27 Ιαν 2023

 ΠΩΣ να γεννιέται τ΄όνειρο?


                             Η "αστοριανή" στο Λονγκ Άϊλαντ, το "Μακρονήσι" της Νέας Υόρκης !


Τ' ΟΝΕΙΡΟ!

Πώς να γεννιέται τ' όνειρο;

Χιλιετίες τώρα
δεν επαρκεί διάχυτο κατ' απ' το φως του Ήλιου;
Ή προκαλεί
τα τρυφερά στόματα να διαλαλήσουν:

-Διάτρητο τ' όνειρο
οδεύει προς τη δύση!
Σώστε, μαζί μας τ' όνειρο!


Φίλες και Φίλοι μου,

διάβαζα το ποίημα του Langston Hughes,
προμετωπίδα στο θεατρικό της Lorraine Hansberry
«A RAISIN IN THE SUN»,
μία μεγάλη επιτυχία του 1988.

Μεταφράζοντάς το, σας το μεταφέρω στην "ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ " :

«Τί να συμβαίνει σ' ένα όνειρο που αντιτίθεται;
Άραγε να ξηραίνεται,
όπως σταφίδα στον ήλιο;
ή εμπυάζει φλογισμένο
έως ότου να τρέξει;
Άραγε βρωμάει
σαν κρέας σαπισμένο;
Ή σκληραίνει και μελώνει
σαν γλυκό σιροπιασμένο;

Μπορεί, απλά, να γέρνει
όπως φορτίο υπέρβαρο.

Ή μήπως να εκρήγνυται;»
*************************************************

Και καταθέτω, ταπεινά, κάποιες δικές μου σκέψεις:

ΟΝΕΙΡΟ ΣΚΟΤΩΜΕΝΟ

Πού κατοικεί το όνειρο σαν άξεστοι το σκότωσαν;
Μήπως σημαία, στοργική, τυλίγεται στο σώμα
ονειροπόλου π' έχασε το δρόμο στο λαβύρινθο
κι έτσι αγκαλιά κι οι δυο στη γη,
ως που να επανέλθει
κι ένα να γίνει με το Φως
που δεν αντέχεται.


Με την ευχή για ηρεμία "του νου και της καρδιάς"






2 σχόλια:

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...




Όλα γκρεμίζονται κάποτε· μάλλον και τα όνειρα. Εμείς θεατές παραμένουμε σε όποια καταστροφή. Κι αν είμαστε ονειροπόλοι, τόσο το χειρότερο. Είναι μια δραματική περιπέτεια η ζωή. Τουλάχιστον ας μένουμε με ενωμένα χέρια και καρδιά για να μας ‘’γρατζουνάει’’ λιγότερο ο πόνος…
Την καλημέρα μου!

Αστοριανή είπε...

ας μένουμε με ενωμένα χέρια και καρδιά για να μας ‘’γρατζουνάει’’ λιγότερο ο πόνος… Σ.Π.

Αυτό θα ήταν πράγματι ευλογία,
όμως πλεονάζει η αλαζονεία με μια δουλικότητα
στο μεγάλο "εγώ" ...

Αν ξέραμε καλύτερα ...

Ευχαριστώ, Αφελφέ μου,
για το μοίρασμα της σκέψης .

Υιώτα