουργός ξεκαθάριζε τις απόψεις του,
το ότι νόμιζε ότι θα καθάριζε αιμάσσουσες πληγές (!!!) για μια καλύτερη κοινωνία,
ήταν και η "Αχίλειος πτέρνα" του...
Σε όλα του αυτά τα "άπιαστα" -όπως γράφει πιο πάνω ο καταξιωμένος κοινός φίλος, Ντένης Κ. -
δεν παύει να υπάρχει η Αλήθεια...
Γνωρίζεις ότι επικοινωνήσαμε δυο-τρία χρόνια πριν... μας άνοιξε την ψυχή του όσο ελάχιστοι.
Μας δικαίωσε με την ιδιωτική φιλία του.
Στο παράθυρό του, είχε αναμμένο ένα φάρο που του χάρισε ο Δημήτρης... και
"- κάθε πρωί
"-καλημέρα Δημήτρη, υποπλοίαρχε... η θάλασσα μας αγάπησε και μας έστειλε μακριά της..." επαναλάμβανε... κάθε φορά που μας τηλεφωνούσε...
Να είσαι καλά, Κώστα, και να τον θυμάσαι.
Με εκτίμηση,
Υιώτα και Δημήτρης
Dear Yiota
I found the following hard to translate and explain
Gabriel
“Now he has departed from this strange world a little ahead of me. That means nothing. People like us, who believe in physics, know that the distinction between past, present and future is only a stubbornly persistent illusion.”
Γιώτα, τώρα... με τελείωσες!
Καλό το ταξίδι!...
Να ζήσετε να τον θυμόσαστε και κοίτα μην σας πάρει από κάτω...
Όλοι θα φύγουμε, έτσι είναι η ζωή...
Αγάντα!
Ναυτικός, θα πάει Ψηλά...
Φιλιά συμπαράστασης.
Τα γραφτά του... είναι εδώ!
Κιχ! Βγαίνω!
Αν δεν μού βγουν οι κουκουβάγιες που βλέπω τυχαία, θα σκάσουν!
Κι είδα και πολλές...
Ότι Γράφει, δε ξεγράφει.
Κρατάμε όσο γίνεται τα τιμόνια μας, απ' τα κουρασμένα καράβια μας. Ναι;
...Κατερίνα μου,
Ήταν από τις παρουσίες που άφησαν ίχνη.
Καλό του ταξίδι στον ουράνιο θόλο.
Ένιωσα ότι έκανα
κάτι καλό.
Να είμαστε όλοι καλά
και που και που... να θυμώμαστε εκείνους που μας πλησίασαν.
Σε φιλώ, καλή μου,
Υιώτα
ΕΧΤΡΑ
σημείωση.
Συγκινήθηκα όταν πήγα στου φίλου ποιητή ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΡΕΛΗ
την ιστοσελίδα
και διάβασα την τιμητική για μένα ανα- ανάρτηση (!!!)
στα "ΘΕΜΑΤΑ του"
το όλο μου κείμενο
για τον Βαγγέλη Διακογιάννη.
Τιμή και για την μνήμη του Βαγγέλη.
Στράτο μου, κι από εδώ, σε ευχαριστώ.
Υιώτα
Είθε να αναπαύεται εν ειρήνη ο καλός σας φίλος, αγαπημένη μου Υιώτα.
Το σημερινό σου αφιέρωμα στην μνήμη του, δείχνει την αγάπη και την εκτίμηση σας.
Καλή παρηγοριά στους δικούς του.
Πολλά φιλιά
Ω! Μάγδα μου,
Πόσο με συγκίνησες!
Χίλια "Ευχαριστώ" καλή μου.
Υγεία πάνω από όλα!
Σε φιλώ,
Υιώτα
Δημοσίευση σχολίου