1 Ιουλ 2017

...To ONEIΡO


(Φωτο-σύνθεση Υιώτας."Τραυματισμένη πεταλούδα" 2000)

Διαβαίνουν οι Μέρες, οι ΄Ωρες, οι Στιγμές, άτια περήφανα στης ζωής το δρόμο. Κυλούν πότε κύματα ήρεμα, συχνά ακατάστατα, εγκυμονούν ωκεάνια θεόρατα, ξετρελαμένα βουνά -λες με μαντίλες αφροκεντημένες, να κόβουν την ψυχή των ναυτικών μαζί και των στεριανών... 
Χρόνου "παιδιά" αχαλίνωτα...
Κι εμείς;
Απλά, προχωρούμε, δυνατοί μέσα στην ύπουλη αδυναμία μας. Ελπιδοφόροι κάτω από την τυφλή μοίρα μας. 
Σκέψεις σαν κι αυτές, μοιάζουν "επικίνδυνες" ειδικά σε μέρες του καύσωνα...  Άτυχοι όσοι έχουν αλλεργία στο ... αίρ-κοντίσιον, δύστυχοι όσοι υποφέρουν από έλλειψη νερού...

Φίλες και Φίλοι μου,

"συνένοχος στις σκέψεις αυτές" είναι μια ξεχωριστή Φίλη, η Κατερίνα., το πασίγνωστο "Κυκλάμινο του βουνού", η δραστήρια, ακοίμητη Βολιώτισσα... Περίπου δέκα χρόνια πριν... είχε αρχίσει να με βοηθάει ιντερνετικά... και μάλιστα κράτησε ένα χώρο στην ιστοσελίδα της "Αστοριανής" με επικεφαλίδα 
ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ !!!
Αν σας πω ότι είμαι χιλιο-υποχρεωμένη, θα το καταλάβετε όταν δώσετε λίγο από το χρόνο σας...
Ανοίγοντάς το, διάβασα μια ...ξεχασμένη από μένα συζήτηση μαζί της... με πολλές προσωπικές λεπτομέρειες... 
Αχ! Κατερίνα μου, τα περισσότερα τα έχω ξεχάσει... Λες και είμαι μακρινή ύπαρξη του εαυτού μου...
Αντιγράφω, όμως, το "ΌΝΕΙΡΟ", από το 2008!!! 
ΠΩΣ περνούν τα χρόνια, Φίλη μου...

Βάζω, για σένα, ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ, μια φωτο-σύνθεση μου για να σου επαναλάβω μια φορά ακόμη:
 " Κατερίνα μου, ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ!"

(δίχως να ξεχνώ την "Λαμπρίτσα μου= Λαμπρινή":
(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Κρινολούλουδα. 2016)


Καλό σου/σας καλοκαίρι,
όπως 
και άλλη μία σε όλους τους 
Αγαπημένους της "Αστοριανής"... :
(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. "Η καρδιά της Φρέζιας" 2015)

Φυσικά δεν έχω γίνει τεχνολογικά ικανή στη χρήση της...ιστοσελίδας μου, μα το να λέω και να γράφω "ΕΥΧΑΡΙΣΤΏ", 
όταν πράγματι το εννοώ, είμαι!

Θα συνεχίσουμε, φυσικά, να επικοινωνούμε, έστω με τον αφόρητο καύσωνα, εδώ 
ή και στο γνωστό "Φέϊς-Μπουκ..."

Να είστε όλοι καλά,

Υιώτα

ΤΟ ΌΝΕΙΡΟ

14 Δεκ 2008

Όσο για το «Όνειρο»


Το ΌΝΕΙΡΟ! 
 (Υιώτας Στρατή)

Πώς να γεννιέται τ' όνειρο;
Χιλιετίες τώρα
δεν επαρκεί διάχυτο κάτω απ' το φως του Ήλιου;
Ή προκαλεί
τα τρυφερά στόματα να διαλαλήσουν:

-Διάτρητο τ' όνειρο!
οδεύει προς τη δύση!
Σώστε, 
μαζί μας το όνειρο!
*************************************************
Φίλες και Φίλοι μου,
διάβαζα το ποίημα του Langston Hughes,
προμετωπίδα στο θεατρικό της Lorraine Hansberry
«A RAISIN IN THE SUN»,
-μία μεγάλη επιτυχία του 1988-
Μεταφράζοντάς το, σας το μεταφέρω 
στην "Αστοριανή" :
«Τί να συμβαίνει σ' ένα όνειρο που αντιτίθεται;
Άραγε να ξηραίνεται,
όπως σταφίδα στον ήλιο;
ή εμπυάζει φλογισμένο
έως ότου να τρέξει;
Άραγε βρωμάει
σαν κρέας σαπισμένο;
Ή σκληραίνει και μελώνει
σαν γλυκό σιροπιασμένο;
Μπορεί, απλά, να γέρνει όπως φορτίο υπέρβαρο.
Ή μήπως να εκρήγνυται;»
*******************************************
Και 
καταθέτω, ταπεινά, κάποιες δικές μου σκέψεις:

ΌΝΕΙΡΟ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟ

Πού κατοικεί το όνειρο 
σαν άξεστοι το σκότωσαν;
Μήπως σημαία, στοργική, 
τυλίγεται στο σώμα
ονειροπόλου, που έχασε το δρόμο 
στο λαβύρινθο,
κι έτσι αγκαλιά κι οι δυο στη γη,
ως που να επανέλθει κι ένα να γίνει 
με το Φως
που δεν αντέχεται;

******************************
Με την ευχή μου, για ηρεμία του νου και της καρδιάς,
 ΥΙΩΤΑ

13 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...




Το στίγμα σου είναι αναγνωρίσιμο ακόμα και μες την έρημο- μακρινή φίλη μου, αδερφή μου, χαίρομαι που είσαι πάντα εδώ, που οι μέρες σε κάνουν ακόμα λαμπρότερη, πιο σοφή και πιο δικαιωμένη!
"Σ’ αγαπώ γιατί ‘σαι ωραία…" που λέει και το τραγούδι.
Να περνάτε καλά!

Paraskevi Lamprini M. είπε...

Αστερι μου τι ωραια αναρτηση
Το δωρο πουγινε αντιδωρο!
♡♥
Μπραβο στην Κατερινα
Αξια

Ομορφες οι φωτο σου, φιλη
Κριμα στην τραυματισμενη... φυση... μας...

Καλον μηνα
Η ζωη προχωραει
Καλη σας 4th July...

Κυκλαμίνα είπε...

"τυλίγεται στο σώμα
ονειροπόλου", σίγουρα πράγματα!
Συμβαίνει αυτό....Σα να τα έγραψε μία άλλη....
Άλλη εποχή, άλλη στιγμή, άλλη η σκέψη, άλλη η ροή.
Τόσες άλλες, ή ίδια υπογραφή, η ίδια πηγή, πάντα θα υπάρχει να στο θυμίζει.
Πασίγνωστο το κυκλάμινο του βουνού;
Είσαι σίγουρη;
η δραστήρια, ακοίμητη Βολιώτισσα...
(χμ! κύκνεια άσματα), (κοιμισμένη αρκετά), (Πηλιορείτισσα ή καλύτερα, Ζαγοριανή, θα είσαι μέσα!)
Ευχαριστώ για την υπέροχη σύνθεση! Να είσαι ΚΑΛΑ!
Να ζεις, να γελάς, να παίζεις με τα παιδιά και το μεγάλο αγόρι ξένοιαστα, για να μεγαλώσουν τα όνειρα και να ζωντανέψουν!
Φιλιά σε όλους!
Με συγκίνησες που με θυμάσαι και μ' έβαλες και στην μόστρα.... πάλι, για το τίποτα!
Χουβαρδού μου, εσύ!

Mia είπε...

Καλό μήνα, Αστοριανή μου.

Αστοριανή είπε...

... αναγνωρίσιμο ακόμα και μες την έρημο- μακρινή φίλη μου, αδερφή μου, ΣΠ

Στρατή μου, ΕΔΩ, ΕΙΝΑΙ πραγματική έρημος!!!

Αλλά το να με βάζεις στην ίδια θέση μιας αδελφής σου... μου θύμησες και την δική μου
που έφυγε για τα γαλάζια την ημέρα ακριβώς που έμπαινα στο νοσοκομείο, για τρεις εβδομάδες, πέρυσι,... ... πόσο με συγκίνησες!
Αγαπώ τη γραφή σου, για χρόνια, το ξέρεις καλά,
μέχρι που σκέπτομαι: Ο Παρέλης, γράφει κι εκείνα που δεν τολμω να δώσω έξω (---γυναίκα ούσα, της ερήμου...)
και ΔΕΝ γράφω!!!
Για "υπόλοιπα, 'ισως μιλήσουμε το Σάββατο..., εκτός κι έχω κάτι, που θα σου το γράψω)

Να είσαι/στε καλά , αδελφέ της καθάριας ψυχής,
κι εγώ σε/σας ΑΓΑΠΩ.
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Σε ευχαριστώ
πάλι και πάλι...
Ζέστη και καύσωνας μαζί με υγρασία... δεν πήγαμε πουθενά...
Μοναξιά, ...
Καλορίζικο το βιβλίο σου,
περιμένω.
Φιλί,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Ευχαριστώ για την υπέροχη σύνθεση! Κατερίνα, του κυκλάμινου!

