20 Ιαν 2012

Η..ΘΑΛΕΙΑ και ο ΤΡΟ Γ Α ΔΟΥΡΟΣ, κωμωδία, τελευταίο!

Δυο τριαντάφυλλα για... όσες και όσους με αγαπάτε!


(Τελευταίο! ακόμη μιλάει η Θάλεια:)
Ας κάνουν άλλη δουλειά την ημέρα, …κι άλλη τη νύχτα! …ο δικός μου, όμως, Δεν έχει ανάγκη! Και λεφτά έχει, και γνωριμίες έχει! (σκερτσόζικα, εννοώντας τον εαυτό της!). Δεν χρειάζεται να… δουλεύει πολύ, διότι η πολλή δουλειά τρώει …την ποίηση! Α! και ανεβάζει την πίεση!
Μαρίνα: - Βρε Θάλεια! Μιλάς λες και είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήρθε και μούφερε τα γραπτά του… Εγώ, βέβαια, τον …είδα, μιλήσαμε… στάσου να σου τον περιγράψω μπας και βρούμε άκρη! Συμπτωματικά ψηλός… και καλοθρεμμένος, με ζωηρά μάτια και φρύδια φουντωτά… μα από μπούκλες; …υποφέρει, Θάλεια μου! Α! στα γρήγορα και κάτι άλλο: το σπουδαιότερο υποθέτω: μου ζήτησε συγγνώμη διότι ήρθε φαφούτης… - μου έφτιαξαν τη μασέλα κοντή και δεν μου μπαίνει!!! Μου είπε, προσπαθώντας να μη του πετάγονται τα… σάλια!!!
Θάλεια: - Δεν μπορεί! Δεν γίνεται! Μη με τρελαίνεις! Αφού θυμάμαι τα ποιήματά του! Αφού θυμάμαι τα …μαργαριταρένια του δόντια!
Μαρίνα: - μιας και μπλέξαμε… μου ορκίζεσαι πως αν σου πω κάτι δεν θα το πεις σε κανένα άλλο;
Θάλεια: - Βεβαίως! ΄Αλλωστε, εμείς οι δυο… την ίδια τέχνη κάνουμε… άρα είμαστε ομότεχνοι! …για λέγε… λέγε μου!
Μαρίνα: -Έχει, λέει, φυλάξει για ενθύμιο τη μασέλα της… πρώτης του φιλενάδας, μα… επειδή έχει κιτρινίσει από τα χρόνια, …δεν τη φοράει πια, και…
Θάλεια: - Σταμάτα! Αποκλείεται να το χωνέψω! Δηλαδή… θες να πεις πως είχε γραία φιλενάδα και του κληρονόμησε τη… α! παπά! Δεν συνεχίζω! Δεν δύναμαι… να διανοηθώ κάτι τέτοιο!!!
Μαρίνα: - Ναι, σου λέω! Έτσι μου είπε. Τώρα που μάζεψε …λίγα ψιλά… πήγε και παράγγειλε καινούρια μασέλα. Μα του την έφτιαξαν λίγο… στερημένη… όπως μου είπε. Έχει μάλιστα γράψει κι ένα ποίημα γι αυτό. Να, κοίτα, δεν ψεύδομαι!
Θάλεια: - (αρπάζει από τα χέρια της όλα τα χειρόγραφα, όρθια, φυλλομετράει…)
Η απονιά του φεγγαριού!

Α! αυτό το ξέρω. Ο Κίτσος σμηνίτης! Αυτό, μοιάζει σαν του….
Μαρίνα: - (της το αρπάζει) Αυτό, μου υπεράρεσε! ( διαβάζει)

Ο Κίτσος Σμηνίτης!
Κίτσιος βουνί ροβόλησε, στην πόλη εθεάθη.
Ο κόσμος τον εζάλισε κι ο Κίτσιος εβουβάθη.
Μα, έλα, ώρα πρωινή, Κίτσιος θυμήθει το… βουνί!
Παίρνει στρατί το τρίστρατο, και ποιος αητός τον φτάνει,
-γιατί στη πόλη οι κορασιές φορούν μισό… φουστάνι…
Αχ! Κάλιο οι βουνοπλαγιές, τα δάση, τα σπαρτά τους,
καλύτερα οι αγέρηδες και τα σφυρίγματά τους…
καλύτερα οι βλαχούλες τους στη βρύση του χωριού τους!
Της πόλης, πούναι η παρθενιά;
ανάκατα γίδια, αρνιά, και μερικούς… τοιούτους!
Στο ίσιωμα, ζαλίστηκεν Κίτσιος ο ερημίτης…
Τώρα, πετάει στα βουνά ανένταχτος… σμηνίτης!
Θάλεια: - (δειλά…) Δασκαλίτσα μου, ξέρεις, αυτό που διαβάζεις, μοιάζει σαν… υιοθετημένο! Βέβαια… δεν παίρνω όρκο… για να δω παρακάτω…
(φυλλομετρά) Γράμμα στον έρωτα! (Αυτό, το ξέρω απέξω κι ανακατωτά:!)
Έρωτα, Θεέ, Σατράπη, που με πέθανες μ΄αγάπη,
Πες μου ποιος θα μ΄ αναστήσει να του δώσω και… μπαξίσι!

