Μάρτης 8, 2025
ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ από την "αστοριανή"
20 Ιαν 2014
Ξύλινες στιγμές...
(σχέδιο Υιώτας. Κομμάτι ξύλου από τον ποταμό Σελινούντα. 01/16/14)
Ξύλινες Στιγμές
(Ένα ακόμη απόσπασμα από την σύνθεση: "Η Ελεγεία του Σελινούντα")
Αμέτρητες οι φορές
που η Σελήνη
καθρέφτισε τ' ολόφωτο πρόσωπό της
στα αρχαία νερά του Σελινούντα.
Στολίζοντας τη κόμη της με διαμάντια
από τα δάκρυα των Πλειάδων, τυλιγμένη
στο αόρατο πέπλο της νύχτας, οπλισμένη
με το αινιγματικό της χαμόγελο,
ροβόλησε ακόμη μια φορά
τα ξεθωριασμένα μονοπάτια της μνήμης,
στον ορίζοντα της Αρχαίας Ελίκης.
Αρχαία και τα μυστικά τους.
Οι τελετουργίες, οι θυσίες, οι τερψιλαρύγγιες εορτές.
Μέχρι που τα χνώτα
ξερνούσαν αναθυμιάσεις κρεπάλης. Μέχρι που τα λόγια
είχαν χάσει την γλαφυρή τους έννοια.
Το ατένισμα στον ήλιο
είχε μετατραπεί σε αστίλβωτο όραμα.
Αμέτρητες οι φορές που οργίστηκε και η ίδια
όταν το πορφυρό στεφάνι των ανέμων έπνιξε
την αναπνοή της...
Αμέτρητες οι φορές που εκδικήθηκε τους ανθρώπους.
Μαζί τους και την ίδια τη Φύση.
Α! Αμετανόητοι, στολιζόμαστε, θορυβούντες
μέχρι το νέο ερχομό της Πανσελήνου.
Μόνο
που
δεν υπάρχει εγγύηση για τη δική μας επάνοδο.
-...-
(Υγ.:Δύσκολες ώρες, μετρημένες, για την ευρύτερη οικογένειά μας.
Θα σας "Βλέπω", μα όχι πολύ συχνά.
Φυσικά, θα τα ...λέμε.
Η επικοινωνία είναι καλό γιατρικό.
ΥΓΕΙΑ! κι όσο γίνεται Αγάπη...)
Σας φιλώ,
Υιώτα
40 σχόλια: ) μερικά...
Καλό,πολύ καλό ,με εικόνες απαλές αλλά και αδρές,ξύλινες μεσα στην δραματικότητητά τους.Το Αρχαίο με το νέο,το φυσικό με την εννοιολογική μεταφορικότητα κυλάνε στο στίχο σου χώρια κι ενωμένα με την ισχύ του δυνατότερου που είναι η ποίηση της ξύλινης στιγμής που επιβάλει χωρίς να δεσμεύει,προσδίδοντας μιά ελευθερία που δεν την επιθυμείς
γιατ'είναι δυνατότερη από σενα για να την αντέξεις που δεν εχει ρείθρα αλλά διαχέεται καταλυτικά μέσα στο χρόνο για να πονάς ,για να θυμάσαι και πάλι να πονάς.Γιωτα
Εισαι ποιήτρια !!!!!!!!!
Μετά το πτυχίο του Σπύρου, Γιώτα μου, μετά τον πόνο που παραμένει πόνος και μετά, δε νομίζω πως υπάρχει παραπάνω βραβείο!
Στο σχόλιο γράφτηκε η πιο αληθινή κριτική!
Κρατάτε γερά! Δύναμη χρειάζεται. Τίποτα δεν είναι δεδομένο για κανέναν. Πόσο μάλλον για κάποιον που υποφέρει. Ιερή σιγή, να βρει δύναμη να πετάξει, να λυτρωθεί.
Παγωμένες και ξύλινες, ναι, οι στιγμές, μα ο άνθρωπος γεννήθηκε για να περάσει κι αυτές.
Να κρατάς την επικοινωνία, όπως και το μολύβι, σε κάθε στιγμή που πνίγεσαι. Το δοκίμασα και το ξέρω.Βοηθάει.
Ζεστές, σιωπηρές, μα σφιχτές αγκαλιές σε όλους σας.
Αμέτρητες οι φορές
που η Σελήνη
καθρέφτισε τ' ολόφωτο πρόσωπό της
στα αρχαία νερά του Σελινούντα. Στολίζοντας
τη κόμη της με διαμάντια
από τα δάκρυα των Πλειάδων, τυλιγμένη
στο αόρατο πέπλο της νύχτας, οπλισμένη
με το αινιγματικό της χαμόγελο,
ροβόλησε ακόμη μια φορά
τα ξεθωριασμένα μονοπάτια της μνήμης,
στον ορίζοντα της Αρχαίας Ελίκης.
Τι να πώ;
Σαν από αρχαίο χορικό..
υπέροχο!
Φιλί!
BY SPYROS DARSINOS, F/B
Spiros wrote: "Γιώτα ,διάβασα στην ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ τις ΞΥΛΙΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ,εκανα σχόλιο,Ωραιο ποίημα !!! Δεν ειδα <,ΥΠΟΜΝΗΜΑ>> που αναφέρεις.Διάβασα για τον Σεμ Τσεκουα ,Παλιές ,γνωστες ιστορίες.Οπως ξερεις ,εγω και η Ελενη Παϊδουση ειμασταν οι πρώτοι που του εμπιστευτήκαμε δουλειές μας,Εγω πιό πολύ για να τον βοηθήσω να σταθεί όρθιος ,αλλά και μετα ημουν δίπλα του .Δεν μπόρεσε να κρατηθεί .Ισως γιατί η φέτα και οι σαρδέλες ειναι πιό νόστιμες από τα βιβλία ?[που λέει κι ο Γαβρίλης?] Ισως τσίμπαγε τις τιμες του ?? δεν ξέρω.Κακα τα ψέματα όμως Γιώτα Οι πιο πολλοί Ελληνες μεταναστες είρθαν στην αμερική για να κάνουν λεφτά δεν είρθαν γιά να διαβάσουν .Επικοινωνώ που και που μαζί του.Θαυμάζω και εκτιμώ το πάθος του και την αγάπη του για την Ελλάδα. Φιλιά κι από εμένα"
Σπύρο μου,
Ευχαριστώ
για την δυνατή αίσθηση
της ποιητικής υποδοχής σου.
Γνωρίζω την ατόφια έμπνευσή σου στη ποίηση, τη διαμαρτυρία του μυαλού σου στα κακώς κείμενα (ελλαδικά και παγκόσμια)μα και την απέραντη αγάπη της καρδιάς σου για τη Πατρίδα.
Θυμάμαι
που έγραφες κάπου (κάπως έτσι:)
"Τη πρώτη λέξη που έμαθα στην εγγονούλα μου ήταν
να φυτεύουμε μαργαρίτες στο κήπο που να σχηματίζουν την αγαπημένη λέξη: ΕΛΛΑΔΑ"
Χαίρομαι όχι για την "επιβραύεση"(!)
μα για την αγάπη στη ποίηση
που μας ενώνει.
Να είσαι καλά.
Φιλί από μια ακόμη αναμαλλιασμένη "παρθένα" Ν.Υ.
...και είπαν
θα περάσει το ένα...πόδι, το χιόνι!!!!!!!!
Ευχαριστώ και πάλι,
Υιώτα