Ο Βράχος
Γελαστή η μέρα πυροδοτούσε τα χείλη σου, τα σαρκώδη.
Γνώριζες την ακατέργαστη δύναμή σου. Η αυτοπεποίθηση
των πολυταξιδεμένων δεν χρειάζεται επεξηγήσεις.
Η πείρα της υπεροχής, βασίζονταν σε ένα γαρύφαλλο της φλόγας, ψηλά στο αριστερό αυτί…
Βράχος Συριανός, ήσουν, που έκρυβε ευαισθησία παιδική
στα όνειρα πέραν του γνωστού ορίζοντα.
-Πώς έγινα κισσός και σφιχταγκάλιασα το κορμί σου,
πώς έγινες κύμα κι έλουσες τις αμφιβολίες μου,
πώς δεθήκαμε με της βροχής το ουράνιο τόξο, γεφυρώνοντας
τον ασίγαστο Ατλαντικό! την επτασφράγιστη Μοίρα ρώτησα.
Η Μάνα, ευχήθηκε.
Ο Πατέρας περιτύλιξε με σοφές κουβέντες
τον ουρανό να στιλβώσει την εικόνα της πίκρας στην άγνωστη
Γη.. . Δάκρυα. ευχολόγια. Ιερή παρακαταθήκη.
Αγνοήσαμε συμβουλές παμπάλαιες για τις κακίες των ανθρώπων.
Για πάθη ακοίμητα, για συμφέροντα άθλια.
Οι μαχαιριές,
κρυφές. Η λεπίδα δίκοπη. Καλο-τροχισμένη.
Κι εμείς!
Δελφίνια σε ρηχή θάλασσα, γλιστρούσαμε με τα χέρια δεμένα
στης ζωής τον όρκο. Να τιμήσουμε την πρωταρχική υπόσχεση.
Να κερδίσουμε την ζωή που παίζει την τύχη στα ζάρια.
Να υπερισχύσουμε
τον κερδώο Ερμή.
Να δέσουμε την ακατάλυτη σχέση του Βράχου με το πολυθόρυβο
κύμα. Να νικήσουμε. Δημιουργώντας.
Κι ήρθε πυρφόρος η ώρα, η ανίκητη, κι έγινα βράχος, ρηχός, ακατέργαστος, να γυμνάζω επερχόμενα κύματα,
να γυμνάζομαι αλήθειες αγίνωτες.
10 σχόλια:
Τι όμορφη αναδρομή! Μνήμες και νοσταλγίες, σε ένα δέσιμο γλυκό για να παρηγορεί την ψυχή μας. Κράτα τα όλα αυτά μες την καρδιά· ο Χρόνος δεν μπορεί τίποτε να σου πάρει. Δικά σου για δικά σου, είναι ένα σιρόπι που μελώνει τις μέρες σου και σε τοποθετεί στο βάθρο μιας θεάς! Καταλαβαίνω- πάντα σε καταλαβαίνω!
Μια υπέροχη αναδρομή που μας διδάσκει τη δύναμης μιας αξιας σφριγους αρετής της αγάπης που υπάρχει, τρέφει και αντεχει και πέρα από τα θεμιτά όρια της ζωής!!! Γιώτα Σας ευχαριστουμε🙏🙏🙏
Καταλαβαίνω- πάντα σε καταλαβαίνω! SP
Στρατή μου,
αδελφέ του νου και της καρδιάς,
...γλυστράει η αστραπή
όπως η μουσική
πάνω στα πλήκτρα της ευαισθησίας.
Λευκό-μαύρο.
Μαύρο-λευκό.
Κανόνες απαράβατοι. Αύρα.Καταμεσήμερο. Ονειρικό δειλινό. Νύχτα. Όνειρα. Οράματα.
Μόνο το ουράνιο τόξο είναι αποκλειστικότητα-σκάλα της έμπνευσης συνδυασμού χρωμάτων!
Η θάλασσα, η πολυπρόσωπη, το γνωρίζει. Κρύβει όλους τους θυσαυρούς της
στα βάθη της ύπαρξής της. Αρνείται την ολική ανίχνευση. Την μερική αντιγραφή.
Όπως η γητεύτρα γυναίκα
που γνωρίζει να δίνει σταγόνα-σταγόνα
τα κρυφά της χαρίσματα
σε εκείνον που αξίζει να βαλσαμώνει τα θέλγητρά της.
Μοιάζει με θεική συνομιλία
αυτό το συνονθύλευμα λεκτικών επιδρομών,
εκλάμψεις που ανοίγουν τα φυλλοκάρδια της σιωπής.
Θυμίζουν νοητική απιστία
οι απίστευτες δραπετεύσεις, οι αναλαμπές ...