Μαρίνα: - ...ο έρωτας δεν είναι θεός! Μα φέρε μου εδώ τα χειρόγραφα! Δεν έπρεπε να σ΄ εμπιστευθώ! Έλα και μη με κάνεις να τρέχω ξοπίσω σου! (κάνει ν΄ανασηκωθεί…)

α! να κι άλλο ένα, έπεσε στη φούστα μου…
Θάλεια: - άστο αυτό… εμένα κινδυνεύει η διανοητική μου ζυγαριά… και συ σκοτίζεσαι για ψιλοπράγματα. (στριφογυρίζει άτσαλα τα χειρόγραφα)
Μαρίνα: - μη τα κρατάς έτσι, καλέ, θα τα τσαλακώσεις! Φέρτα εδώ! Αχ! Κάπως έτσι θάρχισε ο… αγώνας, κάπως έτσι θα δημιουργήθηκε το… λαϊκό μέτωπο…κάπως έτσι θα ξεκίνησε ο …εμφύλιος πόλεμος…
Θάλεια: - …να το! Τούτο! Είναι πια σίγουρο πως αυτός είναι ο …εκείνος μου! Δεν μπορεί να έχει κλέψει κατά γράμμα τούτο το …ιστορικό ποίημα! Πάρτο και διάβασέ το εσύ… εμένα τρέμουν τα πόδια μου τώρα που σιγουρεύτηκα.
( το δίνει στη Μαρίνα.) Διάβασέ το, να δεις πρώτα το μεγαλείο του! Και μετά, χμ! μετά λέμε για την …κιτρινισμένη οδοντο…στιχίδα του!
Μαρίνα: - Η Ελένη και ο Στρατευμένος Ίππος.
Για κάποια Σπαρτιάτισσα ονόματι Ελένη
Λόγος πολύς εγράφτηκεν! Ο Ευρώτας δεν τον πλένει!
Όλοι ωραιοποίησαν την δήθεν αρπαγή της
Μέχρι την Τροία έφτασαν, ΄τι ντρόπιασε τη γη της!
Έτσι η Ιλιάδα γράφτηκε, κι η Οδύσσεια για τούτα
Διότι η Λενιώ αρέσκοταν να τρώει ξινά τα φρούτα…
Παρ΄ όλο που δεν ξεύρουνε μ΄ ακρίβεια τι συνέβη
η φήμη αυτής της άπιστης αιώνια βασιλεύει…
Κι όλοι οι εκκολαπτόμενοι του στίχου ποιητάδες
υμνούν τ΄ αρχαίο κεράτωμα και τις περικοκλάδες,
κρυφίως βαυκαλίζονται τη δόξα του Ομήρου
και τ΄ όνομά τους γράφουνε στα βάθη του απείρου…
Εγώ, στην Ελενάρα μου τόχω ξεκαθαρίσει:
ΑΝ ξένα αχλάδια προτιμά,
Φούρνος να μη καπνίσει!!!
Θάλεια: - Είδες παιδί μου έμπνευση! Είδες πώς δένεται με το λαό του και του αγγίζει τον παλμό! …είδες τι λέει για μια κάποια Ελένη –που έτσι και την ήξερα
ποια είναι, θα της έβγαζα τις τρίχες μια-μια… δεν πειράζει! Μία γυνή λιγότερη…
Μαρίνα: - μα… εσένα δεν σε απάτησε! Η μια κάποια Ελένη μπορεί να είναι και φανταστικό όνομα..
Θάλεια: - Φανταστικό ή …ποιητικό. Δέκα τέτοιες Ελένες τις βγάζω νοκ-άουτ! Γι΄ αυτόν, την περούκα με τις μπούκλες που φοράει… και την κιτρινιασμένη μασέλα της γρια-μούμιας… πώς τα εξηγείς;
Μαρίνα: - να, εδώ είναι το ιστορικό της γηραιάς κυρίας:
Θάλεια: - … σιχαμάρες δεν διαβάζω! Λίγη …περιέργεια έχω… θα κάνω υπομονή!
Μαρίνα: - Μαρσέλα
Μια κυρία, η Μαρσέλα, απ΄του Νείλου τα… χωράφια
-που φημίζονται στο κόσμο για των Φαραώ παλάτια-
των νεκρών αρχαιολόγος, ερευνήτρια του Φάρου
πούμοιαζε σαν νάχει μέσον στον κατάλογο του Χάρου,
τα καλλυντικά της νιότης -της δικής μας Κλεοπάτρας-,
έφερε τις συνταγές της στα προάστια της Πάτρας!
Τύχη αγαθή, δική μου, τη συνάντησα ένα βράδυ,
κόκκινα τα μάγουλά της, πρόσωπο δίχως ψεγάδι…
δαχτυλίδι σκαραβαίο, βόστρυχοι μαύρα μαλλιά…
στο παγκάκι αγκαλιασμένοι μοιραζόμαστε φιλιά…
πήγαμε σε ταβερνούλα, …μακαρόνια με γαρίδες…
συγκινήθηκε η κυρία, μπλουμ στο πιάτο οι βλεφαρίδες…
κι ως γαρίς στριμώχτει σφόδρα στων δοντιών τις… ρεματιές,