...Λίγο-πολύ
τα φτερά μας είναι τσακισμένα... Ελπίδα, Υγεία και καθαρή ψυχή...

Σε μένα, για μένα, είσαι υπέροχη.
Πάντα με την αγα΄πη μας,
Υιώτα και ...όλοι όσοι ακολουθούν.

Αστοριανή είπε...

ΜΙΑ,

καλή εβδομάδα να έχετε. Με όμορφες δημιουργίες.
Ευχαριστώ για την επίσκεψη,

Υιώτα

Κυκλαμίνα είπε...

Αν μπορέσεις, άκου το, Γιώτα! Μιλάει για Ήλιο και φτερά. Δεν βρίσκω τους κωδικούς, πάλι, για να μπω στο Τιμής! Θα το ανέβαζα εκεί. Υπομονή!Τον Αύγουστο, όταν ξαναγυρίσω, με το ΚΑΛΟ!

Τα τσακισμένα φτερά, σημαίνει πολυδουλεμένα. Μη μου μελαγχολείς! Υπάρχουν τόσων ειδών πετάγματα! Άκου τον τρανό Βασίλη Σκουλά!

https://www.youtube.com/watch?v=MsOKqbYrG0k

Ήλιος ΘΕΟΣ

Στίχοι: Πάρης Μίτσος
Μουσική: Μιχάλης Νικολούδης
Πρώτη εκτέλεση: Βασίλης Σκουλάς
Άλλες ερμηνείες: Νίκος Ξυλούρης

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά.

Σαν το σύννεφο φεύγω πετάω
έχω φίλο τον Ήλιο-Θεό
με του αγέρα το νέκταρ μεθάω
αγκαλιάζω και γη κι ουρανό.

Αγκαλιάζουμε γη κι ουρανό, Γιώτα μου, μ' όλους τους ανθρώπους μαζί και προχωράμε για ΚΑΛΟ, υπόλοιπο ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!

ΜΗ γκρινιάζουμε πολύ! Έχουμε το παρόν μας, το τώρα μας! Ας το ζήσουμε όπως μας αξίζει! Μην το χάνουμε κι αυτό! Μη χάνουμε την ελπίδα μας!

Να μου τους φιλήσεις όλους μα όλους, μα πιο πολύ, εσένα! Φίλα μου την ψυχούλα σου, να δυναμώσει, να δει αισιόδοξα την ζωή, μη μου πέφτεις (δεν αξίζει αυτό που σε ρίχνει και δεν είναι άλλο από την λογοτεχνία- παρά της έδωσες αξία, δεν υπάρχει πιο Τέχνη απ' την ίδια την ζωή)ανέβα, ανέβαινε, ΚΑΛΗ ΜΟΥ, να πιάσουμε βουνό, να βλέπουμε ορίζοντα!...
Κι από δω αγάπη! Φιλιά!
Με υπερτιμάς πάντα, δεν μπορώ να το αλλάξω, το συνήθισα, το σέβομαι, εσύ αποφασίζεις!

Κυκλαμίνα είπε...

Υγ. Τρανότερος φυσικά, ο Νίκος Ξυλούρης, μα δεν το βρήκα σε πρώτη ζήτηση. Οι Φευγάτοι μας κατέχουν πάντα την πρώτη θέση, επιβάλλεται, όπως και το υστερόγραφο.
Η ίδια

Αστοριανή είπε...

ΤΙ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ, τώρα, εγώ;

Οτι έχω δίκιο που σε αγαπώ; Μάνα με δυο κυκλάμινα και μια καρδιά για το Δημήτρη σου!
Το είχα ακούσει το τραγούδι με τον Νίκο Ξυλούρη
και τα μάτια έγιναν ποτάμι
να φτάσουν τον Ήλιο-Θεό!

Θα προσπαθήσω να το αντιγράψω και να το βάλω ανάρτηση...
Σίγουρα θα έχεις ...λόξυγγα, στο δρόμο σου για το πατρικό του Δημήτρη...
Πάντα με την αγάπη μας,
Υιώτα
και ...όλοι οι υπόλοιποι...

Αστοριανή είπε...

Λευτεριά στους ανέμους ζητάω
έχω πάψει να είμαι θνητός
ανεβαίνω ψηλά κι αγαπάω
δίχως σώμα χρυσός αετός.

Και χωρίς τα φτερά δεν φοβάμαι
το γαλάζιο ζεστή αγκαλιά
στα ψηλά τα βουνά να κοιμάμαι
στο Αιγαίο να δίνω φιλιά. ..... P,M.

Afto, kai to diko mou "pistevw"....

Αστοριανή είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.