19 Ιαν 2012

...Η ΘΑΛΕΙΑ και ο ΤΡΟ Γ ΑΔΟΥΡΟΣ! (τρίτη συνέχεια...)

(... η Μαρίνα ;!)

Φίλες και Φίλοι μου, φτάσαμε στην... τρίτη συνέχεια... άλλη μία, και...


Μαρίνα: -Θάλεια! Σου θόλωσε ο νους και σερνικό γυρεύεις;(γελάει ασταμάτητα)
Θάλεια: - πες μου, Δασκαλίτσα μου, δεν είναι ο καλός μου ο πιο όμορφος λεβεντονιός;
Μαρίνα: - Αχ! …θα λυθεί ο αφαλός μου από τα γέλια…
Θάλεια: - …έλα! Μη με βασανίζεις άλλο! Τον είδες! Δεν τον είδες; έτσι ίδια γράφει και ο καλός μου!
Μαρίνα : - … να πάρω βαθιά αναπνοή! …τι εννοείς ίδια! αυτός, ο …ετούτος, δεν νομίζω… μπορεί και να το… έκλεψε από άλλον… για να μοιάζει όπως γράφει και ο καλός σου… δηλαδή αυτόν που έχεις στο μυαλό σου!

Θάλεια: - …καλέ, όχι μόνο στο μυαλό μου! Παντού μου! Όπου και να με …ψάξεις… Όσο για να το έκλεψε από άλλον, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ! Ο καλός μου, μόνο αυτό δεν κάνε... χμ… μπορεί να του αρέσουν κάποιου …άλλου απ΄ αυτούς που διαβάζει… - γιατί, ξέρεις διαβάζει πολύ…- και να τα δανείστηκε…

Μαρίνα: - και μετά, …τα υιοθέτησε, έτσι;!
Θάλεια: - …να τα υιοθετήσει; μμμμπορεί, μα να τα κλέψει; Ουδέποτε! ΠΟΤΕ!
Μαρίνα: - Στάσου κυρία …λαϊκιά μου πιθηκίνα!...
Θάλεια: - (απότομα) Α! Α! Εδώ θα τα χαλάσουμε!
…με τα εδώ και με τα …κείνα…
Αν με νομίζεις λαϊκή κυρία πιθηκίνα,
Εσύ, που πριν μου έλεγες για μύθους και για τέρατα
Και να πιστέψω ήθελες τον Δία νάχει κέρατα…
Νομίζεις πως σε πίστεψα; νομίζεις πως μασάω
Σαν μια κατσίκα πούχαμε…!!!
…άκουσε ΠΟΥ το πάω:
Αν …σκύλα ήταν η Λάϊκα, κι εσύ ΑΝ λες αλήθεια,
Εγώ, ποτέ δεν τάχαψα Ρώσικα παραμύθια!
Όταν ο στόμαχος πεινά, κουκιά αν του… σερβίρουν,
Οι πεινασμένοι, θα τα φάνε …, στο πλάι τους θα γείρουν
και… πέσμου, εσύ, δασκάλα μου, πούχεις πολλή τη γνώση
ψωμάκι στο φτωχό λαό, ποιος νοιάζεται να δώσει;
Μαρίνα: - …ω! πωπώωωω φόρα, Θάλεια μου!

Θάλεια: - … τι φόρα, κυρ Δασκάλα!
Εσύ, που τόσο σπούδαξες, κι είσαι στη πάνω σκάλα,
δεν ξέρεις πως ο πίθηκος μούρη ανθρώπου έχει
κι όταν το λέει ο λαός, η γνώμη του αντέχει!
Κάνει τους θρύλους όνειρα κι η πίστη του μεγάλη
Αρκεί να… ψήνει κάστανα και μήλα στο… μαγκάλι!
Μαρίνα: - …μμμ, νάξερες τι μου θύμησες! Νάξερες πού με πήγες!
Θάλεια: - … στ΄άνθη του …κήπου, … μέλισσες, μα κι αλογίσιες μύγες!
…άσε με τώρα να σου πω, προτού να το ξεχάσω
και πριν άλλη συζήτηση για … Τρογαδούρο πιάσω…
Ο ΣΤΟΜΑΧΟς ΚΙ Ο ΕΡΩΤΑς είναι καημός μεγάλος!
Στενό …παπούτσι και τα δυο, που κυβερνάει ο… κάλος!
Εγώ; στα δάχτυλα πουλιά, πούπουλα στην αγκάλη!
Στη σκέψη; ο Τρογαδούρος μου πόδο στο ανθογυάλι!
Κι αν… καταφέρεις σύντομα εγώ να τον κερδίσω,
Όλο μου το μπακάλικο στα πόδια σου θ΄αφήσω!
Μαρίνα: - Θε μου! Ανεμοστρόβιλος! Θύελλα στο κεφάλι!
Τραντάζετ΄ από έρωτα η κόρη του μπακάλη!
Θάλεια: - Στάσου βρε δασκαλίτσα μου! Τι τάμα να σου δώσω,
Πριν κάποια άλλη πεταχτεί, ΕΓΩ να τον γραπώσω!
Κι άλλωστε, μέσ΄ στους μύθους σου που ξέρεις με λατρεία
Για μιας Ελένης το… βρακί, βρεθήκαμε στην Τροία!
Μαρίνα: - Ωπ-ωπ-ώπ! Παρακαλώ! Σταμάτα!
…θα μπλέξουμε τα… μπούτια μας!