Σαστίζουν τα χρώματα της έκφρασης που λαγοκοιμόταν
όπως ο αετός με φτερά διπλωμένα.
Άπλετα τα σχήματα στο βάθος του ουρανού
όταν τα σύννεφα διαφωνούν.
Υφαίνει η στιγμή γελαστούς υάκινθους,
εγκυμονεί τυφώνες, διεγείρει θύελλες.
Διεκδικεί διαφοροποίηση. Εγωϊστική μοναδικότητα. Ειδυλλιακή ενατένιση.
Με βλέφαρα μισόκλειστα. Με χείλη σφραγισμένα.
Με χτυποκάρδια αφρόντιστα. Με αποστάσεις αναπνοής τεράστιες. Κι όμως
η στιγμή ταυτίζεται με μια υπεροχή υπέροχη! Αναμάρτητη. Θεία.
Σε ευχαριστώ
για τούτο το φτερούγισμα του νου.
Να είσαι πάντα καλά.
Ζεστά χαιρετίσματα σε κείνους που θρέφουν την ξεχωριστή καρδιά σου.
Ο/Η Ανώνυμος είπε...
Μια υπέροχη αναδρομή που μας διδάσκει... Αναστασία Neroli, Brindizi, Italy
Δεν είσαι "ανώνυμη"
αγαπημένη μου,
πόσο μάλλον με τόσες διαλέκτους που γνωρίζεις
πέραν της Ελληνικής,
της γλώσσας μας.
Έχεις τιμήσει την "αστοριανή" στο εγγύς παρελθόν,
ΕΙΣΑΙ επώνυμη. Τουλάχιστον για μένα, είσαι Φίλη "του νου και της καρδιάς"
το σήμα που στολίζει την Ιστοσελίδα μου. Εγώ σε Ευχαριστώ. Να είσαι πάντα με υγεία και Αγάπη.
Αχ! βράχε μου που έχεις καταπιεί πηγή και βγάζεις σπάνιο καταστάλαγμα γνώσης, τέχνης και ψυχής!
Τι να πω; Κάθε φορά που σε διαβάζω, αγανακτώ με την μαμά - Ελλάδα και τους μεγάλους εκδοτικούς οίκους που ή δεν σε έμαθαν ΑΚΟΜΑ ή εθελοτυφλούν για κάποιους λόγους.
Κανονικά θα έπρεπε να σε πληρώνουν να γράφεις και δουλεύουν αυτοί τα πρόχειρά σου, να εκδώσουν όλα τα γραπτά σου και να μπουν και στην ύλη των Σχολείων, αλλά, ΑΛΛΑ!
Ελπίζω να ζήσω να το δω αυτό το "δικαίωμα", γιατί δεν είναι όνειρο, είσαι υπαρκτή και τα γραπτά σου είναι θησαυροί της Ελληνικής μας κληρονομιάς!
Ολοκλήρωσέ το αυτό το βιβλίο! Μην το αμελείς άλλο!
ΣΕ θερμοπαρακαλώ!
Σε φιλώ, να προσέχεις, θα τα λέμε τηλεφωνικά όταν μπορώ, ΚΑΛΟ και Δημιουργικό καλοκαίρι!
Να πασχίζω να παραμείνω Βράχος.
1 Comment
Άρης Άλμπης
Δυνατό τρυφερό κείμενο, ύμνος στην τύχη τού γλυκού συναπαντήματος δύο ωραίων ψυχών.
Και η σταθερή διαβεβαίωση «Να τιμήσουμε την πρωταρχική υπόσχεση».
Reply
Αχ! βράχε μου που έχεις καταπιεί πηγή Κυκλαμίνα
Έχω "καταπιεί" την γλώσσα μου, με τις ...αλήθειες σου!
Κάπου με "πονάει λίγο, για τον τόπο μου..."
Ας είναι, Κ. μου! Κανείς στον τόπο του δεν ...άγιασε. Μόνο οι κλίκες, και οι το χρήμα έχοντες...
Καλά να περάσετε,
Σας αγαπώ και σε Ευχαριστώ.
Αρης Άλμπης (αντιγραφή από το Φέϊς)
Άρη μου,
πάντα ευγνωμονώ τις δικές σκέψεις, που τονώνουν τις αστραπές της νύχτας μου...
Χαιρετισμούς στο ταίρι σου
και σε όλη την οικογένεια.
Ευχαριστώ
Είναι ένα από τα ωραιότερα ποιήματα. Γιατί συμπυκνώνει το ξεκίνημα με την πορεία.
AKRAT,
dear old Friend, in this "computer-world"...
So many a times I have visited your valuable Blogspot, too.
Thank you so very much,
be well.
Δημοσίευση σχολίου