-εγώ έκρυβα με τρόπο της τρομάρας τις ματιές…-
Η …μαμούθ-κυρά-Μαρσέλα βγάζει τα λευκά της δόντια
να τα …πλύνει στην πιατέλα!!!
Ζήτησα άδεια για να τρέξω κατά την ακρογιαλιά,
Το στομάχι μου ν΄ αδειάσω στου τσιμέντου τα σκαλιά…
Κι ως ακούω τη φωνή της: -…πλήρωσα λογαριασμό!
Μη σε νοιάζει, ποιητή μου! Τώρα έχουμε δεσμό!
Κράτησε κάποια φεγγάρια… πάντα πλήρωνε αυτή.
(μόνο ήθελε τη σχέση στο κοινό μη μαθευτεί).
Κι έτσι, ο καιρός περνούσε… , μα θυμήθηκε κι ο Χάρος
να μειώσει την ταρίφα και της συντροφιάς το βάρος…
και την πήρε μες τη νύχτα τη φτωχή μου τη Μαρσέλα
που μου άφησε ενθύμιο τη λευκή της τη μασέλα…
Θάλεια: - Τι τρομερή απογοήτευση! Τι κεραμιδοπέσιμο!!!!!!
Αυτό, δεν είναι απάτη μόνο σε μένα, είναι και στο λαό, τον λαό του! Που τον λατρεύει, τον ακολουθεί,… τον ζηλεύει! Αχ! Αυτά, πώς τα δικαιολογείς;
Μαρίνα: - (έτοιμη να ξεσπάσει…)
Ε! Θάλειά μου! Δεν είναι ο μόνος!
Προχτές, έγραφαν οι εφημερίδες πως μια καλλίγραμμη δημοσιογράφος, που δεν … καταδεχόταν τους θνητούς μας… βγήκε τελικά ραντεβού μ΄ ένα δυναμικό υπουργό… πήγαν στο διαμέρισμά του, πήγε ο άνθρωπος να φρεσκαριστεί ή ότι άλλο… ξάπλωσε η κούκλα, κι όταν γύρισε ο δύστυχος… ΤΕΖΑ! Τέζα, σου λέω! Δεν άντεξε!
Θάλεια: - …ήταν γέρος;
Μαρίνα: - Όχι, παιδί μου! Η …καλλίγραμμη, είχε αφήσει πάνω στη πολυθρόνα τα πρόσθετα… οπίσθια… (αγορασμένα προφανώς από του Φρέντρικς) … τα ενισχυμένα στήθη της πεταμένα στο πάτωμα… κι αυτός, νόμισε ότι κάποιος την κατακρεούργησε!...
Θάλεια: - … και πάει ο ανθρωπάκος! Κρίμα στους τίτλους! Κρίμα στις σπουδές!
Πωπώ, ρεζιλίκι, Θε μου! Σκέψου να συμβεί κάτι τέτοιο και στον αγαπημένο μου Τρογαδούρο! Να πάει να φιλήσει και να του βγουν οι μασέλες!!! Αχ! Και πάλι αχ!
… να σκύψει για κάτι… και να του ξεκολλήσουν οι… μπούκλες του! Ατιμωτικόν! …αντι-ποιητικόν!!!!!!!
Μαρίνα: - Ω! Συμφορά της …Εκάβης!
Θάλεια: - …ποια είναι πάλι αυτή! Δασκάλα! Δεν αντέχω σε άλλες συγκινήσεις! Φτάνει πια! Ω! τον καλό μου! Τον γλυκούλη μου! Σε τι απελπισία θα βρίσκεται!
Ευτυχώς, ό,τι έχω… (δείχνει τις γραμμές της…) είναι δικά μου!!!
Τίποτα το ψεύτικο! Ούτε επάνω μου, ούτε και στο …μπακαλικάκι μου!
Αχ! Θεούλη μου, αχ! πατερούλη μου, … σας ευχαριστώ! Μεγάλο πράμμα να μπορείς να βοηθάς τους μη …έχοντες! Τον γλυκούλη μου! Σε τι απελπισία θα βρίσκεται!
Δασκάλα μου: πρέπει να φύγω τώρα! Ίσα-ίσα που προφταίνω να τηλεφωνήσω στον τσουλουφο-φυτευτή –ξέρεις το γιατρό των φαλακρών… ακόμη να… του προσφέρω μερικά τσουλούφια από τα δικά μου να φυτέψει στο κρανίο του Τρογαδούρου μου! Ω! το ίνδαλμά μου! Πρέπει να κάνω αυτή τη θυσία για χάρη του. Ας είναι καλά το μπακάλικο που πληρώνει τ΄ απρόοπτα έξοδα!
Αυτά, είναι δικά σου! Μη μετράς τώρα, αργότερα. Δασκαλίτσα μου, θα σε δω την άλλη Τετάρτη στις πέντε. Εντάξει;
Μαρίνα: - Μα… δώσε μου τα χειρόγραφα! Θα με βάλεις σε πολύ δύσκολη θέση! Παλαβή! Τι δικαιολογία να του πω αν έλθει αύριο!
Θάλεια: - Εσύ, είσαι πιο μορφωμένη… θα βρεις λόγια… Εγώ, θέλω να βγάλω φωτο…τοπίες!