Αυτό; Καυτή πατάτα!
Στη χούφτα δεν αντέχεται, ούτε στην έρμη … γλώσσα
Άντε! Να προχωρήσουμε! Του κυρ-μπακάλη κλώσα!
Θάλεια: - Βλέπεις;
Πού το πας και πού το παίρνεις, στην αγάπη μου με φέρνεις!
Μαρίνα: - Τι να πω βρε Θάλεια! Εδώ… θέλουμε υπερωρίες!!!!
Θάλεια: - … ας είν΄καλά το μαγαζί!
Ο Έρωτας επείγει, από τα νύχια ως τη κορ΄φή
στα δίχτυα του με πνίγει!
Μαρίνα: - Αχ! Αυτός ο έρωτα;! Αυτός ο έρωτας!
(παίρνει ανάσα, απλώνει το χέρι στα χειρόγραφα… κοιτάζει …)
Στάσου, καλέ! Τούτο μου θυμίζει κάποιου άλλου ένα γνωστό ποίημα! Του Κίτσου, νομίζω… για… άκουσέ το!
Στο ποτάμι αγναντεύω τα καράβια να περνούν,
στη στροφή να ξεμακραίνουν και ποτέ να μη γυρνούν…
Θάλεια: - Λάθος έκανες! Του… Κίτσιου; ποιού Κίτσιου! Αυτός είναι ο Τρογαδούρος μου!

Γι΄ αυτόν έχω κάνει το αίμα της καρδιάς μου μελάνι…

Γι΄ αυτόν καταβροχθίζω μισοψημένο το παντεσπάνι,
κι ως που να το χωνέψω
δεν με χωράει φουστάνι…
Μαρίνα: - Μπράβο, Θάλεια! Ο ποιητής που κάνει αυτοκριτική με χιούμορ, σημαίνει πνευματική ευρωστία

…και πρέπει να οραματίζεται!
-… μα, όχι να υπερσιτίζεται!
Άλλωστε, σε γενική εικόνα, οι ποιητές είναι αδύνατοι… φιγούρες που ταυτίζονται με το άγχος τους!
Θάλεια: - …αν εννοείς μ΄αυτό πως οι ποιητές …πεινάνε, διότι η… ποίηση είναι για το νου και όχι για το… στομάχι, ένα έχω να σου πω:


(...η συνέχεια, στο... επόμενο, ως λέγεται...)
Σας φιλώ, πάντα με αγάπη, Υιώτα



9 σχόλια:

Ελπίδα Νόημα είπε...

Θάλεια: - Βλέπεις;
Πού το πας και πού το παίρνεις, στην αγάπη μου με φέρνεις!
Μαρίνα: - Τι να πω βρε Θάλεια! Εδώ… θέλουμε υπερωρίες!!!!
Θάλεια: - … ας είν΄καλά το μαγαζί!

Αγωνιώ ν' ακούσω τι είπε η Θάλεια!
"Χασάπη", Γιώτα! Μας έκοψες στο καλύτερο!

Καλά! Κάνω τσιγάρο! Πακέτα!

Δεν πιστεύω να παρεμβαίνεις στο έργο του τότε! Θέλω αποδείξεις παλαιότητας, αλλιώς θα έχεις μεγάλο χαράτσι!

ΑΞΙΑ!!! Φιλάκια πολλά πολλά!

Υγ. Η κυρία στους πίνακες... αναβλύζει σοφία!
Κατερίνα δ.σ.π.

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Οι πεινασμένοι, θα τα φάνε …, στο πλάι τους θα γείρουν
και… πέσμου, εσύ, δασκάλα μου, πούχεις πολλή τη γνώση
ψωμάκι στο φτωχό λαό, ποιος νοιάζεται να δώσει;

Τρυφερή μου Θάλεια.. αν και καλοζωισμένη!

Γιώτα μου τα Λιμανίσια φιλιά μου!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Ω! Μα περίμενε! Εδώ υπάρχει ψωμί! Πρέπει να πάω πίσω! Θα τα πούμε!

pylaros είπε...

