( φωτο-σύνθεση Υιώτας, Αύγουστος 6, 2017)
Θάνατος, ο Δόλιος
Η σχέση μας με
το Θάνατο, παμπάλαια ιστορία.
Να με αγκαλιάζει σαν έρωτας, σαν χέλι να γλιστράει,
να με πετάει
στον άνεμο, φτερό, και πού να πάω.
Στις νύχτες των
συλλογισμών χαμόγελα να διώχνει,
να σπρώχνει
ελπίδες μακριά, σαν χιόνι να τις λιώνει,
να τριγυρνά
χαιρέκακος, να αποκεφαλίζει
αγγέλους, πρόσωπα
στενά, πολυαγαπημένα.
Λύπη δεν τον αγγίζει!
Με έμαθε κοσμικό χορό
ο Θάνατος! Ο δόλιος.
Να ίπταμαι αθέλητα
σε ύψη απλησίαστα, να συζητώ ώρες μαζί,
χωρίς φωνή και ήχο, κι αυτός να στροβιλίζεται
δίχως κομμένη ανάσα ως που ανίσχυρη εγώ,
συχνά να γονατίζω
αμίλητη και άπελπις, με νύχια
γαντζωμένα
στην σάρκα του,
την σάρκα μου…
Με δίδαξε να
σέβομαι την άγρια δύναμή του,
να μάχομαι για
αναπνοή, συχνά να ξεγελάω
πύρινες
γλώσσες-έχιδνες που μας ρουφούν το αίμα.
Έμαθα να του
τραγουδώ στην άγρια μουσική του,
στα ύπουλα
παιγνίδια του, στα χάδια, στο φιλί του.
Στο συρματένιο
του σχοινί που το πετά σαν λάσο,
να αρπάζω την
ανάσα μου μέσα από τα δυο του χέρια…
(Φωτο-σύνθεση Υιώτας. Αύγουστος 2019)
Με έμαθε να
αδιαφορώ
για τον μακάβριο
χορό.
Αρκεί να είμαι
όμορφη
στο τελικό
στροβίλισμα.
Πνιγμένη στο χιόνι, δίχως έξοδο, δίχως Ήλιο, και πού να πάει, πού να περπατήσει κάποιος?
Απόλυτη απομόνωση. Ούτε τολμηρές αμυγδαλιές, ούτε κρόκοι πολύχρωμοι, ούτε λευκές καμπανούλες -προάγγελοι της Άνοιξης...
Εντάξει. Καρδιά του Χειμώνα... αλλά και ο πλήρης αποκλεισμός???!!!
Να είστε καλά, Φίλες και Φίλοι μου.
Η Ελπίδα επιμένει...
Σας Φιλώ
6 σχόλια:
Αχ, η ελπιδα ευτυχως πεθαινει τελευταια!
Μπήκα για πρώτη φορά, στην ιστοσελίδα σου, Πεταλούδα μου!
Θαυμάσια η ποίηση σου,
και η εν γένει επικοινωνία!
Να που έμαθα κάτι παραπάνω!!!
...αλλά στην άλλη άκρη του ωκεανού, που μένω, πόσα να δουν τα μάτια μου.
Καλή Χρονιά σε όλους.
Καλημέρα αγαπητή μου, ελπίζω αυτή τη φορά η προσπάθεια μου
για σύνδεση να πετύχει, και να μπορέσω να σου εκφράσω την
εκτίμησή κι αγάπη μου σε φιλώ κι όπως μας λένε οι γιατροί
"από μακριά "μακρύτερα δεν γίνεται σου έχω όμως πολύ κοντά στην καρδιά μου!
Μοσχομυριστή μου αγπημένη Φρέζια,νά που τα κατάφερες!
κοιτούσα σε ένα κατάλογο λουλουδιών και σπόρων.. το "Βreck's"
που μου έρχεται στο σπίτι -μαζί με κάποια άλλα-
κι έχει πολύχρωμες, μυρωδάτες φρέζιες,,, κι όλο λέω να ξαναπαραγγείλω μα ποτέ δεν μου ευδοκίμησαν...
Η φιλία μας, όμως, τόσα χρόνια ανθίζει και με χαροποιεί.
Να είστε όλοι καλά, αγαπημενη μου, που με τιμάς και δεν μ εξεχνάς..
Πάντα με την αγάπη μου
Καλημέρα αγαπητή μου Αστοριανή. Μα τι εικόνες αντλώ μέσα από την ποίησή σου; Πολύ ωραίες, αλλά είναι αντιφατικό... Μπορούν να υπάρχουν ωραίες εικόνες και ωραία γραφή μέσα από ένα ποιήμα για τον θάνατο; Για αντρειωμένους ΝΑΙ
Δημοσίευση σχολίου