9 Φεβ 2016

Ο κύκλος των φιλιών και των δακρύων...


Μια φορά κι έναν καιρό...


 (Νιόπαντροι, στο πρώτο Χριστουγεννιάτικο χορό, στο Κρύσταλ Πάλας, στην Αστόρια, 
το οποίο πλέον δεν υπάρχει...)
Μια φορά κι έναν καιρό, υπογράψαμε ένα συμβόλαιο:
Κάθε χρόνο να σας θυμίζουμε ότι και 
τον επόμενο χρόνο
η Αγάπη θα είναι εκεί, όπως και στο πρώτο φιλί...

Το προηγούμενο βράδυ, 
άνοιξα τα συρτάρια της Μνήμης για να μετρήσω 
τα φιλιά...

... μια ισχνή φωνή μου ψιθύρισε:
-Ξεχώρισε πρώτα τα δάκρυα και μετά να ρθείς 
να κάνουμε την καταγραφή!!!

Διστακτικά υπάκουσα. Κι από πού να αρχίσω!

Ψάχνοντας τα ρυάκια, τα είδα στεγνωμένα...
πήγα στους χείμαρους, κάμποσες λακούβες ήταν άβαθες, ημι-άδειες...
ξάπλωσα δίπλα στην θάλασσα, 
δεν άκουσα καθαρά
ούτε λέξη 
από όσες έλεγε... Απέραντη, άχρωμη, 
δίχως ορίζοντα,
 μια αγριεμένη, μια ήρεμη, μου θύμιζε ότι τα δάκρυα δεν ξεχωρίζουν 
από εκείνα της λύπης ή της χαράς... 
Κυλούν στο ίδιο πρόσωπο, έχουν την ίδια αλμυρή γεύση, έρχονται από την ίδια πηγή... Άλλες φορές χαρούμενα σαν από παιδική χαρά, άλλες 
περαστικός εφιάλτης...

κι έλεγε, έλεγε η θάλασσα η μυστικοπαθής, 
η πολύξερη, με το κύμα των αναμνήσεων: 
άμμος, και νερό, είναι όλα αυτά που γλυστρούν 
μέσα από τα δάχτυλά μας...
Τίποτα δεν κρατιέται για πάντα ατόφιο. 
Ακόμη και την πληγή, την επουλώνουμε... 
το σημάδι; κι αυτό το προσπερνάμε... 
Δέξου τα δάκρυα σαν την βροχή, που πάντοτε ωφελεί. Εσύ θα βρεις το μονοπάτι 
να συγχωρήσεις, εσύ και 
να ξανα-αγαπήσεις...

Η ζωή είναι όμορφη, αρκεί να Βλέπεις γύρω σου, με τα μάτια ανοιχτά!... 
κι αν ακούς τους λυγμούς κοντά σου, 
άπλωσε το χέρι, 
η θέρμη του θα τους λευτερώσει...

Κουράστηκε μα δεν σταματούσε 
να ψιθύριζει η φωνή της ακοίμητης θάλασσας...

Πέρασαν τα μεσάνυχτα... γύρισα το κεφάλι προς το μέρος σου.
Άπλωσα το χέρι να σε αγγίξω. 
Ήσουν εκεί, σε ίμερο ύπνο... Ξέχασα και το μέτρημα των φιλιών, άλλωστε είναι κι αυτά τόσο ανακατεμένα που σίγουρα δεν θα εύρισκα άκρη...

-Χρόνια μας πολλά... 
μισο-είπες ενώ τα χείλη έγραφαν νέο ξημέρωμα του κύκλου των φιλιών μαζί και των δακρύων...
Χρόνια μας πολλά!

Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα και Δημήτρης

19 σχόλια:

airis είπε...

Πολύ, πολύ όμορφο Υιώτα!
Η αγάπη είναι ένα μαγικό παραμύθι!
Εύχομαι να κρατήσει ως τα βαθιά σας γεράματα!
Φυσικά και θα μπει στα Παραμύθια μας, γιατί ζήτησα και ποιήματα-παραμύθια!
Σε ευχαριστώ πολύ πολύ :))
Την καλημέρα μου από την Ελλάδα!

Ελπίδα είπε...

Να ζήσετε, Γιώτα-Δημήτρη, σαν τα ψηλά βουνά, μέσα απ' την καρδιά!

Paraskevi Lamprini M. είπε...

Aστοριανή μου... είσαι τυχερή κι είναι τυχερός... Πάντα μαζύ, πάντα γεροί, με πολλή αγάπη!!!!

Το κείμενο άψογο και πολύ συγκνητικό... η φώτο με την καρδιά... άψογη!
Να ζήσετε!!

pylaros είπε...

Dear Yiota,
Welcome,
Μυ άρεσε αυτό που γράφεις: (άνοιξα τα συρτάρια της Μνήμης για να μετρήσω
τα φιλιά...)

Τα υπόλοιπα έρχοντε μόνα τους

χαιρτεώ
Γαβριήλ

Ελένη Φλογερά είπε...

Ένα παραμύθι αγάπης, ένα παραμύθι μιας ολόκληρης ζωής.
Χρόνια σας πολλά γεμάτα χαρές!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...



Μια ωραία ζωή και δυο ωραίοι άνθρωποι. Έχετε την εκτίμησή μου και την φιλία μου.
Αγάπη και φιλιά και να είσαστε ευτυχισμένοι πάντα.
Η ζωή τραβάει την ανηφόρα…

BUTTERFLY είπε...

Χρονια σας πολλα! Με φιλια και στιγμες που να χανονται στο μετρημα!