Να πάω να τα ευχελεήσω!... και… άλλαξέ μου την ώρα। Βάλε τον μετά από μένα… μπορεί να τον συγκινήσω και να μείνουμε… αργά!

Άλλωστε, εγώ, δεν χρειάζομαι πρόσθετα… έχω, δες, όλα τα ελέη…


Μαρίνα: - Αχ! Θάλεια! Θάλεια! Μπελά που μούφερες! Άντε, Στο καλό!!!
ΤΕΛΟΣ

Υγ.:

Να, που τελειώσαμε... έτσι για να μη... ξεχνάτε!

Εις το ...επανειδείν!!!

Πάντα με την αγάπη μου,

Ζεστά φιλάκια

από ...καταπαγωμένη Νέα Υόρκη!

Υιώτα

26 σχόλια:

Κατερίνα Δε.Στα.Πα. είπε...

Ζεστά σκιρτίματα κι ακούραστα χειροκροτήματα από Βόλο!
Τα σέβη μου!Υποκλίνομαι σε όλα σου!

Όλο το έργο, εδώ:

http://astoriani2.blogspot.com/2012/01/blog-post_21.html

(Το κάνεις κόπυ και το βάζεις πάνω στην μπάρα. Δεν ξέρω το άλλο το σύστημα.)
Τα λέμε!
Κ.Δ.Σ.Π.

kariatida62 είπε...

Συμπέρασμα...η ποίηση χωρίς το μπακάλικο πεθαίνει? χαχα! Ο έρμος ο στόμαχος..!

Τα τριαντάφυλλα σαν την καρδιά σου!
Φιλιά πολλά

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Γιώτα μου διαβάζοντας το οπτικοποιούσα και τα πρόσωπα..

Στο ρόλο της Μαρίνας η Καρυάτιδα!
Τη Θάλεια την "παίρνω"...
Στη σκηνοθεσία η frezia!

Εχοντας γνωρίσει και τις δυο τους νομίζω πως θα το ευχαριστηθούμε!

Τα τριαντάφυλλα μοσχοβόλησαν ως εδώ...

Φιλιά λιμανίσια!

Στο Δημήτρη χαιρετίσματα!

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

Υιώτα μου! Καλημέρα ή μάλλον καλό βράδυ! Ακόμη δεν τα κατάφερα. Αλλά που θα μου πάει!
Καλό σας Σαββατοκύριακο σε όλους σας. Θα τα πούμε.

Αστοριανή είπε...

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ!

ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ !!!

Τί ν΄αρχίσω να λέω για σένα!
και πράγματι στην αρχή είμαι!

Δεν είναι μόνο η ευχαρίστηση για το ότι σου άρεσε το Μονόπρακτο...
Είναι ένα από τα τόσα που έχουν συγκατοικήσει (!) στη πορεία και στα συρτάρια μου...
Είναι ένα από τα πολλά που είχε δεχτεί με τόση αγάπη η ομογένεια, παιδί-σύζυγος-μητέρα ... γραμμένα με δίχως ακρότητες, περισσότερο για την νοοτροπία του .80 όπου η νοσταλγία για την πατρίδα ήταν μεγάλι αγκάθι στη καρδιά, για όλους...

