"ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ" (Νέο ποίημα. Δημοσιεύτηκε στον Εθνικό Κήρυκα Νέας Υόρκης, 1η Οκτ. 2015)

(σχέδιο με το δάχτυλο, Πάσχα, Απρίλης .15. Βιρτζίνια)

«ΨΥΧΕΣ ΑΙΩΡΟΥΜΕΝΕΣ»

Δημοσιεύτηκε στον Ε.Κ. Νέας Υόρκης, 1η Οκτ. 2015

(απόσπασμα από το: «Η Ελεγεία του Σελινούντα»)

Ύπουλα βγήκε ο Ποσειδώνας στην στεριά. Καρφώνει στην γη 

την τρίαινα. Αναταραχή αδιάφορη.

Η θάλασσα, εισπράττει νεκρούς διάσπαρτους, ανέλπιστη δωρεά ιχθύων.

Η σύγχρονη του κύκλου ανατροπή, ευκαιρία, προσωρινή ευτυχία 

των κερδοσκόπων.

Πλημμύρισαν οι δρόμοι ψυχές αλύτρωτες. Πληγή ανοιχτή ο κόσμος, και πώς γιατρεύεται.

Αναρωτιέμαι πού κατοικούν οι ψυχές οι καλοκάγαθες, οι φιλεύσπλαχνες.

 Ούτε τις βλέπουμε, ούτε μας βλέπουν. 

Ο Θεός, ο πολύγλωσσος, ο πολύγνωμος, δεν αφουγκράζεται την καθαρή προσευχή. Τα νήπια, δεν έχουν αποστηθίσει την παράκληση. 

Εξήγηση πλέον δεν υφίσταται.

Ο Προμηθέας, φορέας γίνεται της φωτιάς, της μεταλλαγμένης. 

Παραμύθι αρχαίων μετατρέπεται η Οδύσσεια εκάστου. Σπανίζει μια πιθανή Ιλιάδα για τα παιδιά με τα ορθάνοιχτα μάτια και τα ξεσχισμένα πέλματα.

Τα καρβέλια; μετρημένα πρόσφορα. Τα χημικά; Άφθονα! Τα μυαλά; Αλαφιασμένα. 

Πόση κραυγή, ομαδική και μη, πόσες ψυχές αιωρούμενες 

στην αγκαλιά της Λευτεριάς.

Αν επαναλαμβάνεται η Αρχή του κόσμου με φόντο έναν άγιο-τύραννο ουρανό, αυτή δεν είναι η Λύση.

Στύβοντας το σύννεφο για βροχή, δεν αυξάνεται η θάλασσα. 

Και το χώμα, διψάει ανελέητα.

Οι φωνές των γυπαετών δονούνται φρικτά κι ας ομοιάζουν ιστός καλοπλεγμένος της αράχνης.

Τα χελιδόνια αγωνιούν να φτάσουν εγκαίρως στην εστία τους.

Οι στέγες λιγόστεψαν.

Το φονικό ξέσπασμα, θα το καθοδηγήσει ο επερχόμενος χειμώνας.

*******************                                               *********************

Καλή εβδομάδα,

Φίλες και φίλοι μου.

Διήμερο κρύο! απότομα. 

Όμως, πάντα με την αγάπη.

Υιώτα