4 Νοε 2021

ΗΡΘΕ ! Το γιασεμάκι μου!

 


ΗΡΘΕ ! Το γιασεμάκι μου!



(φωτο-σύνθεση Υιώτας, Νοέμβρης, 4, 2021)

 ΗΡΘΕ !

Ήρθε! Το γιασεμάκι μου! Ήρθε! 

΄Ηρθε, σε τρεις ημέρες!

Άχρωμη το υποδέχτηκε η αυλόπορτα, αφού

όλα τα τροπικά φυτά έπρεπε να μπουν μέσα,

για τον χειμώνα!

Τυχαίως να ανοίγω, το πρωί, να μπει φρέσκος αέρας,

να στεγνώσουν τα νοτισμένα βλέφαρα, να ανασάνουν 

τα σωθικά -όπου αφήνονται έρμαια στους λυγμούς

της νύχτας.

Αστραπή η έκπληξη. Χιλιάδες χρώματα στα μάτια!

Χιλιάδες χτύπους η καρδιά! 

Τρέμουλο στο αγκάλιασμα.


Άνοιξα με ευλάβεια το στενόμακρο πακέτο,

δυο ευλίγιστα κλαδιά                                                                                                                                άγγιξαν το πρόσωπο κι η ευωδιά 

από τα κάτασπρα ανθάκια με ζάλισε!

Το γιασεμί που παράγγειλα να είναι ανθισμένο,

ήρθε χαμογελαστό, προσδοκώντας τον ήχο της βραχνής

φωνής μου, λαχταρώντας το ανάλαφρο χάδι μου!

Αόρατη μνήμη, με τίναξε στην αυλόπορτα 

των ανώριμων χρόνων, στην τσιμεντένια αυλή -όπου

ένα άλλο πολύχρονο γιασεμί ξάπλωνε στη ράχη

του φράχτη, ευωδιάζοντας μέχρι την γειτονιά.

-Αγάπη μου! Ήρθες! Σήμερα!

Σήμερα, που είχαμε αποφασίσει να σε επισκεφτούμε με

τα παιδιά, στον αιώνιο κήπο σου!

Κι… είναι τέσσαρες του μήνα!

Μικρή τελετουργεία, όταν έδωσα για πρώτη φορά 

στα εγγόνια μας να μυρίσουν δυο ανθάκια γιασεμιού

που έπεσαν «κουρασμένα» από το ταξίδι τους,

στην παλάμη μου…

Ένα ο καθένας, για το «προσκέφαλο» του παππού, 

μαζί με ένα δάκρυ από την δευτεροκόρη. 

Ένα σμήνος μαυροπούλια, φτερούγισαν με το δυνατό φύσημα του αέρα, και χάθηκαν στο βάθος

του ουρανού της Μητριάς.

-Κι εγώ, σας Αγαπώ, ΑΚΟΥΣΑ την φωνή του

κατακάθαρη στα αυτιά μου.

Άντε, τώρα, κουράγιο, για να γυρίσουμε στο

Γουέστμπερυ…

Τώρα, θα ακούω την αφτιασίδωτη φωνή  σου:

«…το γιασεμί στο στήθος σου, με τρέλανε Κυρά μου,…»

όταν θα ποτίζω την γαλαζόχρωμη γλάστρα, όπου 

είχα φυτέψει το προηγούμενο -κρυφή αγάπη, στο βάθος 

της πρωτοτάξιδης βαλίτσας μου-, πριν το κάψει ένας

παγερός «Αστοριανός» Οκτώβρης…

(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Νοέμβρης 4, 2021)

 

Πάντα με την Αγάπη μου, Πάντα με τις ευχαριστίες μου,

Υιώτα

7 σχόλια:

kerina poiimata είπε...

Αχ αχ αχ αγαπητή μου κυρία Υιώτα!
Να είστε πάντα καλά!

Αστοριανή είπε...

"ΚΕΡΙΝΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ"

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΩΩΩΩ!!!!

Όμως, πήγαινε στο μπλογκ σου!
Καλώς έκανες, Ασπασμός εξ...αποστάσεως. !!!

kerina poiimata είπε...

Θα σας απαντήσω με e-mail. Ευχαριστώ!

kerina poiimata είπε...

Απάντησα με e-mail σας παρακαλώ, αναζητείστε το. Σας ευχαριστώ

Κυκλαμίνα είπε...

Το γιασεμί της καρδιάς μας, αχ πόσα "αγκάθια", Γιώτα μου!
Το λατρεύω το αγριογιασεμί κι εγώ, αλλά ας μην το αναπτύξω "γιατί".
Φιλιά σε σένα και στην Βαρβάρα που με πρόλαβε στην ανάρτηση.

Αστοριανή είπε...

...όμορφο το ότι "ξανα-ανταμώσαμε"
μετά τόσο κενό...

Να είστε καλά. Ευχές πολλές. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!

ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ είπε...

Τον παγωμένο Αστοριανό Οκτώβρη
ζέσταναν οι στίχοι σου.