ΕΙΣΑΙ αναπόσπαστο κομμάτι από την ιντερνετική παρουσία μου και δεν θα σταματήσω να το γράφω!

Όπως, γιατί ποτέ δεν είμαι αγνώμων,
και του ...μαιευτήρα... που σπαργάνωσε το ιντερνετικό ..μωρό!

Ποτέ δεν ήμουν του : -έλα παππού, να σου δείξω τα ..... Ιντερνετικά αμπέλια σου!!!
διότι
αμπελουργοί πάνε κι έρχονται...

όμως η ΦΙΛΙΑ, η αμφίδρομη εκείνη εκτίμηση κι αγάπη, ο σεβασμός, η κατανόηση, η παραδοχή ότι ουδείς είναι αναντικατάστατος σε μερικούς τεχνολογικούς τομείς...
το μεγάλο ευχαριστώ έστω και για έναν καλό λόγο!!!
ΑΥΤΟ θεωρώ
Φιλία κι Αγάπη, μαζί σου.

Εκείνο το ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ !!!!
που
όλοι σας,

ΦΙΛΕΣ και ΦΙΛΟΙ μου,

μπορείτε να επισκέπτεσθε
για να διαβάζετε στην τελική τους μορφή τα κυριότερα
της Ιστοσελίδας μου,
ανήκει
και στην απαράμιλλη Φίλη,
την Κατερίνα!
_Στο : Κυκλάμινο του βουνού!
από το Βόλο!

Ξεκίνησε από την αγάπη μου στο λουλουδάκι της ανηφοριάς, το ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ,
-το δικό της, συμπτωματικά αγαπημένο λουλούδι του βουνού...-
και
συνεχίζεται ν΄ ανθίζει σ΄ όλες τις εποχές του ιντερνετικού χρόνου!

Ευχαριστώ, για μια ακόμη φορά, για τα ξενύχτια σου, για τα ...σκιρτήματά σου,Κατερίνα μου,

και για τις αμοιβαίες ...υποκλίσεις!

Πάντα με την αγάπη μου,
την αγάπη όλων μας,
και του νιό...γαμπρου της ...οικογενείας μας!
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Κάρυ μου,

Ευχαριστώ!

Υγ.:
...γύρω στο .80,
υπήρχε εδώ τουλάχιστον, μια ομογενειακή... έξαρση, κάπως σαν εκείνη της Θάλειας...

Η εσφαλμένη πληροφορία ότι οι ... γραφιάδες του ... είδους θα πάρουν σύνταξη από την ελλάδα μας...!!!
-ήδη, κυκλοφορούσε ανοιχτά ότι 2-3 παλαιοί πήγαιναν τα καλοκαίρια και ξόδευαν τα κάπου 37.000 δρχ. το μήνα μαζεμένα σε τράπεζα!!! -αν θυμάμαι καλά το νούμερο-
οπότε, υπήρξε μια ...άνθιση -που δεν λέει να ...υποχωρήσει.
-την δόξαν πολλοί εμίσησαν,
την δραχμούλα... ουδείς...-

Αυτά τα ...λίγα είναι μια επεξήγηση για την ιστορία του Μονόπρακτου!
Σε φιλώ,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Αντιγόνη μου,

...άφησες τον...παραγωγό έξω!

...και
τότε, δωρεάν, εδίδοντο... στα θερινά πολιτιστικά Φέστιβαλς..
και
στις σκηνικές παρουσιάσεις, το ίδιο...!
Απλά,
το σαράκι ...έτρωγε τις σάρκες μας
και η... συνήθεια, τις τσέπες μας.
Γι αυτό Δεν νοιάζομαι
για τίποτε άλλο,
παρά υγεία και Αγάπη!

Υγ.: Το μόνο καλό, -οπως έχω κάπου γράψει, σε σχόλια,...
ήταν
το ότι έτσι ΜΑΘΑΙΝΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ τα παιδιά μου!

Σε φιλώ, με την ...μεγαλοπρέπεια του χιονιά,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

Χριστόφορέ μου,

να που η Κατερίνα μου,
το ...ετοίμασε
στο ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ!!!

Πήγαινε δεξιά, στη σελίδα μου, προχώρησε, κάτω...

θα δεις το ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ

- η μεγάλη μου υποχρέωση
στη φιλία και βοήθεια της Κατερίνας μας...-

Εχει βάλει την τελική εμφάνιση για πολλά από την ιστοσελίδα μου... -ως που να μάθω,Χριστοφορέ μου!
Σας φιλώ, Υιώτα

Frezia είπε...