Όπως πάντα,
τα θυμούμαι ένα βράδυ στην παρουσίαση της Λουκίας στον Τσέχικο GARDEN
Εκεί μετά το διάβασα το βιβλίο σου,

Ωραία
ακόμα σ' ευχαριστώ

χαιρετώ

Γαβριήλ

Αστοριανή είπε...

...Ελπίδα μου!!!
Υπομονή, η μόνη συνταγή!
Αυτό ισχύει και για μένα αφού δεν... σε εντοπίζω για να σου ...γράψω μερικά, ανάλογα!
Το... χασάπικο;;;
έχει πολλά... αίματα και... κρύο!
Απρόσιτο. ¨Αλλώστε, θυμάμαι, κατά την εποχή Μαρκεζίνη!!! ο πατέρας μου κάποτε, είχε μπακάλικο, με δάνεια φυσικά, και με την αλλαγή-αύξηση του δολλαρίου... δεν τον πλήρωναν -διότι του έλεγαν ότι ...διπλασιάζει τις τιμές!!! και δεν καταλάβαιναν ότι κι εκείνα που χρωστούσε διπλασιάζονταν...
ας όψεται η εκάστοτε κυβέρνηση!!!!!
Σε φιλώ,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Αντιγόνη μου,
τώρα κυριολεκτώ το πώς το είχα γράψει...
οι καιροί ΔΕΝ αλλάζουν, λοξοδρομούν!
Ίσως, ίσως λέω...ήταν η αιτία που άφησα την αγαπημένη πατρίδα...
μέσα μου, όμως, ήλπιζα, ότι γνωρίζοντας την γλώσσα, ή ...θα με φάνε, ή θα τους φάω!!! μια φθορά που πιστεύω στη μακρά πορεία της ΗΤΑΝ να γίνει αφού βοήθησα πολύ, ...εντός κι εκτός...

Σε φιλώ, με όλα τα καλά μαζί σας,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Χριστόφορέ μου! μια ...αποθήκη, όχι τόσο γνωστή ...έξω, μα εδώ, ...πήγαινε πιο κάτω, να

διαβάσεις θύμησες του Γαβρίλη!

Σε χαιρετώ,
πάντα με αγάπη ---και στη Χαρά σου,
μη το ξεχνάς,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Γαβρίλη μου,

αν σου πω ότι σκόπευα να κλείσω το γραπτό με το να το αφιερώσω στην συχωρεμένη τη Λουκία!
Ευτραφής κι ευκίνητη, ήταν η ιδανική Θάλεια... τότε!!!

Θα κάνει μια εκδήλωση η κόρη της τον αλλο μήνα, θα προσπαθήσω να πάμε...

...εκείνο το Μποχίμιαν Χωλ... πόσα γέλια έχουν ριζωθεί στους τοίχους του... είτε στην αίθουσα, είτε στο μεγάλο χώρο του κήπου...
(...μου θύμησες, τώρα, την ... Αφροδίτη και τον Κολιό...
στην αίθουσα...
ο Νίκος ο Σπάνια, ο Μάκις με την Εφη, κι άλλοι 800! είχαν ψοφήσει με το τρίο Μαίρη Βαρβατάκου, Κλεάνθη Μπακάλη, Λουκία Μαρουλέττη... και τσουπ! που και που η... Όλγα μας...

και το
Στην τρέλα των διαβατηρίων... όπου η Μαίρη αρρώστησε
κι Λουκία (που είχε το σύλλογο Σαηπρέκο) -θα ρθεις εσύ!!!!!!! άλλως εκτίθεμαι!!!!!
και ...μεταξύ από μνήμης ή από το ...χειρόγραφο... βγάλαμε οι δυο μας τόσο καλοκαιριάτικο γέλιο!!!!!!!!!!!!!)
Α! βρε Γαβρίλη,
ο κόσμος ήταν διαφορετικός, τότε, η νοσταλγία ήταν έντονη...
τώρα- κάμποσα χρόνια, έχουν μιμηθεί τα στραβά της πατρίδας, δυστυχώς...
γι αυτό πάμε όλω και πάτο...
Σ΄ευχαριστώ για τις θύμησες...
Μπορεί,
να ξαναβάλω
σε άλλη ανάρτηση...
Σε χαιρετώ,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

ΕλπίδαΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!

απ΄τα ...κοτοπουλάκια, τα παροτάκια... τις παπιούλες...και άλλα θαυμαστά... μέχρι και το ΓΑΜΟ...

Τώρα γύρισα!
Σου τα γράφω ...τηλεγραφικά, εδώ, γιατί δεν ξέρω που αλλού!

Έλλειψη χρόνου, θα μου πεις, το ξ΄ρω και το σέβομαι...
μα κάπου έπρεπε να σου πω τον δικό μου θαυμασμό!
Σε φιλώ, σύντομα!
Υιώτα