Αστοριανή είπε...

Αριστέα μου,
Ελπίδα μας,
Λαμπρίτσα μας,
Γαβρίλη μας,
Ελένη μου,
Στρατή μας,

Πεταλούδα μου,
ΟΛΟΙ αγαπημένοι, εδώ

και στο Φέισμπουκ

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΫΜΕ ΘΕΡΜΑ!

Μας συγκινείτε,

για να σας συζητούμε
τριγυρισμένοι από την παγωνιά του γυάλινου χιονιού... Αύριο, λένε θα προσθέσει κι άλλο στα "κοντινά κορφο...βούνια " του Γουέστμπερυ... ευτυχώς που το χιόνι εδώ είναι ακόμη λευκό...

Στα χάιγουέις και στην ...Αστόρια, λεκιασμένο, άσχημο... Στην πόλη της Νέας Υόρκης; Δεν θέλω να ξέρω...

Μέχρι το Σαββατο-Κύριακο, θα πέσει κάτω από τους επτά βαθμούς... υπό το μηδέν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σας Ευχαριστώ και σας Βαλεντινο-ασπάζομαι,
Υιώτα
ναι, και Δημήτρης!

Nasia είπε...

πραγματικά πολύ όμορφο! Όπως πρέπει να ειναι η αγάπη στα χρόνια που περνουν μετά το πρωτο φιλί!
Καλή συνέχεια να έχετε!

marypertax είπε...

Υπέροχο! Τυχεροί όσοι την αγάπη βιώνουν και στο δικό της σπίτι κατοικούν! Μεγάλη ασπίδα προστασίας σε αυτή την ζωή τη σκληρή που με την αγάπη αποκτά μια εξωτική γεύση!
Να είστε καλά!

Σταυρούλα Δεκούλου είπε...

Λόγια όμορφα, μυρωμένα με αγάπη...σταλάζουν αγιόκλημα και γιασεμί...
Ας είστε ευλογημένοι να μοιράζεστε πάντα αυτό το εξαίσιο της καρδιάς σας τραγούδι..
Πολλά αγάπης φιλιά και ευχές για ενα γλυκό απόβραδο !

Frezia είπε...

Να χαίσεστε ο ένας την παρουσία του άλλου για
χρόνια πολλά,δημιουργικά,χαρούμενα και με υγεία...

Αστοριανή είπε...

Νάσια μου,

Μαίρη Π.,

Σταυρούλα Δ.Π.,

Φρέζια μου γλυκειά μου,
Πολλά-πολλά "Ευχαριστώ"!!!!!!!!!!!!!!!

Λόγω χρόνου και...καιρού,

δεν σας ευχαριστησα ξεχωριστά...
Όμως,

θα σας χαρίσω
ΕΥΧΕΣ
στην νέα μου Ανάρτηση.

Πάντα με την Αγάπη,
Υιώτα

Memaria είπε...

Μαγικό το παραμύθι της αγάπης, όσο κι αληθινό!
Να είστε πάντα ευτυχισμένοι!
Καλώς σε βρήκα!

magda είπε...

Πωπωω τι δύναμη έχει η πένα σου Υιώτα μου!!!!
Από κάθε γραμμή περνούν εικόνες, εικόνες που μέσα τους είναι μια ζωή ολόκληρη...
Από τα βάθη της καρδιάς μου, σας εύχομαι υγεία και αιώνια αγάπη, χωρίς δάκρυα πόνου, μόνο χαράς.
Να χαίρεστε την οικογένεια σας, τα εγγονάκια σας και ο,τι χτίσατε με κόπο και στοργή.
Σας στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά

ΥΓ. Άνοιξαν οι αμυγδαλιές και άρχισε το βάσανο μου με τα μάτια μου, χρόνια επιπεφυκίτιδα, που δεν γιατρεύεται λέει ο γιατρός. Η χρήση του κομπιούτερ, μου τα κοκκινίζει περισσότερο και τρέχουν δάκρυα.
Προσπαθώ να μην κάθομαι πολύ.

Ωραιοζήλη! είπε...

Πάντα με την αγάπη!
Πολύ όμορφη ανάρτηση...εύχομαι πάντοτε τα φιλιά να ξεπερνούν τα δάκρυα..!!
Καλή σας μέρα :)

υ.γ. μου άρεσε πολύ η φωτογραφία με τα λουλούδια στο τέλος!

Αστοριανή είπε...

Μαρία μου,
καλώς σε δέχομαι.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη. Παρ΄όλα τα χιόνια μας... θα τα λέμε.
Φιλί, Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Υιοτα Stratis
11:01 π.μ. (Πριν από 1 λεπτό)

προς magda
Αγαπημένη,
Μάγδα μου
Σε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

Έχω κι εγώ μια τάση παρόμοια... βράστα, υπομονή!
Εκτιμώ ιδιαίτερα την φιλία σου. Αγαπώ ξεχωριστά τα μάτια σας
που αντίκρυσαν το νερό που με οδήγησε τελικά, εδώ...

Αυτό και μόνο, με δένει μαζί σας, έστω κι αν τα λέμε ..¨.μιαφορά το χρόνο..¨....

Πάντα με την αγάπη μας,
Υιώτα και Δημήτγρης.

Αστοριανή είπε...

ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ,


Σε βρήκα!!!

Σύντομη και ενδιαφέρουσα...!!!

Σου άφησα Αγάπη...

Θα τα λέμε,
Ε ΥΘ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω! ιδιαίτερα, το της... φωτογραφίας... !!!

Υιώτα