Με μεγάλη προσήλωση
διάβασα τις τέσσερις πράξεις
του θεατρικού σου έργου!
Ασχετο που δεν σχολίασα την
τρίτη πράξη.
Είναι πράγματι συναρπαστικό
με ενθουσίασε.
Κάποτε συνομιλούσα με έναν
θεατρόφιλο και καλλιεργημένο
φίλο ο οποίος μου είχε πει το εξής,
σχετικά με το θέατρο,καλύτερα
να παρακολουθούμε,ένα θεατρικό
έργο παρά δέκα κινηματογραφικά.
Εννοούσε δηλαδή το θέατρο μας
προσφέρει πολύ περισσότερα από
το σινεμά...
Η καλή μας Αντιγόνη μας βρήκε και
δουλειά στο θέατρο σου,ότι πρέπει
τώρα με την ανεργία.
Τα τριαντάφυλλα σου μας έφεραν την
Ανοιξη στην καρδιά του χειμώνα,
μία νότα αισιοδοξίας.
Τις ευχαριστίες μου για όλα...
Την καλημέρα μου σε σένα και
καληνύχτα για μένα...
Σε φιλώ και σε θαυμάζω!!!

Ελπίδα Νόημα είπε...

Γιώτα, άμα ξαν' ακούσω αμανέδες για μένα, θα τραγουδήσω το :
Η Γιώτα θέλει σκότωμα!
Φιλάκια πρωινά, βιαστικά, θα τα πούμε στα καμαρίνια. Δε μπορώ και να κάνω αλλιώς!

ΕΥΣΤΑΘΙΑ. είπε...

ΓΛΥΚΕΙΑ ΜΟΥ ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ
ΠΟΛΎ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΝΕΜΟΡΦΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ ΣΟΥ.ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΛΟΥΛΟΥΔΙ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΤΟ ΟΤΙ Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ.

Αστοριανή είπε...

Φρέζια μου!
...έχεις ακούσει
ότι η ... πολλή αγάπη φέρνει ανασφάλεια;

Μαζί σου, κι όλες οι φίλες, με τα ευγενικά τους λόγια
μου δίνουν μια ...ανανεωμένη ικανοποίηση μετά από 25! χρόνια!

Αν διαβάζεις και τα υπόλοιπα σχόλια
θα δεις κι ενα είδος... ιστορικού του έργου!
Ας είναι!
Αφού μετά από τόσο καιρό, ακόμη αρέσει,
αυτή είναι η χαρά του εκάστοτε δημιουργού.
Πνιγόμαστε κι εδώ από τα χιόνια
μα θα τα λέμε, Πάντα με αγάπη,
Υιώτα

Αστοριανή είπε...

...Κατερίνα μου, κι Ελπίδα,
που στην...όψη δεν σε είδα...
αν στο τέλος... με σκοτώσεις(!)
εσύ θα το... μετανιώσεις!
...
...
...
Ας ήσουν κοντά
και θάβλεπες!!!
Πάντα με την αγάπη,
Υιώτα
και Δημήτρης,
και... παιδιά!!!!!!!

Αστοριανή είπε...

Ευσταθία μου,
ευχαριστώ για την επίσκεψη!
Πράγματι το τριαντάφυλλο είναι το λατρεμμένο
ανδρών και γυναικών!
Ελπίζω να πας στο
ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ,
εκεί...αριστερά της σελίδας
και μετά από το ποίημα με τα σπουργίτια...
θα διαβάσεις το θεατρικό από την αρχή ως το τέλος, δίχως διακοπές!
Σ΄ευχαριστώ,
Υιώτα

Dennis Kontarinis είπε...

Υιώτα μου καλή σου μέρα.
Απόλαυσα όλο το έργο σου.
Περιμένω τη συνάντηση για να τα πούμε και προσωπικά
Την αγάπη μου σε σένα και τον Δημήτρη

magda είπε...

Καλώς όρισες Αστοριανή μου και σ'ευχαριστώ πολύ για την τιμή!
Χαίρομαι που σε ταξιδεύω!
Σου είμαι ευγνώμων, για τα έργα που μας χαρίζεις!
Συγκινήθηκα με το "Χρώμα της Μοναξιάς" γέλασα και ευχαριστήθηκα με το σατυρικό μονόπρακτο!
Μα πιο πολύ απ' όλα, χάρηκα την γλώσσα που χρησιμοποιείς, αυτόν τον θησαυρό μας, που χάνεται...
Είμαι υπερήφανη και αισιόδοξη για την Ελλάδα μας, γιατί έχουμε εσένα και άλλους, ευτυχώς, αξιόλογους Έλληνες και εδώ και στην Ελληνική Ομογένεια!
Με εκτίμηση και αγάπη
Μάγδα

Αστοριανή είπε...

Ντένη μας,
ευχαριστώ.
Τα λέγαμε στου Εθνικού Κήρυκα την εκδήλωση για τη Δασκάλα της χρονιάς...
με τον Βαγγέλη...
Θα σου τα πει κι ίδιος...
ΠΡΕΠΕΙ να τα πουμε!!! να πάρει η ευχή!
Σε φιλούμε, Υιώτα
και Δημήτρης

Αστοριανή είπε...

Σπάνιο Μπλε Ρόδο!που αγαπούμε και οιδυο μας!
Μάγδα μου,
έχω ένα ελαφρύ μπλε, που δύσκολα αναπτύσσεται!!!
ας είναι!
Γαλάζιος ουρανός και τα λόγια σου,
και νάξερες πόσο με γέμισαν συγκίνηση.
Δεν είναι οι ... ιντερνετικες φιλοφρονήσεις που νομίζουν πολλοί!

Είναι εκείνη η επαφή με τον ...πέρα του εαυτού μας κόσμο!
κι είμαστε τόσο πολλοί
και άξιοι, ναι, αξιοι!
Για τα γράμματα που μας έμαθαν,
για την αγάπη για την γλώσσα μας,
για την υπερηφάνεια που νιώθουμε γι¨αυτή τη μικρή μα πελώρια πατρίδα μας...

Δεν θα χαθούμε, έστω κι αν αργοπορούμε κάμποσες... φορές!

Συγχαρητήρια πολλά για τις δικες σου καλοδουλεμένες αναρτήσεις...
Πάντα με αγάπη,
από την ΅Αλλη Όχθη΅
Υιώτα

Unknown είπε...

Αστοριανή μου,
δυστυχώς δεν το παρακολούθησα το θεατρικό σου,
θα βρω χρόνο όμως και θα επανορθώσω

τα τριαντάφυλλά σου πανέμορφα

την αγάπη μου πάντα

Αστοριανή είπε...

Μέγγυ,
Φίλη γλυκια,
ευχαριστώ.

Στο ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ
που
έχει φροντίσει μια ξεχωριστή
ιντερνετική Φίλη,
θα το βρεις
ολόκληρο, με τη σωστή σειρά...
Εύχομαι να σου αρέσει, παρότι είναι γραμμένο
κάπου... 25 χρόνια πριν!!!
Σε πολλά, όμως, ακόμη ισχύει!!!

Σε φιλώ,
Υιώτα

ΕΥΣΤΑΘΙΑ. είπε...

ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ ΜΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΧΕΣ ΔΙΚΙΟ ΠΟΥ ΜΕ ΠΡΟΕΤΡΕΨΕΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΟ ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΣΟΥ.ΤΩΡΑ ΒΡΗΚΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ. ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΠΟΛΥ-ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ.ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ.ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΕΤΣΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ.

Αστοριανή είπε...

...κι είναι κάπου 25 χρόνια πίσω... που το εχω γράψει...!!

Ευσταθία μου,
πάλι καλά!
Οι νοοτροπίες
αλλάζουν, οι...αλήθειες εξακολουθούν να υπάρχουν...
έστω κι αν είναι αυτού του...είδους!

Είναι γεγονός,
ότι εδώ, αν θέλεις να ας πούμε να βοηθάς την μητρική γλώσσα (δεν εχουν αλλάξει και πολλά ως τώρα...)
πρέπει να μιλάς απ΄ευθείας με τον πολύ κόσμο...
και -πίστεψέ με δεν είναι τόσο απλό όπως φαίνεται.
Οι αιχμές δεν πρέπει να είναι ...αφ΄υψηλόυ...
το γέλιο πρέπει να βγαίνει αυθόρμητο...
δίχως παλιόλογα...
με άλλα λόγια, και τότε και τώρα,
το ...καλό γούστο υπάρχει
κι ας το έχουν ξεφτυλίσει
οι διάφορες εκπομπές που αναζητούν ...χαζούς!!!

Εδώ, ανάμεσα σε μια ομογένεια που κατακλύζεται από ξένα κανάλια,
πολύ ανώτερα από τα της μάζας...
ξέρει τί θέλει!

και πολλοί ακόμη δεν το έχουν κατανοήσει...
Αστα, τα λέμε κι άλλη φορά!.
Ευχαριστώ και
να τα λέμε!
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα

ΕΥΣΤΑΘΙΑ. είπε...

ΑΣΤΟΡΙΑΝΗ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΣΤΟΝ ΤΟΣΟ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΣΚΕΨΗΣ ΣΟΥ.Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ.
ΣΑΝ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΣΙΓΟΥΡΑ ΠΡΩΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΧΕΙ ΔΙΔΑΧΘΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΚΗ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΞΕΝΙΤΕΥΘΕΙ
ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΜΙΛΟΥΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΝΙΩΘΟΥΝ ΥΠΟΤΙΜΗΤΙΚΑ.
ΤΟ ΕΧΩ ΖΗΣΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝΙΩΣΑ
ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΑΥΤΟΥΣ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ!!!!!!!!!!!
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΑ ΜΕ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΣΟΥ ΠΡΟΣΩΠΑ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΟΝ ΕΓΓΟΝΟ ΣΟΥ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΤΟΥ ΕΧΕΙΣ ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΑΔΥΝΑΜΙΑ!!!

Αστοριανή είπε...

Ευσταθία μου,
τούτη τη στιγμή, ούτε που θυμάμαι αν μου εχεις πει πού εχεις μείνει και γι αυτό...συμφωνεις με καποιες αυστηρές για μερικούς απόψεις ή διαπιστώσεις μου!

Είναι ένα πολύ σοβαρό κοινωνικό θέμα, ίσως και με παραδείγματα και στην ελλάδα.

Η αδιάψευστη αλήθεια είναι:
Οι μανάδες αυτές, συνήθως εργάζονται, φυσικά σε αμερικάνικο περβάλλον... άρα
η ας την πούμε εξάσκηση της γλώσσας είναι απαραίτητη για την επιβίωσή τους...
μαζί με τα παιδιά τους μαθαίνουν κι αυτές.
Τα δε παιδιά, τουλάχιστον 20-25 χρόνια πίσω(διότι τώρα έχουν καλυτερέψει τα πράγματα...... ένιωθαν υποτιμητικά για τους αδίδαχτους γονεις τους...
Τί να κάνουν κι αυτοί, κουτσά-στραβά--- ότι τους έκοβε το μυαλό τους...

Τώτα οι ...σουσουδισμοί:::::::
Ούτε τότε, μα ούτε και τώρα εκλείπουν!

Αυτά, για να σ¨ευχαριστήσω για το χρόνο και την ευγένεια σου,
και
για να είμαι σωστή και με τις ...απόψεις μου!
Τώρα,
κι εδώ χιονίζει... κ.λ.π.
Καλή σου νύχτα,
Υιώτα

Υγ.: ...αν, λέω ΑΝ
βρεις καιρό για διαφορετικο ...διάβασμα,

ΣΤΟ ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ

εκεί, δεξιά στη μέση της εκάστοτε πρώτης σελίδας μου,
θα βρεις επικεφαλίδες από περισσότερα κείμενα μου...
Μια γλυκια Βολιώτισσα, το φρόντισε,
κι εκείνη από αγάπη.
Σε φιλώ.

ΕΥΣΤΑΘΙΑ. είπε...

Αστοριανή μου,σου γράφω από την Αθήνα.Δεν έχω ανοίξει δικό μου ΒΛΟG.To δικό σου το έχω ανακαλύψει από το blog "ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ"Τα οποία παρακολουθώ ανεληπώς.Μου έκανε εντύπωση ,σύμφωνα με αυτά που έχω διαβάσει,το τοσο μεγάλο αλλά και σημαντικό έργο που κάνεις,Πέρα όμως από όλο αυτό εκείνο που με τράβηξε περισσότερο είναι ότι πίσω από την Γιώτα υπάρχει ένας υπέροχος, σπάνιος, αυθεντικός χαρακτήρας.Είναι αλήθεια πως λίγοι είναι αυτοί που διαθέτουν το χάρισμα αυτό.Αγαπώ υπερβολικά τους ανθρώπους αυτούς.νιόθω σαν να σε γνωρίζω από κοντά εδώ και πολλά χρόνια!!!!!!!!!

ΕΥΣΤΑΘΙΑ. είπε...

Αστοριανή μου,σου γράφω από την Αθήνα.Δεν έχω ανοίξει δικό μου ΒΛΟG.To δικό σου το έχω ανακαλύψει από το blog "ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ"Τα οποία παρακολουθώ ανεληπώς.Μου έκανε εντύπωση ,σύμφωνα με αυτά που έχω διαβάσει,το τοσο μεγάλο αλλά και σημαντικό έργο που κάνεις,Πέρα όμως από όλο αυτό εκείνο που με τράβηξε περισσότερο είναι ότι πίσω από την Γιώτα υπάρχει ένας υπέροχος, σπάνιος, αυθεντικός χαρακτήρας.Είναι αλήθεια πως λίγοι είναι αυτοί που διαθέτουν το χάρισμα αυτό.Αγαπώ υπερβολικά τους ανθρώπους αυτούς.νιόθω σαν να σε γνωρίζω από κοντά εδώ και πολλά χρόνια!!!!!!!!!